Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια

Αν παρακολουθησετε τα extras στο dvd της ταινίας Last Night της Massy Tadjedin, θα δείτε μιά πανικόβλητη Keira Knightley να μην μπορεί να θυμηθεί το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται στην ταινία, ο συμπρωταγωνιστής και μεγάλος της έρωτας κατά το σενάριο,Guillaum Canet. Τ΄ονομα αυτού, ‘Αλεξ. Τ’ όνομα αυτής, Τζοάννα.
Η “χημεία” μεταξύ των δύο πάντως, σας διαβεβαιώ ότι είναι εντονότατη, και αυτο φαίνεται στο παίξιμό τους. Η πρωταγωνιστική τετράδα(εκτός των 2 προαναφερομένων, έχουμε και τους πάρα πού καλούς, Sam Worthington-ο Μάικλ, σύζυγος της Τζοάννα, και την Eva Mendes,η ωραία συνεργάτης του, Λώρα), “γράφει” στη μεγάλη οθόνη. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον απολαυστικό Griffin Dunne στον ρόλο του Τρούμαν, στενού φίλου και εκδότη του συγγραφεα ‘Αλεξ.
Η Tadjedin έφτιαξε μιά θαυμάσια ταινία περί μοιχείας.Συναισθηματικής ή σωματικής… Γεματη απο συναίσθημα-χωρις να γίνεται εμετικα γλυκερή- “ενοχλητικές” ερωτήσεις, και ενοχές. Η καταπληκτικη μουσική του Clint Mansell, συμβάλλει τα μάλα στη γοητεία της.
‘Ενα ζευγάρι όμορφων, νεών ανθρώπων, παντρεμένων μεταξύ τους,απειλείται από την εμφάνιση δύο “εξωτικών”. Για την ακρίβεια ο καθένας τους, απειλείται απ΄τον γοητευτικό επισκέπτη στο ατομικό μέρος της σχέσης, αυτο που αφορα το τμημα της προσωπικότητάς τους που εισέφεραν στη σχέση τους. Η Λώρα όπως προείπαμε, είναι η συνάδελφος του Μάικλ και ο ‘Αλεξ ο επίσης συγγραφέας, πρώην εραστής της Τζοάννα που ειναι συγγραφέας, με την οποία όμως η σχέση δεν περπατησε. Ισως θα έπρεπε οι χωρισμοί μας να είναι κάθετοι, αμιγείς, χωρις οποιαδήποτε εκκρεμότητα να διεκδικεί ρολο.Να μπορεί να γίνει “πάτημα” στο μέλλον.
Η Tadjedin δεν μας παρουσιάζει αιματηρούς και άγριους καβγάδες ανάμεσα σε απατημένους συντρόφους. Δεν βλέπουμε εκρήξεις, απόγνωση φανερή και φωνές. Υπάρχει μια εκπληκτικη σκηνή, όπου η Τζοάννα έχει ξαπλώσει ξυπόλητη στον καναπέ του ‘Αλεξ, στο δωματιο του ξενοδοχείου όπου έχει καταλύσει και συζητάνε εντελώς ήρεμα για τις υποψίες της Τζοάννα σχετικα με πιθανή απιστία του Μάϊκλ!!
Εδώ δεν έχουμε ηθικό δίδαγμα να προκύπτει, όπως φαινεται να μας δινει ο Ντέιβιντ Λιν, με την Ολέθρια Σχέση και την ‘Απιστη.Η “κακή” σύζυγος ή ο αφηνιασμένος παράνομος εραστής, δεν τιμωρείται απ΄την έκβαση του συμβάντος. Γιατί απλούστατα εδώ δεν μας προσφέρεται τετοια έκβαση. Σε μιά σκηνή, ο Μάικλ λεει επίσης κάτι που μπορει ν’αποτελεσει βομβα στα θεμέλια κάθε ανεμελης(;) σχέσης: “μπορεις να είσαι ευτυχισμένος, και να συνεχισεις να μπαίνεις σε πειρασμό”… Προφανώς. Οταν μιλάμε για ανθρώπους ελεύθερους, που δεν ειναι διατεθειμένοι ακόμη και εντός μιάς σχέσης,ν’απεμπολήσουν την προσωπικότητά τους,τα χόμπι,τη δουλειά και τα ενδιαφέροντά τους, αυτο ερχεται ως αναπόφευκτη “παρενέργεια”. Δεν κλείνουν τα μάτια στον υπόλοιπο κόσμο οι παντρεμένοι. Καλώς ή κακώς… Το ερώτημα βεβαιως που ανακύπτει, είναι αν γίνεται να είσαι δεκτικός και ανοιχτός στον πειρασμό, όταν σε γεμίζει η σχέση σου. Χωράει να τρυπώσει τριτο πρόσωπο, σ’αυτη την περίπτωση;
Νομίζω πως η Tadjedin απαντά καταφατικά. Γιατί; Μα γιατί καμία σχέση, δεν είναι τέλεια.Τόσο απλά. Συνεπώς, όλο και κάποιες ελλείψεις και απωθημενα υπάρχουν και στοιχειώνουν τον αερα αναμεσα τους και γύρω απ’ τους εμπλεκόμενους.
Το εξαιρετικό φινάλε με την έξυπνη αμφισημία του ειναι ικανό να σου τρώει το μυαλό για μερες. Καθως και η προσοχή στις ανεπαίσθητες λεπτομέρειες. Η Knightley ειναι χάρμα οφθαλμών, οπτικώς και υποκριτικώς. Το ίδιο κι η υπέροχη σκυλιτσα Λούσι, που ταιριάζει απόλυτα στο cool κλίμα της νυχτερινής Νέας Υόρκης. Τα κοστούμια είναι της Ann Roth- ποιότητα εγγυημμένη.
Ανθρώπινες σχέσεις κυρίες και κύριοι. Καλωσήρθατε στην Κόλαση.

Φράνσις