Κινηματογραφικός Απολογισμός 2015: Οι Επιλογές του Gimli
Στο Μικρό Νησί, Μια Κοπέλα περπατά Μόνη στο Σπίτι της το Βράδυ, χορεύοντας τον Χορό της Πραγματικότητας και διαβάζοντας το βιβλίο του Babadook, που πιστεύει ότι περιέχει Το Αλάτι της Γης, όταν της επιτέθηκε ένας Νυχτερινός Ανταποκριτής, που ήταν Στην Μυστική Υπηρεσία Kingsman και ζύγιζε μόλις 1001 Γραμμάρια και έκοψε από το παλτό της ένα Μαργαριταρένιο Κουμπί. Ανωτέρα Βία είπαν κάποιοι…
Πλούσια χρονιά το 2015, τουλάχιστον σε τίτλους ταινιών, αλλά με αρκετές ωραίες για το κοινό επιλογές. Προτού βγει αβίαστα η 10αδα με τις προσωπικές μου επιλογές που κρατώ από το έτος, οφείλω να σταθώ σε δυο-τρια πράγματα:
Άλλη μια χρονιά ΔΕΝ είδαμε αρκετές σπουδαίες κινηματογραφικές ταινίες στις αίθουσες. Στον σφιχτό προγραμματισμό των εταιριών και τις πάμπολλες χολιγουντιανές ταινίες της σειράς, αρκετές εκ των οποίων πολύ κάτω του μετρίου, δυστυχώς κάποιες ταινίες δεν χόρεσαν, πάλεψαν αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν στις αίθουσες. Στο γενικότερο «μποϊκοτάζ» ασιατικού και ρωσικού κινηματογράφου έρχονται να προστεθούν και άλλες, που ευτυχώς εμείς είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Ξεχωριστά, αξίζει να αναφέρω, τους υπέροχους Πλευρικούς Ανέμους (In the Crosswind) που περίμενα από πέρσι μπας και προβληθεί.
Ενδεικτικά αναφέρω τα ρωσικά the Battle of Sevastopol, Solnechnyy Udar (Sunstroke) ή το Under the Electric Clouds. Το υπέροχο καναδέζικο Closet Monster, ενός σκηνοθέτη για τον οποίον σίγουρα θα μιλάμε συχνά τα επόμενα χρόνια. Το ανατρεπτικό Lost in Munich που κλονίζει με μαεστρία όλες τις αρχές της ενιαίας αφήγησης, έχοντας σπουδαίο περιεχόμενο, ή το συγκλονιστικό Mediterranea από την Ιταλία (μάλλον θα το δούμε στη νέα χρονιά, από τη Weird Wave) και το Viktoria, από τη Βουλγαρία. Το δρόμο για τις αίθουσες δε βρήκε ούτε το γερμανινό Inbetween Worlds, ή το Wish I Was Here του Ζακ Μπραφ. Σπουδαία δείγματα ασιατικού κινηματογράφου, στο Flapping in the Middle of Nowhere, Murmur of the Hearts, Assassination, ή το ινδικό Sunrise και την hindi υπερπαραγωγή (επιπέδου Άρχοντα Δαχτυλιδιών, που ακούει στο όνομα…) Baahubali. Το κομμάτι του animation ήταν πιο φτωχό χωρίς το υπέροχο και μαγικό Song of the Sea. Προορίζονταν όλες για τη μεγάλη οθόνη, αν τα βρείτε, αναζητήστε τα τουλάχιστον σε dvd. Τέλος κάποια από αυτά, όπως τα Glassland, Paulina, Σ’ένα Δρόμο του Παλέρμο, Kumiko, the Treasure Hunter, Eva Doesn’t Sleep, Bypass, Α Perfect Day, The Corpse of Anna Fritz, έχουμε την ελπίδα ότι θα τα δούμε τουλάχιστον μέσα στο 2016 στη χώρα μας.
Το ελληνικό σινεμά παίρνει βαθιές ανάσες. Υποβοηθούμενο από την μεγάλη επιτυχία του Λάνθιμου με το Lobster, εισπνέει με ελευθερία και η εκπνοή του δίνει πολλούς καρπούς, ποικίλλων ρευμάτων και τάσεων. Από τη μια ο Παπακαλιάτης (Ένας Αλλιώτικος Κόσμος) δείχνει να γίνεται όλο και πιο ώριμος σκηνοθέτης, η Τσαγγάρη (Chevalier) αποκτά χιούμορ και αγγίζει περισσότερο κοινό, ομοίως το the Republic. Σημαντικές δημιουργίες είδαμε και στα φεστιβάλ, μεγάλου και μικρού μήκους, ιδιαίτερα από νέα παιδιά, το ελπιδοφόρο μέλλον του τόπου, όπως το Short Fuse. Ο χώρος του ντοκιμαντέρ, επίσης σταθερά ανοδικός, μας παρουσίασε ταινίες, όπως την Αρχαιολόγο ή το Οικογενειακή Ιστορία (Family Affair). Οι Έλληνες δημιουργοί δείχνουν στο σύνολο τους, να προσέχουν περισσότερο την εικόνα τους και τον ήχο, σημεία-πληγές, όπου έπασχε το ελληνικό σινεμά, έχουν όραμα και ιδέες και διεκδικούν πλέον ανοιχτά και με αξιώσεις τη θέση τους δίπλα στις υπόλοιπες ταινίες στις αίθουσες. Στον καιρό της κρίσης, το να είμαστε κάθε χρόνο και καλύτεροι δεν είναι εύκολο πράγμα και αξίζουν τα εύσημα σε όλους.
Το κοινό βρήκε και το 2015 το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες. Δυστυχώς, όμως δεν έγιναν σπουδαίες προσπάθειες από όλους τόνωσης της αγοράς, ούτε ουσιαστικές μειώσεις εισιτηρίων, ούτε κάποιας σημαντικής ενίσχυσης του χώρου και έτσι φτάσαμε στο λυπηρό φαινόμενο να χάσουμε άλλον ένα χώρο συνάντησης του κοινού με την έβδομη τέχνη. Ομιλώ φυσικά για το κλείσιμο του Odeon Kosmopolis στο Μαρούσι, που δεν είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο και δεν είναι απλά άλλο ένα multiplex που έκλεισε, αλλά μια εξέλιξη που θα πρέπει να μας απασχολήσει όλους σοβαρά.
Τα δικά μου TOP 10 του 2015:
(από τις ταινίες που προβλήθηκαν μέσα στο έτος στις κινηματογραφικές αίθουσες)
1. La Danza De La Realidad (Ο Χορός της Πραγματικότητας)
για τον εναλλακτικό τρόπο αφήγησης, τα νοήματα, τη φαντασία, το μεγάλο δημιουργό
2. A Girl Walks Home Alone at Night
για την αναβίωση της νουβέλ βαγκ, τον συμβολισμό, το υπέροχο soundtrack
3. Kingsman: Secret Service (Μυστική Υπηρεσία)
για τις δυο υπέροχες προκλητικές σεκάνς που πάνε απευθείας στο hall of fame
4. Force Majeure (Ανωτέρα Βία)
για την αιώνια κόντρα των δυο φύλων υπέροχα επαναπροσδιορισμένη
5. Babadook (Οι σελίδες του τρόμου /το βιβλίο του…)
για τα διπλά νοήματα, τις ερμηνείες και τα υπέροχα artworks
6. Pearl Button (Το Μαργαριταρένιο Κουμπί)
για τη λυρικότητα, το μεγαλείο και το πανέμορφο πάντρεμα της θεματολογίας του
7. The Salt of the Earth (Το Αλάτι της Γης)
για τη «σύμπραξη Βέντερς-Σαλγάδο», την προσωπικότητα και τη δύναμη της εικόνας
8. La Isla Minima / Marshland (Μικρό Νησί)
για το πολύπλοκο μωσαϊκό, τους λασπωμένους ήρωες και το ιδρωμένο άρωμα εποχής
9. Nightcrawler (Νυχτερινός Ανταποκριτής)
για την συγκλονιστική αποτύπωση ενός από τους πιο σιχαμένους κεντρικούς ήρωες
10. 1001 Grams (1001 Γραμμάρια)
για την ελαφρότητα της «βαρύτητας», την οπτική, το γλυκό βάρος της ψυχής μας
Αρκετές καλές ταινίες πίστευα ότι θα ήταν πιθανώς στη λίστα μου και τελικά δεν «χώρεσαν». Αξίζει να αναφέρω τα Mε την πρώτη Ματιά /Απόψε θέλω να Γυρίσω Μόνος (the Way he Looks), Youth, Lobster, 1000 Times Goodnight, O Ηλίθιος (Durak), Mad Max: Fury Road (Ο Δρόμος της Οργής), Άσφαλτος (Asphalte), Les combattants (Έρωτας με την πρώτη Μπουνιά).
Οι λίστες της ανασκόπησης ενός έτους μας θυμίζει να ρίχνουμε μια ματιά και στις προσωπικές επιλογές μας από προηγούμενες χρονιές. Έτσι:
>> Η 10άδα μου για το 2014
>> Η 10άδα μου για το 2013
>> Η 10άδα μου για το 2012
