Σινεμά

Oscar Countdown: Οι Αθλιοι…

Ναι αυλικέ μου ναι… ήρθε η ώρα! Ο Βίκτωρ βρίσκεται στην επικαιρότητα.. σε μαύρα χάλια, γαρ αλλή μία φορά! Αυτήν για τους Άθλιους. Ναι είναι προφανές πως αυτή η ταινία δεν μου άρεσε. Κι όχι μόνο δεν μου άρεσε αλλά πραγματικά απορώ πόσο χαμηλά έχει πέσει ο πήχης.

Αφήγηση

Φυσικά και δεν δίνει καμμία σημασία στην πραγματική ιστορία που έγραψε ο Ουγκω, την χρησιμοποιεί ελαφρώς, τόσο ωστέ να ονομαστεί το εγχείρημα οι Άθλιοι.

Ροή
  • Πρώτη σκηνή Γιάννης Αγιάννης από απόβρασμα σε ιδιοκτήτη εταιρίας σε ένα πέρασμα, τσουφ αλλαντίν…λυχνάρι
  • Δεύτερη σκηνή Φαντίνα, με τη μία πουλάει μαλλιά, δόντια, σώμα.. και καπάκι τραγούδι και θάνατος
  • Τρίτη σκηνή κοριτσάκι… κόρη Φαντίνας σκουπίζει γεμάτη φούμο και πάει λέγοντας σύνδεση ουδεμία.
  •  Ότι κατάλαβες, κατάλαβες. Τόσο βεβιασμένα και πρόχειρα προχωράει αυτή η ταινία…

Υποιστορίες… ατμόσφαιρα, περιβάλλον…

Είναι ή 14η…15η φορά που μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη; Η πρώτη φορά ήταν το 1958!! Είναι τόσες πολλές οι φορές που οι συντελεστές θεώρησαν

[badlist]

  • οτι το Παρίσι τους είναι άχρηστο, οπότε έφτιαξαν ένα στουντιακό Παρίσι
  • πως οφείλουν σε αυτή την εκδοχή να κάνουν αναφορές ας πούμε στην Νέα Υόρκη
  • να φτιάξουν στραβά κτίρια που θα εμφανίζονται για λιγότερο από 1 λεπτό
  • να φτιάξουν το παράπηγμα της Επανάστασης του Ιουνίου σχεδόν σε ρεαλιστικό μέγεθος και να κάνουν πάνω του το μεγαλεπήβολο τους φινάλε.

[/badlist]Ναι καλά διάβασες.

Καμμία ματιά ή σημασία στα γύρω πρόσωπα, βρίσκονται εκεί μόνο για διακοσμητικούς λόγους, εμμονή και κοντινά στους πρωταγωνιστές οι οποίοι είναι κι αυτοί εκεί για διακοσμητικούς λόγους αλλά μιλάνε και τραγουδάνε κιόλας. Τραγελαφική εώς ανύπαρκτη απεικόνιση της πορείας της Γαλλίας ως την Επανάσταση του Ιουνίου του 1832(μία προσπάθεια να καταλύσουν τη βασιλεία, υποκινούμενη από τους φοιτητές), η γνωστή διακοσμητική διάθεση με πλάνα δευτερολέπτων στους δρόμους της Γαλλίας. Μόνο κλάμα, αγάπη, κακία και απληστία… οι Άθλιοι. Και ας έχουμε μέσα σε όλους και τον επαναστατημένο νέο. Το μόνο που κάνει είναι, σε μία σκηνή τραγουδάει με τους φίλους του, την επόμενη τραγουδάει στο μωράκι του και μετά οι φίλοι του πεθαίνουν και παθαίνει κατάθλιψη την οποία ξεπερνάει με ένα τραγούδι και ένα φιλί. Με αποτέλεσμα να μην έχει ατμόσφαιρα, περίγυρο ή περιβάλλον, να μην σκέκεται απολύτως πουθενά αυτή η ταινία. Μου κάνεις πλάκα…

Ερμηνείες

Εντελώς ηλίθια επιλογή ηθοποιών και απίστευτη έλλειψη ισορροπίας και χημείας μεταξύ τους.  Αξίζουν σχεδόν αποκλειστικά οι ταβερνιάρηδες, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ και Σάσα Μπάρον Κόεν που ενώ κάνουν μία αφάνταστα άνετη, υποκριτικά μέτρια και χρονικά μικρή εμφάνιση,  μεταδίδουν έστω λίγο την κατάσταση που ζουν και είναι οι μόνοι που σου μένουν. Δυστυχώς ακόμα κι έτσι μόνο σε αυτούς πέφτει το βάρος και καθόλου στο περιβάλλον ή τον περίγυρο τους. Ούτε καν στην κακομοίρα κόρη της Φαντίνας. Ανταπεξήλθαν επίσης, έστω λίγο, ο Ράσελ Κροού και η Αμάντα Ζεϊφριντ -η Κοζετ, καταραμένη κόρη- όταν μεγάλωσε, που σημειωτέον έχει πραγματικά υπέροχη φωνή.

