Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία
Προς το τέλος της ταινίας υπάρχει μία κρίσιμη σκηνή. Ο «κακός» της ιστορίας μαζεύει σε μία εκκλησία ένα τσούρμο λευκούς, συντηρητικούς Αμερικάνους. Αυτό που ακολουθεί είναι το χάος.
Μέχρι εκείνη τη σκηνή έχεις διασκεδάσει αφάνταστα με την ταινία, αλλά είναι εκείνη η σκηνή που την απογειώνει. Ο Μάθιου Βον αποφασίζει να σπάσει πλάκα και το δηλώνει ξεκάθαρα. Στο Kingsman ο Τζέιμς Μποντ συναντά το Kick Ass και το χιούμορ είναι ισοπεδωτικό. Οι αναφορές στο Τζέιμς Μποντ είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Στην ταινία οι Κόλιν Φερθ και Σάμουελ Τζάκσον συναντιούνται και εκφράζουν την αγάπη τους για τις παλιές ταινίες Μποντ που είχαν και λίγο το στοιχείο του γελοίου. Το στοιχείο αυτό διογκώνεται και αγγίζει τα όρια της παρωδίας (κορυφαία η σκηνή όπου ο χαρακτήρας του Κόλιν Φερθ «μετρά» τις επιτυχίες του μέσα από εξώφυλλα της κουτσομπολίστικης Sun).
Ένας μυστικός πράκτορας που δουλεύει σε μία ανεξάρτητη μυστική υπηρεσία αποφασίζει να στρατολογήσει και να εκπαιδεύσει έναν νεαρό «αλητάκο». Ο απείθαρχος νεαρός περνά από τα στάδια της εκπαίδευσης την ώρα που μία απειλή αρχίζει να διακρίνεται στη μορφή ενός εκκεντρικού εκατομμυριούχου.
Το Kingsman είναι απολαυστικό. Δεν υπάρχει άλλος όρος που να το περιγράφει καλύτερα. Μια απόλυτα χορταστική περιπέτεια, γεμάτη φρέσκιες ιδέες, αστεία –σε στιγμές με τρόπο ξεκαρδιστικό και σοκαριστικό.
Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας του Μάθιου Βον. Έξυπνες ατάκες, σκηνές δράσης με γρήγορους ρυθμούς και πολιτικά ανορθόδοξο χιούμορ είναι τα βασικά συστατικά αυτής της μυστικής οργάνωσης που νοιάζεται τόσο για το καλό ντύσιμο, όσο και για τη σωτηρία του κόσμου.
Και ας επιστρέψουμε στην εν λόγω σκηνή. Θεωρώντας την ως το αποκορύφωμα της ταινίας, πιάνεις τον εαυτό σου να αμφισβητεί τον σκηνοθέτη. «Δεν θα τολμήσει» λες. Guess what. Τολμάει και το κάνει με τόσο έξυπνο τρόπο που δεν μπορείς παρά να τον παραδεχθείς. Σε καμία στιγμή δεν κάνει το αναμενόμενο. Αντιθέτως, γυρίζει το αναμενόμενο ανάποδα και στο φέρνει στο κεφάλι.
Η ταινία διαθέτει ερμηνείες γεμάτες φινέτσα (κυρίως από τον Κόλιν Φερθ, αλλά και από τον νεαρό Τάρον Έγκερτον), ενώ το δίδυμο των «κακών» είναι απολαυστικό (Σάμιουελ Τζάκσον και Σοφία Μπουτέλα).
Τελικά να τη δω;
Μία κωμική περιπέτεια χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Τελειώνοντας θα σε αφήσει να διψάς για (πολύ) περισσότερο…
