ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ο κος Πίμποντι και ο Σέρμαν

Ο Κος Πίμποντι είναι ένας πανέξυπνος και πολυσχιδής…. Σκύλος! Έχει δοκιμάσει τις δυνατότητές του σ’ όλα και έχει διακριθεί σχεδόν στα πάντα, όπως για παράδειγμα έχει πάρει Νόμπελ, έχει στεφθεί Ολυμπιονίκης και είναι ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας. «Δεδομένου των επιτευγμάτων του, λοιπόν, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να αναλάβει την ανατροφή ενός αγοριού;». Το δικαστήριο εγκρίνει την υιοθεσία του Σέρμαν. Προκειμένου ο Σέρμαν να μάθει Ιστορία από «πρώτο χέρι», ο Κος Πίμποντι κατασκευάζει μια μηχανή που ταξιδεύει στο χρόνο, το Χρονό – Αυγό. Όταν, όμως, ο Σέρμαν θα ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο οι βιωματικές γνώσεις του στην ιστορία θα προκαλέσουν την ζήλεια της θηλυκής bully του σχολείου, Πένυ. Ένας τσακωμός μεταξύ των δύο παιδιών, θα αναγκάσει τον Κο Πίμποντι να καλέσει την οικογένεια της Πένυ σε δείπνο προκειμένου να λυθεί η παρεξήγηση. Μόνο που τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, καθώς ο Σέρμαν και η Πένυ θα ξεκινήσουν νέα ταξίδια με το Χρόνο – Αυγό.

Ο Κος Πίμποντι και ο Σέρμαν βασίζεται στο τηλεοπτικό καρτούν του Jay Ward που προβαλλόταν στην τηλεόραση στα τέλη της δεκαετίας του ’50 μέχρι και αρχές του ’60. Η ταινία έχει σκηνοθετηθεί από τον  Rob Minkoff (Ο Βασιλιάς των Λιονταριών και Ποντικομικρούλης) σε παραγωγή της Dreamworks (Shrek, Μαδαγασκάρη).

Θέτοντας κοινωνικά ζητήματα μέσω των παραλληλισμών για το ποιος θεωρείται στερεοτυπικά ικανός γονιός για να αναθρέψει ένα παιδί, η ταινία κάνει στάσεις σε πολλούς γνωστούς σταθμούς της ιστορίας με τους ήρωες να επηρεάζουν σε κάποια σημεία τις εξελίξεις αυτής. Μεταξύ των στάσεων που θα κάνουν με το Χρονό – Αυγό (WABAC machine) θα βρεθούν στην Αίγυπτο, στην Ιταλία (γνωρίζουν τον Λεονάρντο Ντα Βίτσι και κάνουν την Μόνα Λίζα να χαμογελάσει!) και τέλος στην Τροία, εισβάλλοντας στον Δούρειο Ίππο.

Έχοντας κάποια σημεία που πραγματικά είναι απολαυστικά και άλλα να είναι αμήχανα και λίγο κουραστικά, στο σύνολο της, το Κος Πίμποντι και ο Σέρμαν είναι μια διασκεδαστική περιπέτεια κινούμενων σχεδίων, όπου προσφέρει και κάποιου τύπου εγκυκλοπαιδικές γνώσεις.

Δεν μπορώ όμως να μην κάνω μερικά σχόλια πάνω στις ιστορικές αναφορές. Γενικά δεν νομίζω ότι υπάρχει απαίτηση ιστορικής ακρίβειας σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων (το γεγονός ότι σε όποια χώρα, όποια χρονική στιγμή και να βρεθούν, μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα, εξηγείται από την σειρά, καθώς το Χρονό – Αυγό διαθέτει μεταφραστή!) , αλλά όσο αφορά την μετάβαση στην ελληνική ιστορία, χωρίς να είμαι αλάνθαστος γνώστης της, έχω την αμυδρή εντύπωση ότι ο Δούρειος Ίππος είναι ένα μυθολογικό στοιχείο και όχι κάτι όπου θα μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτό γυρνώντας πίσω στον χρόνο. Πέρα όμως από αυτό, ο Κος Πίμποντι είναι ένα ακόμα παράδειγμα ταινίας, όπου οι αρχαίοι Έλληνες απεικονίζονται σαν μυώδεις, άμυλοι, αιμοδιψείς και πολεμοχαρείς στρατιώτες. Με πιάνει το παράπονο, τόση ιστορία και πολιτισμό διαθέτουμε, ας πήγαινε ο Σέρμαν να συναντήσει τον Σοφοκλή ή τον Αριστοτέλη, ή πάλι… μήπως υπερβάλλω;

Και κάποιες ζωοφιλικές γνώσεις. Οι δημιουργοί του Κου Πίμποντι θεωρούν τον πρωταγωνιστή να έχει στοιχεία του κυνηγόσκυλου Beagle. Μιας ράτσας της οποίας οι αντιπρόσωποι είναι λευκοί με κάποιες καφέ κηλίδες, κοντά πόδια και μεγάλα αυτιά. Τα Beagle είναι κατά βάση φιλικά, αλλά κατά τα άλλα μαθαίνουν δύσκολα, κουράζονται και βαριούνται εύκολα. Δηλαδή, καμία σχέση με τον Κύριο Πίμποντι!

Η ταινία προβάλλεται και σε 3D, μεταγλωττισμένο με τις φωνές των:  Χριστόδουλος Στυλιανού (Mr. Peabody), Νατάσα Ασίκη (Ms. Grunion), Μαρία Ζερβού (Patty), Θανάσης Κουρλαμπάς (Paul), Στεφανία Χούγια (Penny), Αρσένιος Χαλκιόπουλος (Sherman).

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *