Θα σε περιμένω, πάντα (La corrispondenza)

Η Έιμι (Όλγκα Κουριλένκο) είναι φοιτήτρια αστροφυσικής που διατηρεί ερωτική σχέση με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα, έναν καθηγητή αστροφυσικής, τον Εντ (Τζέρεμι Άιρονς). Λόγω της απόστασης που συχνά τους χωρίζει, έχουν βρει τρόπους να επικοινωνούν σχεδόν καθημερινά. Κάποια μέρα, η Έιμι θα πληροφορηθεί ότι ο Εντ πέθανε, αλλά η ίδια θα συνεχίσει να λαμβάνει επιστολές και μέιλ σε καθημερινή βάση.

Ο Τζουζέπε Τορνατόρε προσπαθεί στη νέα του ταινία να συνδυάσει ερωτισμό και μυστήριο. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν τα καταφέρνει καλά σε κανένα από τα δύο στοιχεία. Αν και η σκέψη του έχει ενδιαφέρον (πόσοι Εντ και πόσες Όλγκα υπάρχουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και πώς θα αντιδρούσαν αυτοί οι δύο), γρήγορα εξαντλείται σε κουραστικούς μονολόγους, είτε από την πλευρά του Εντ, είτε από εκείνη της Έιμι.

Το πρόβλημα ξεκινά, σαφώς, από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες. Η Έιμι είναι μία φοιτήτρια αστροφυσικής – κασκαντέρ – καρατέκα με ένα ψυχολογικό τραύμα. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα τελείως αναληθοφανή. Αλλά και η εξέλιξη της ιστορίας είναι ακριβώς το ίδιο: γεμάτη στοιχεία που στο χαρτί πιθανότατα να έμοιαζαν στον Τορνατόρε ως ενδιαφέροντα, αλλά στην οθόνη είναι απλά εκφάνσεις προσωπικών του εμμονών που μοιάζουν πλέον να μην αφορούν τον θεατή με τη φλυαρία τους.

Όσο για το μυστήριο; Και αυτό ακόμα το έχεις λύσει προτού καν αρχίσει η διαδικασία της αναζήτησης.

Αυτό που σου μένει είναι οι ενδιαφέρουσες προθέσεις και τα υπέροχα τοπία της Ιταλίας.