Σαββατιάτικες προβολές: Πρωινή Περίπολος (1987)
Κλείνεις τα μάτια. Όχι τελείως. Στο χέρι το όπλο, προέκταση του κορμιού σου. Είναι άγριες αυτές οι μέρες. Ένα τηλέφωνο χτυπάει στο πουθενά, μισό τσιγάρο στα χείλη. Ένα σινεμά, εικόνες από έναν άλλο κόσμο. Δεν τον θυμάσαι. Για σένα δεν υπάρχει πια Μάντερλεϊ και αν κάποτε υπήρξε, αυτό θα ήταν μια μορφή φαντασίωσης. Ούτε η θάλασσα υπάρχει. Η θάλασσα ήταν μόνο το τέχνασμα, η προσπάθεια για να ξεφύγεις. Γύρω σου εγκατάλειψη, απελπισία, θάνατος. Έχουν ποτίσει τα ρούχα σου θάνατο και αυτό το χάπι που κουβαλάς, τι νομίζεις ότι μπορεί να σου κάνει; Τίποτα, όχι όσο το μικρό λευκό τζιπ του θανάτου παρακολουθεί τις κινήσεις σου. Το Μάντερλεϊ; Το Μάντερλεϊ είναι γεμάτο πληγές και θάνατο και στρατιώτες με μάσκες στο πρόσωπο. Το Μάντερλεϊ είναι δηλητηριασμένο και η θάλασσα φαντάζει απόψε πολύ μακριά…
Σε μια έρημη και κατεστραμμένη πόλη, μια γυναίκα βαδίζει ολομόναχη. Προσπαθεί να διασχίσει την απαγορευμένη ζώνη και να φτάσει στη θάλασσα. Παντού παραμονεύουν παγίδες και η Πρωινή Περίπολος την παρακολουθεί. Οι μηχανισμοί της πόλης λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Ηλεκτρονικές φωνές καλούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη.
