Εμπάθεια με την Ελληνική οικογένεια;

 (Προσοχή ακολουθούν κάποια σπόιλερ)

Η ταινία αυτή του Αβρανά έχει ακουστεί αρκετά. Έχει σχολιαστεί θετικά και αρνητικά και έχει παραλληλιστεί πολλάκις με τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου.  Υπάρχει όμως κάποια ομοιότητα στις δύο ταινίες; Έκλεψε κάτι ο Αβρανάς από τον Λάνθιμο;  Η απάντηση είναι “όχι”. Αυτό που πολλοί νομίζουν ότι είναι το ίδιο, είναι η αρρώστια. Η τρελή παθολογία μέσα σε μια ακόμη ελληνική οικογένεια.

Θέλω να σταθώ λίγο στον Κυνόδοντα. Ο Λάνθιμος, έφτιαξε κατ’εμέ μια έξυπνη ταινία, με μεγάλη δόση χιούμορ, περίεργης  και πρωτόακουστης ανατροφής παιδιών που αποφάσισε μια οικογένεια. Ήταν ένα παθολογικό σύστημα, που μεγάλωνε και εκπαίδευε τα παιδιά του με έναν τρόπο που δεν είχε μέσα του ωμή βία. Τα παιδιά του Κυνόδοντα ζούσανε σε έναν κόσμο που οι γονείς τους, τους είχανε πλασάρει ώς τον έναν, μοναδικό και υπέροχο. Το τι θα βγάζανε τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας ήταν άλλο θέμα.

Ο Αβρανάς, φτιάχνει μια ταινία στην οποία κυριαρχεί η βία. Ωμή, λεκτική, εξωλεκτική, σωματική, ψυχολογική, χυδαία, άρρωστη. Σαν θεατής πολλές φορές κοιτάχτηκα με την φίλη που είχαμε πάει να δούμε την ταινία. Κοιταχτήκαμε και το ύφος μας ήτανε “μα τι άλλο θα δούμε πια; τι άλλο θα μας δείξει;”

Άν έπαθα σοκ με την εξέλιξη της πλοκής;  Ναι. έπαθα. Όχι γιατί έβλεπα  κάτι που δεν θα φανταζόμουνα ποτέ μου, αλλά γιατί το να βιάζεις και να εκδίδεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου είναι από μόνο του σοκ.  Δεν χρειάζεται να είσαι το σκηνοθετικό και συγγραφικό αστέρι για να σοκάρεις τον θεατή. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα θέματα λεπτά, που διακινούν σε όλους συναισθήματα, που ακουμπούν σε ζωές, που κάνουν προβολές στις ζωές όλων.

Διαφωνώ με κάποιες σκηνές ωμής σεξουαλικής βίας, μιας και δεν νομίζω πως είχαν θέση στην ταινία. Εννοώ με τον τρόπο που γυρίστηκαν.  Αισθάνθηκα πως σε κάποια σημεία έβλεπα ένα πορνογράφημα που σκοπό έχει να ερεθίσει τον εγκέφαλο άρρωστων ανθρώπων.  Και όχι κάποιες σκηνές που ήθελαν να καταδείξουν  ένα αποτρόπαιο έγκλημα που είναι κατάπτυστο από την κοινωνία και τους νόμους της.

Σκέφτηκα εκείνα τα παιδιά που παίζανε στην ταινία.  Δεν θα δάνειζα ποτέ τα παιδιά μου στον σκηνοθέτη, για να παίξουν σε κάτι τέτοιο.  Σκέφτηκα επίσης πως η ταινία δεν είχε σήμανση καταλληλότητας από 18 και πάνω.

Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική. Οι ερμηνείες επίσης. Η φωτογραφία επίσης.

Παρόλα αυτά το συναίσθημά μου ήταν παγωμένο. Θύμωσα κανα δυο φορές και μερικές άλλες είπα “έλεος, δεν σκέφτηκε ο δημιουργός κάτι  πιο άρρωστο; σίγουρα θα υπάρχει; ίσως όχι στο κεφάλι του”

Τελειώνοντας και χωρίς καμιά δόση συντηρητισμού έχω μια αίσθηση, πως χάριν εντυπωσιασμού και πρωτοτυπίας, βάλλεται και στοχοποιείται η ελληνική οικογένεια. Που ναι μεν έχει χιλίων ειδών παθολογίες, θέματα, προβλήματα και ζητήματα, αλλά άς το πάρουν και αλλιώς οι δημιουργοί.Δεν πουλάει και  πολύ όλο αυτό πλέον.

• Διαβάστε την άποψη του Τάιλερ και του Γκίμλι για την ταινία