60o Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου: Ημερολόγιο #3
Το φεστιβάλ κινηματογράφου του Λονδίνου συνεχίζεται με νέες «αφίξεις»! Απόβαση στο Λονδίνο έκανε λοιπόν χθες η «Άφιξη» (the Arrival) και Τζέρεμι Ρένερς και Έμιλι Άνταμς περπάτησαν μπροστά μας το κόκκινο χαλί. Παράλληλα, είδαμε το υπέροχο «The Giant» (Jätten), στο τμήμα πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών, αλλά και το «Smoke & Mirrors» (El Hombre de las mil Caras), την επόμενη ταινία του σκηνοθέτη του Μικρού Νησιού (La Isla Minima / Marshlands):
The Arrival. H μεγάλη «άφιξη» της ημέρας. Πληθος κόσμου μαζεύτηκε από νωρίς και περίμενε τη μεγάλη πρεμιέρα της ταινίας. Όταν δε κατέφτασαν οι πρωταγωνιστές Τζέρεμι Ρένερς κι ιδίως η Έιμι Άνταμς έγινε πανζουρλισμός και ξεκίνησε ένας πόλεμος από φλας που έκανε τη νύχτα μέρα και έκαψε τις περισσότερες φωτογραφίες μας. Οι δυο πρωταγωνιστές πάντως φάνηκαν υπομονετικοί και κεφάτοι, ο Ρένερς χόρεψε στο χαλί, ενώ η Άνταμς δε παρέλειψε να φωτογραφηθεί δίπλα σε άτομα που βρίσκονταν σε αναπηρικό καροτσάκι, που βρίσκονταν σε ειδική θέση μπροστά στο κόκκινο χαλί.
Στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας οι δύο πρωταγωνιστές – καλεσμένοι Έιμι Άνταμς και Τζέρεμι Ρένερ είπαν πολλά και ενδιαφέροντα. Η Άνταμς είπε ότι γρήγορα κατάλαβε ότι το Arrival είναι η τυπική sci – fi ταινία. «Μόλις διάβασα μια φορά το σενάριο, έπρεπε να το ξαναδιαβάσω, έχοντας μια διαφορετική οπτική της ταινίας» είπε η ηθοποιός, η οποία φέτος είναι πολύ πιθανό να είναι υποψήφια για Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου (είτε για το Arrival είτε -κυρίως- για το Nocturnal Animals). Στην ταινία η Άνταμς ερμηνεύει έναν εξαιρετικό χαρακτήρα. «Μερικές φορές γυναικείοι χαρακτήρες χαρακτηρίζονται ως έξυπνοι στο σενάριο, αλλά δεν έχουν τίποτα έξυπνο να πουν. Αυτός ο χαρακτήρας όχι μόνο φαινόταν, αλλά ήταν και έξυπνος. Παράλληλα, αυτό που μου άρεσε είναι ότι είναι μια ταινία για τη μητρότητα. Είναι μια γυναίκα που δεν έχει ματαιοδοξία και αυτό ήταν τόσο απελευθερωτικό για μένα» λέει η ηθοποιός. Ο συμπρωταγωνιστής της, Τζέρεμι Ρένερ, έσπευσε να πλέξει το εγκώμιο της Άνταμς, λέγοντας ότι εκείνη ήταν ο λόγος που δέχθηκε να παίξει στην ταινία. «Το πρόβλημα με το Χόλιγουντ είναι ότι δεν υπάρχουν ρόλοι για μια ηθοποιό της κλάσης της Έιμι. Στην ταινία, η Έιμι είναι σούπερ ήρωας, σώζει τον κόσμο. Η συμπόνια είναι αυτό που διαχωρίζει τους άνδρες από τις γυναίκες.
Smoke & Mirrors (El Hombre de las mil Caras). Ο σκηνοθέτης του La Isla Minima επιστρέφει με καινούρια ταινία, πιο mainstream αυτή τη φορά: μία πολιτική περιπέτεια με χρήματα που μετακινούνται, γκάνγκστερ και κυνηγητά. Η ταινία έχει ρυθμό και ένταση, βασίζεται σε ένα πραγματικό πολιτικό σκάνδαλο στην Ισπανία, αλλά δεν διαθέτει την ευαισθησία και τη δεύτερη ανάγνωση που προσέφερε η προηγούμενη ταινία του. Η υπόθεση φαντάζει υπερβολικά τρελή: αφορά έναν πρώην μυστικό πράκτορα που αναλαμβάνει να προστατεύσει έναν διεφθαρμένο πολιτικό και να τον βοηθήσει να κρατήσει το τεράστιο ποσό που έχει αποσπάσει από τον ισπανικό λαό.
To «The Giant» (Jätten) μας πρόσφερε δυνατές εκρήξεις συγκινήσης και ένα εξίσου εντυπωσιακό soundtrack. Μίγμα ρεαλιστικής κινηματογράφισης και μαγικού ρεαλισμού, το the Giant έρχεται να μας διηγηθεί την δραματική ιστορία ενός δυσμορφικού μονόφθλαμου παιδιού, με αυτισμό, του Ρίκαρντ. Ενώ ο Ρίκαρντ πλησιάζει τα τριάντα του χρόνια, η κοινωνία μοιάζει συνεχώς να τον σπρώχνει όλο και προς τα έξω, άλλοτε παρομοιάζοντας τον με τρολ της σκανδιναβικής μυθολογίας, αλλά πολύ περισσότερο μην αφήνοντας τον να έχει επαφή με τη μητέρα του, που βρίσκεται σε ψυχιατρική κλινική. Μόνη του χαρά και ενασχόληση, το αγαπημένο του παιχνίδι pétanque (πέτανκ). Παράλληλα με την σκληρότητα και απανθρωπιά υπάρχει ρομαντισμός και μπόλικη θετική διάθεση, από την κεφάτη ομάδα των άλλων παιδιών με ειδικές ανάγκες. Θα μας κάνει τη χάρη αυτός ο πραγματικός συναισθηματικός γίγαντας να μείνει στην κοινωνία μας ή θα αποδειχθεί ότι δεν του αξίζουμε και θα αποχωρήσει; Τρομερό ντεμπούτο από τον Γιοχάνες Νίχολμ, ενώ εξαιρετικός στον κεντρικό ρόλο ο Κριστιάν Αντρέν.
Personal Shopper. Ο Ολιβιέ Ασάγιας ασχολείται με το υπερφυσικό φτιάχνοντας μία ταινία μυστηρίου που σε στιγμές θυμίζει Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η Κρίστεν Στούαρτ έχει προχωρήσει πολύ από τις ταινίες Twilight και με τον Ολιβιέ Ασάγιας έχει αναπτύξει μια ιδανική συνεργασία: στην ταινία ερμηνεύει μια νεαρή κοπέλα που ζει στο Παρίσι και μετά τον θάνατο του αδελφού της περιμένει από αυτόν ένα σημάδι (καθώς είναι και οι δύο μέντιουμ). Στο ενδιάμεσο εργάζεται ως personal shopper για μία γνωστή προσωπικότητα, μία δουλειά που σιχαίνεται. Μία σειρά από παράξενα γεγονότα θα την οδηγήσουν σε ένα προσωπικό ταξίδι. Ούτε ακριβώς θρίλερ, ούτε ακριβώς μυστηρίου, αλλά ούτε δράμα, η ταινία του Ασάγιας κρατά το ενδιαφέρον του θεατή με μία πολύ καλή ερμηνεία από τη Στούαρτ -αν και το σενάριο είναι αρκετά αφελές. Η ίδια λάμπει: ερμηνεύει τους ρόλους της σαν πραγματικούς χαρακτήρες, όχι σε αναζήτηση μιας άπιαστης τελειότητας. Η Μορίν (ο χαρακτήρας που ερμηνεύει) μπορεί να βήξει στη μέση μιας φράσης, χάνει τα λόγια της. Σαν πραγματικός άνθρωπος και όχι σαν χαρακτήρα ταινίας.
