Το Αρνάκι (Kuzu / the Lamb)
Στο χωριό του πεντάχρονου Μερτ υπάρχει το έθιμο όταν κάποιο αγόρι κάνει περιτομή, όπως ορίζει η θρησκεία τους, η οικογένεια του να σφάζει ένα πρόβατο και κάνει τραπέζι για να το γιορτάσει. Η οικογένεια του Μερτ όμως είναι φτωχή και οι γονείς του επειδή δεν έχουν λεφτά αποφασίζουν να μη κάνουν τραπέζι. Ο μικρός Μερτ, όμως έχει άλλη άποψη!
Ένα οικογενειακό δράμα που αντιμετωπίζεται με τρυφερότητα και κωμικά στοιχεία ώστε να είναι ανάλαφρο. Ο μικρός πρωταγωνιστής έφτασε στην ηλικία να κάνει περιτομή, αλλά με τον πατέρα του να μην είναι σωστός οικογενειάρχης, τα λεφτά για το πρόβατο μοιάζουν να εξανεμίζονται. Η φτωχική οικογένεια δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την αγορά του κρέατος για το τραπέζι που είθισται να ακολουθήσει. Η μάνα προσπαθεί να πατήσει πόδι στον άντρα της, αλλά η κοινωνική της θέση δεν της επιτρέπει να είναι αποτελεσματική. Δράση τότε αναλαμβάνει ως «άντρας του σπιτιού» ο μικρός πεντάχρονος που αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ο μικρός επαναστάτης βρίζει, φωνάζει, απειλεί, αμφισβητεί κανόνες και ιεραρχίες.
Εδώ υπάρχει και ένα οξύμορο. Η επανάσταση δεν γίνεται για να πάει κόντρα στο κατεστημένο, ως νεοτεριστής, μάλιστα ουσιαστικά συμβαίνει το αντίθετο. Ο μικρός Μερτ απαιτεί την συνέχιση μιας παράδοσης που οι γονείς μπροστά στη φτώχεια, είτε την ανικανότητα τους -αν θέλετε- επιλέγουν ότι είναι συγκριτικά πιο ασήμαντη για να την συνεχίσουν. Το μικρό παιδί προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το επαρχιώτικο έθιμο, νιώθοντας ότι η μη τήρηση του το προσβάλει και το ταπεινώνει. Το να προσφέρει η οικογένεια του κρέας στο γιορτινό τραπέζι γίνεται για το Μερτ ζήτημα μείζονος σημασίας. Νοιώθει ότι μετατρέπεται ο ίδιος σε Αμνό προς θυσία από την οικογένεια του εάν δεν σφαγιαστεί κάποιο αρνί.
Το τουρκικό σινεμά προχωρά μπροστά και αυτό φαίνεται όχι μόνο από την προσεγμένη φωτογραφία και τα καδραρίσματα του σκηνοθέτη, αλλά και από τις εξαιρετικές ερμηνείες των δυο μικρών πρωταγωνιστών, του μικρού αγοριού και -του μόνιμου πειραχτηριού- της αδερφής του. Άλλη μια ταινία με καλή παιδική ερμηνεία μετά τον πιτσιρικά του Σίβας, τα απολαύσαμε αμφότερα, στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αλλά και σε κοινωνικά πεδία η ταινία φαίνεται να στοχεύει ψηλά, κατακρίνοντας πεπαλαιωμένες αντιλήψεις. Το μόνο κομμάτι που δεν τολμά με τίποτα να αγγίξει ή έστω να αμφισβητήσει η ταινία, είναι αυτό της θρησκείας, γεγονός που «χτυπά» βαρύγδουπα στον δυτικό κόσμο. Ο σχετικά αργός ρυθμός φέρνει στη μνήμη -τι άλλο;- το άλλο προϊόν που εξάγει η Τουρκία, τα σίριαλ, ενώ και το σενάριο ήθελε λίγο παραπάνω δουλίτσα, στη σχέση ανάμεσα στο ζεύγος και σε ορισμένους περιφερειακούς χαρακτήρες (για παράδειγμα τον χαρακτήρα του μοτοσικλετιστή).
Τελικά να τη δω; Εξαιρετικές παιδικές ερμηνείες, χιούμορ αλλά και συναίσθημα, σε μια ταινία που ξέρει πως να παίρνει το χρόνο της. Αν σας αρέσει το είδος πάρτε κι εσείς το χρόνο σας να τη δείτε. Ίσως δεν σας συναρπάσει, όμως είναι αξιόλογη και ευχάριστη.
Fun trivia:
Ο σκηνοθέτης Κουτλούγ Αταμάν είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό από τις προηγούμενες ταινίες του «The Serpent’s Tale», «Lola + Bilidikid» και «2 Girls».
