ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ (Leaving Las Vegas)
Ο Μπεν είναι αλκοολικός και αποφασίζει να μετακομίσει στο Λας Βέγκας. Παρατάει την δουλειά του και την οικογένεια του (ή αυτές τον παράτησαν;) και παρέα με το αλκοόλ του θα αποφασίσει να ζήσει το φινάλε του στην πιο λαμπερή και πολύχρωμη πόλη. Εκεί θα γνωρίσει την Σέρα, μία πόρνη η οποία παλεύει με τους δικούς της δαίμονες, θα προσπαθήσουν όμως μαζί να ζήσουν τις στιγμές τους, σεβόμενοι απόλυτα ο ένας την ζωή του άλλου και του δρόμου που διάλεξαν. Το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο, τουλάχιστον να είναι όμορφο.
Το 1995 ο Μάικ Φίγγις που είχε ξεχωρίσει ήδη για ταινίες όπως οι ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ(1990), ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ(1988) ,ΕΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (1991), Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΖΟΟΥΝΣ (1993) και ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ (1994), διασκευάζει ο ίδιος σεναριακά το βιβλίο του Τζον Ο’ Μπράιαν, σκηνοθετεί, γράφει την μουσική (ή καλύτερα παίζει ο ίδιος μουσική) και παραδίδει την έως τώρα καλύτερη ταινία της καριέρας του, μία ταινία άρτια τόσο τεχνικά, όσο και συναισθηματικά. Το ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ είναι μία ταινία που πιάνει το περιθώριο και την κατρακύλα δύο ανθρώπων, το εντάσσει σε ένα πλαίσιο πλούτου και καλοπέρασης (το Λας Βέγκας), μας δείχνει τον πραγματικό τους εφιάλτη αλλά μόνο ο Μάικ Φίγγις και ο καλλιτεχνικός του εστετισμός (περφεξιονισμός) θα μπορούσε να τον δείξει με αυτόν τον τρόπο. Η μαγκιά του Φίγγις είναι πως ενώ υποστηρίζει τον αποστασιοποιημένο εστετισμό στο τεχνικό μέρος της ταινίας, καταφέρνει στο σύνολο να βγάλει το δράμα και την αγάπη δύο ανθρώπων με συγκίνηση και ευαισθησία. Η (βραδινή) μουσική επένδυση της ταινίας, τα σαξόφωνα, οι τρομπέτες και τα ντραμς αφηγούνται από μόνα τους την ιστορία και τα τραγούδια του Sting μιλούν για την σχέση του Μπεν και της Σέρα.
Το Oscar του Νίκολας Κέητζ για την ερμηνεία του επιβράβευσε τον καλογραμμένο ρόλο που ενέπνευσε τον ηθοποιό, το ίδιο και για την Ελίζαμπεθ Σου που εμπνεύστηκε από το όλο εγχείρημα και έφτασε μέχρι την υποψηφιότητα, και δύο προσωπικές υποψηφιότητες για Oscar για τον Μάικ Φίγγις, για την νυχτερινή σκηνοθεσία και το φωτισμένο με neon lights δράμα των δύο πρωταγωνιστών του που δείχνει να τους αγαπάει το ίδιο δυνατά και για το διασκευασμένο σενάριο που δεν αφήνει τίποτα μετέωρο και η ειλικρίνεια του σοκάρει από την μία αλλά προκαλεί ταυτόχρονα χαρά μαζί με δάκρυα.
Το ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ είναι μία από τις καλύτερες και πιο αυθεντικές ταινίες της δεκαετίας του ’90, επιτομή του στυλ και του ταλέντου από έναν άνθρωπο του κινηματογράφου, που συνδύασε επιτυχημένα και μέχρι θανάτου το δράμα και την παρακμή με την πολυτέλεια της εικόνας αλλά και των συναισθημάτων. Εικοσιεπτά χρόνια μετά στέκεται επάξια δυνατό και ικανό να συγκλονίσει συνειδήσεις αλλά και να ταράξει τα σκηνοθετικά λιμνάζοντα νερά των σημερινών σκηνοθετών που αδυνατούν να πειραματιστούν. Νομίζω…νομίζω θα μετακομίσω στο Λας Βέγκας.
Η ταινία κυκλοφορεί σε επανέκδοση σε επιλεγμένα θερινά σινεμά και διανομή BIBLIOTHEQUE.