 Χιου Τζάκμαν..  Πάντα το ίδιο βλέμμα, καλός, κακός, τρυφερός, σωτήρας… Γούλβεριν, άσε μας από δω πέρα, νουλ-μουθιούν. Δεν πείθει καθόλου, ούτε κατά διάνοια. Ανν Χαθαγουεϋ, απαράδεκτη και φρικτά πομπώδης. Πράγμα που δεν είναι σαφές εάν οφείλεται στην δικής της ανικανότητα ή στο γεγονός πως πρέπει σε μισή σκηνή να είναι εργάτρια και στην άλλη μισή ζητιάνα με υπονοούμενο. Υπονοούμενο πως σε αυτή τη μισή σκηνή πρέπει να μας πείσει ότι ζητιανεύει αιώνες και τελικά αναγκάζεται και πουλάει τα γνωστά. Σε μισή σκηνή. Ο Έντι Ρεντμέιν, απαίσια φωνή και πραγματικά κανένα συναίσθημα, ίσια γραμμή… ποζάρει κοιτώντας σε διάφορες γωνίες, τι αγωνιστής. Συμπαθής αν και απόλυτα αδιάφορη και πάντα θολή  η Σαμάνθα Μπαρκς.


Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Σας βάζω 3 και θέλω να δω τι άλλο ξεκοίλιασμα θα κάνουν τα μεγάλα στούντιο σε κλασσικές ταινίες. Άουτς.

Trailer

Συντελεστές

του Τομ Χούπερ
με τους Χιου Τζάκμαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χαθαγουέι, Αμάντα Σέιφριντ, Σάσα Μπαρόν Κοέν, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Έντι Ρεντμέιν, Σαμάνθα Μπαρκς

Δες καλύτερα καμμιά αφίσσα από τις οσκαρικές ταινίες, τι θα κάνουμε εμείς τη βραδιά των όσκαρ ή διάβασε για τον Αλφρέδο έναν μαίτρ τέλος πάντων.

 

Σοφία Ζησίμου

Frankenweenie, αχ Frankenweenie μία goth ψυχή που μυρίζει ψάρι και φασκόμηλο. Την εποχή των δεινοσαύρων είχε ήδη μάθει τον Bergman, τον Fassbinder, τον Fellini, τον Κουροσάβα αλλά και τον Humphrey, τον Buster, τον Gregory, τον Frank και όλους αυτούς με αποτέλεσμα όταν έφτασε στον Homo Sapiens να ξέρει και την Rita, την Laureen, την Greta, την Grace, την Marlene και όλες αυτές. Απαρηγόρητα κουλτουριάρα η μόνης της ψυχαγωγία ήταν (σ)το Πάρτυ, παρέα με τον Νεαρό Φρανκενσταϊν και τον Ροζ Πάνθηρα. Αλλά τελικά σώθηκε όταν είδε έναν Εφιάλτη πριν τα Χριστούγεννα, ότι ένας φίλος της παντρεύτηκε μια Νεκρή Νύφη και η ίδια Σκότωσε το Βασίλη. 'Ετσι δέχτηκε ότι είναι Πολύ Σκληρή για να Πεθάνει κι ακόμα και ο Υπάνθρωπος Αράχνη αξίζει να ζει.

4 σκέψεις σχετικά με το “Oscar Countdown: Οι Αθλιοι…

  • Με όλο το σεβασμό, νομίζω πως δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο με την παραπάνω κριτική. Όντως η σκηνοθεσία και η ταινία σαν σύνολο είχε προβλήματα, αλλά μου ακούγετε σαν τρολάρισμα το ότι ο Εντι Ρέντμεϊν έχει “απαίσια φωνή”, ότι η Ανν Χαθαγουέι ήταν “απαράδεκτη” κι ότι ο Ράσελ Κροου κι η Αμαντα Σέφιλντ ήταν καλύτεροι απο τους Χιού Τζάκμαν και Σαμάνθα Μπάρκς. Κατα τη γνώμη μου, ως προς τις ερμηνείες τουλάχιστον, ισχύουν οι εντελώς αντίθετοι χαρακτηρισμοί.

    Σχολιάστε
    • Κατ’αρχήν να σε ευχαριστήσω που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις την λιβελό μου. Σιγά μωρέ και χωρίς σεβασμό. Θεωρώ ότι η Ούμα Θέρμαν(Άθλιοι,1998) ήταν σκάλες ανώτερη και αβίαστα υποκριτικά από την Αν. Αναφέρω βέβαια, ότι δεν είναι σαφές αν το θέμα το έχει η Αν ή η σκηνοθεσία. Κοίτα η φωνή του Εντι Ρέντμεϊν είναι καθόλα σωστή, με βιμπράτο και τελειώματα και διάρκειες αλλά ο στόμφος στην ερμηνεία και το τράβηγμα του βιμπράτο με την άγρια χροιά του την κάνουν απαίσια κάτα την γνώμη μου και φοβερά στριφνή στο άκουσμα. Η Σαμάνθα Μπάρκς είπα ότι είναι συμπαθης αλλά μονίμως θολή/ανετάριστη και αδιάφορη. Και πάλι μπορεί να φταίει η σκηνοθεσία αλλά η φάτσα της είχε σε όλες τις φάσεις την ίδια έκφραση οπότε ουδετεροποιούνταν στα μάτια μου. Παραδόξως ναι για μένα που αντιπαθώ και τον Ράσελ ήταν συμπαθητικός δηλαδή 4/10 μην φανταστείς, καμμία σχέση με τον Ρας βέβαια στην έκδοση του 1998. Ο Χιου Τζάκμαν όμως πραγματικά εμένα προσωπικά μου φάνηκε φρικτός, τίποτα. Εντάξει γούστα είπε ο πίθηκος και δάγκωσε το σαπούνι.

      Σχολιάστε
  • Τοσο χαλια βρε Franken μου…δε θα παω να το δω τοτε…θα μεινω με τις προηγουμενες 14 – 15 φορες οπως λες και εσυ

    Σχολιάστε
  • Pingback: Cinepivates – SCIFI Ή ΣΥΦΗΣ?

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *