Micro μ Festival 2020: Το παραμυθένιο “Hansel” της Βίβιαν Παπαγεωργίου

Αναμένοντας την δέκατη διοργάνωση του Micro μ Festival, γνωρίζουμε τους σκηνοθέτες και τις ταινίες τους που παίρνουν μέρος στο Διαγωνιστικό Μέρος του φεστιβάλ.

Βίβιαν Παπαγεωργίου – Hansel │Μυθοπλασία

Ένα μικρό αγόρι βρίσκεται παγιδευμένο σ’ ένα Ζαχαρόσπιτο που κρύβει ένα ζοφερό κόσμο ενώ η μητέρα του προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει την πύλη που θα το βγάλει από εκεί.

Η Βίβιαν Παπαγεωργίου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχεδιασμό Εσωτερικών Χώρων στη Σχολή Τεχνών Δημητρέλη και Κινηματογράφο στην Κινηματογραφική Σχολή Σταυράκου. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου “Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινηματογράφος” του Πανεπιστημίου της Σορβόνης καθώς και ενός διδακτορικού στις Σπουδές Κινηματογράφου. Μέχρι στιγμής, έχει γράψει και σκηνοθετήσει 4 ταινίες μικρού μήκους.

Τι αποτέλεσε έμπνευση για εσάς ώστε να θελήσετε να μας αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;

Η ταινία αυτή είναι για μένα σχεδόν όνειρο ζωής καθώς από την πρώτη σύλληψη του σεναρίου μέχρι την πραγματοποίηση του, ο δρόμος ήταν μακρύς και επίπονος. Μου αρέσουν τα παραμύθια και οι ταινίες που έχουν αυτή την μαγική ατμόσφαιρα γιατί κρύβουν μέσα τους έναν κόσμο παράξενο, σκοτεινό και με υπόγειο τρόπο πραγματικό. Το παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ είναι τόσο σκληρό που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα παραμύθια αυτά που πάντα απορούσα πώς είναι δυνατόν να το διαβάζουνε μικρά παιδιά γι’ αυτό και αποτέλεσε την βάση έμπνευσης που σε κάποια σημεία το ακολουθεί και σε άλλα διαφοροποιείται αρκετά. Έτσι έφτιαξα ένα σκοτεινό παραμύθι με στοιχεία θρίλερ αλλά και ρεαλισμού. Το κεντρικό της θέμα είναι η παιδική κακοποίηση που συμβαίνει κυρίως στους κόλπους της οικογένειας ‘κεκλεισμένων των θυρών’, γι’ αυτό και στην ταινία οι πόρτες έχουν σημαντικό ρόλο και ιδιαίτερο σημειολογικό νόημα. Χρησιμοποίησα επιπλέον μοτίβα κι από άλλα παραμύθια, στοιχεία που λειτουργούν ως συμβολισμοί. Στην ταινία κυριαρχεί το στοιχείο της παράλληλης πραγματικότητας που είναι ένα παιχνίδι που μου αρέσει και υπάρχει σε όλες τις ταινίες μου.

– Τι συναισθήματα / προβληματισμούς θα θέλατε να δημιουργήσετε στον θεατή μετά την θέαση της ταινίας σας;

Το Χάνσελ είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που μέσα από συμβολισμούς μιλάει για τον διαφορετικό κόσμο ενός παιδιού και ενός ενήλικα, για φόβους, σεξουαλικότητα και για βίαιη ενηλικίωση.  Θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης της ταινίας κι στην περίπτωση που ο θεατής δει κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου όταν την έφτιαχνα, σαφώς και θα με ενδιέφερε να το ακούσω. Ιδανικά, ακόμη κι αν ‘διαβάσει’ την ταινία με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχα εγώ στο μυαλό μου όταν την έφτιαχνα, θα ήθελα να την απολαύσει, να παρασυρθεί και να βυθιστεί στην παραμυθένια της ατμόσφαιρα.

– Παρά τις δυσκολίες που κυριαρχούν σε παγκόσμιο επίπεδο, τα κινηματογραφικά φεστιβάλ δηλώνουν την παρουσία τους στο κινηματογραφικό τοπίο. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω στο θέμα αυτό;

Όπως είναι γνωστό κάνουμε τις ταινίες μας με μεγάλο κόπο και για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή –και μάλλον η μοναδική-  είναι να μπορέσω να ταξιδέψω στα φεστιβάλ που θα προβάλλεται η ταινία μου, και να νιώσω τον παλμό και την αγωνία της προβολής μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα. Εμείς που πέσαμε σ’ αυτήν την περίοδο ζήσαμε την αγωνία να ακυρώνονται φεστιβάλ ή να γίνονται διαδικτυακά. Χαίρομαι που έστω με δειλά βήματα δείχνουν να επανακάμπτουν και να επιμένουν στην προβολή σε αίθουσα ή κάποια σε ένα υβριδικό μοντέλο. Είναι πολύ σημαντική η επαφή που δημιουργεί ένα φεστιβάλ με το κοινό και τους άλλους κινηματογραφιστές και δεν πρέπει να χαθεί.

-Τι σημαίνει το Micro μ Festival για εσάς;

Τα φεστιβάλ δεν είναι απλά ένας χώρος που παίζουν τις ταινίες μας, είναι κυρίως τόπος συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων. Από την άλλη οι μικρού μήκους είναι εξαρτημένες απ’ τα φεστιβάλ καθώς είναι σχεδόν ο μοναδικός τρόπος να συναντήσουν το κοινό τους. Στο Micro μ Festival έχω συμμετάσχει ξανά και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Το φεστιβάλ αυτό έχει καταφέρει να δημιουργεί ένα πολύ ζεστό κλίμα και η ιδιαιτερότητα του να παίζει μόνο σε μια μέρα ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις το καθιστά μοναδικό. Προφανώς το γεγονός ότι θα δει τόσος κόσμος την ταινία μου δεν θα μπορούσε να μου προσφέρει κάτι λιγότερο από ενθουσιασμό.