ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Μέλι

Μέχρι ποιου σημείου δικαιούμαστε να το παίζουμε Θεοί; Δικαιούμαστε να ορίσουμε πότε θα πεθάνουμε; Μόνο η ασθένεια δικαιολογεί την υποβοηθούμενη αυτοκτονία;

Η ταινία της Βαλέρια Γκολίνο θέτει όλα αυτά –και άλλα πολλά- ερωτήματα στην ταινία της, Μέλι, η οποία υπήρξε και υποψήφια για το βραβείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Lux -τελικά το κέρδισε το Brocken Circle Breakdown.

Μία νεαρή Ιταλίδα βοηθά ανθρώπους που υποφέρουν να φύγουν από τη ζωή. Οι πεποιθήσεις της, όμως, θα κλονιστούν όταν συναντά έναν ηλικιωμένο άνδρα που της ζητά να φύγει από τη ζωή, αν και δεν πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια.

Η ταινία διαθέτει μια ματιά ανθρώπινη, μία εξαιρετική πρωταγωνίστρια (την Τζασμίν Τρίνκα) στον ρόλο ενός ευαίσθητου… κοριτσιού με το τατουάζ, ωραίες μουσικές επιλογές και ανοιχτές απαντήσεις.

Πρόσφατα, η ελληνοϊταλίδα σκηνοθέτις και ηθοποιός βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και μίλησε για τη νέα της ταινία.

«Δεν ήθελα να είναι ιδεολογική, αλλά μια ταινία για τον άνθρωπο, με όλες τις αμφιβολίες που μπορεί να έχει για το θέμα» είπε. Η δημιουργός παραδέχθηκε ότι η ευθανασία είναι ένα δύσκολο θέμα, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, όπου η Εκκλησία παίζει σημαντικό ρόλο. Υποστήριξε τα τις ταινίες με χαμηλό μπάτζετ, λέγοντας: «Οι δύσκολες ταινίες πρέπει να γίνονται με λίγα λεφτά στην Ευρώπη. Αλλιώς δεν γίνονται καθόλου».

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *