Παιχνίδι χωρίς κανόνες (Misconduct)

Υπόθεση: Ο νεαρός Μπεν είναι δικηγόρος σε μια μεγάλη φίρμα της Νέας Ορλεάνης, φιλόδοξος και έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Αποφασισμένος και δυναμικός, είναι ο τύπος που πατάει επί πτωμάτων προκειμένου να πετύχει το σκοπό του. Στην προσωπική του ζωή κουβαλά ένα τραγικό μυστικό από το παρελθόν που στοιχειώνει τόσο αυτόν όσο και την όμορφη νοσηλεύτρια σύζυγό του. Όταν εμφανίζεται ξανά στην ζωή του η μυστηριώδης Έμιλι, πρώην κοπέλα του από το κολέγιο, η ζωή του θα πάρει μια αναπάντεχη τροπή καθώς του προσφέρει στοιχεία εναντίον του προέδρου μιας πανίσχυρης φαρμακοβιομηχανίας. Ο Μπεν θεωρεί ότι είναι η ευκαιρία του να ξεχωρίσει και πιστεύοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά, παρουσιάζεται στον πρόεδρο του γραφείου του και ζητά να αναλάβει την υπόθεση. Σύντομα όμως θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια σκοτεινή ιστορία εκβιασμού και δωροδοκίας.

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα» είναι μια σοφή και αθάνατη ρήση που ταιριάζει γάντι σ αυτή την ξαναζεσταμένη συνταγή ιδρωμένου δικαστικού νουάρ. Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Ιαπωνικής καταγωγής Αμερικανό σεναριογράφο και παραγωγό της Κατάρας, Σιντάρο Σιμοσάουα που δεν ξεκινά καθόλου καλά τη σκηνοθετική του καριέρα, παρά τις φιλοδοξίες που φαίνεται να έχει. Δυστυχώς το διάτρητο και πολυφορεμένο σενάριο δεν βοηθά καθόλου όπως βέβαια και η απόλυτα ξύλινη παρουσία του πρωταγωνιστή Τζος Ντιχαμέλ που την έχει δει Ρόμπερτ Μίτσαμ και Τομ Κρουζ σε πακέτο δύο σε ένα (τρομάρα του). Για να μη μιλήσουμε για το υπόλοιπο καστ, με κορυφαία trash παρουσία αυτή της Τζούλια Στάιλς σε ένα άχαρο δεύτερο ρόλο. Επίσης τα βαριά ερμηνευτικά κανόνια της ταινίας θα έπρεπε να ξανασκεφτούν που βάζουν την υπογραφή τους για να μην εκτίθενται, ο μεν Άντονι Χόπκινς με τη νιοστή ερμηνευτική παραλλαγή στον ίδιο γερασμένο, ζάπλουτο και σατανικό χαρακτήρα που ερμηνεύει τα τελευταία χρόνια, ο δε Αλ Πατσίνο με την νιοστή κουρασμένη επανάληψη ενός bigger than life σκοτεινού και έτοιμου για όλα χαρακτήρα, με ολίγη από σεξπηρικές ατάκες.

Η ταινία, όχι τυχαία, δεν βγήκε καν σε μεγάλο κύκλωμα στις ΗΠΑ ενώ στη Βρετανία συνάντησε παταγώδη αποτυχία. Προφανώς το ελληνικό καλοκαίρι θεωρήθηκε ότι ταιριάζει περισσότερο στο χαλαρό ορλεανικό κλίμα αυτής της εντελώς δεύτερης διαλογής αστυνομικοδικηγορικής ίντριγκας με έναν Ασιάτη εκτελεστή, στα πρόθυρα του θανάτου, να περιφέρεται ασκόπως, σκοτώνοντας μέχρι να πεθάνει κι ο ίδιος να ησυχάσουμε.

Μας τα είπαν άλλοι καλύτερα.