ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ένα Σπίτι στο Παρίσι (My Old Lady)

two-half-popcorn

old-lady-002

Ένας άνδρας πηγαίνει στο Παρίσι για να δει ένα σπίτι που του έχει αφήσει κληρονομιά ο πατέρας του. Εκεί ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του είχε αγοράσει το σπίτι πολύ φτηνά από μία Γαλλίδα, με την υποχρέωση να της επιτρέπει να μένει στο σπίτι και να της δίνει κάθε μήνα ένα ποσό μέχρι αυτή να πεθάνει. Έχοντας άμεση ανάγκη από χρήματα, ο Μαθάιας -όπως είναι το όνομα του άνδρα- ελπίζει να βρει τρόπο να πουλήσει το σπίτι. Στα σχέδιά του αυτά θα έρθει αντιμέτωπος με την κόρη της ηλικιωμένης γυναίκας και θα μάθει μερικά μυστικά…

Αν παρακολουθήσει κάποιος το τρέιλερ της ταινίας θα πιστέψει ότι θα δει κάτι τελείως διαφορετικό. Άλλη μία κωμωδία με κάπως προχωρημένης ηλικίας πρωταγωνιστές σε μία… εξωτική τοποθεσία όπως το Παρίσι, με στόχο να προσελκύσουν το μεγαλύτερης ηλικίας κοινό.

Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Η ταινία του Ίσραηλ Χόροβιτς βασίζεται σε θεατρικό έργο του ίδιου και είναι κατά βάση μία δραματική ταινία για ανθρώπους που δυσκολεύονται να ενηλικιωθούν και να προχωρήσουν, εξαιτίας των πληγών που κρύβουν μέσα τους. Είναι και μία ιστορία για το πώς οι επιλογές κάποιου μπορεί να είναι σωστές για τον ίδιο, αλλά  λάθος για τους ανθρώπους γύρω τους.

old-lady-001

Ίσως αυτό το κράμα κωμωδίας και δράματος να κάνει αμήχανη την όλη απόπειρα. Σίγουρα το αφελές τέλος δεν επιτρέπει στην ταινία να έχει την ώριμη κατάληξη που θα περίμενε κανείς.

Οι τρεις κεντρικοί ηθοποιοί είναι όλοι πολύ καλοί (με κορυφαία τη Μάγκι Σμιθ), αν και υπάρχουν στιγμές υπερβολής που υποβάλλονται, όμως, από το σενάριο.

Σε γενικές γραμμές, η ταινία είναι καλύτερη από ό,τι υπονοεί το τρέιλερ, με ενδιαφέρουσες ιδέες και σωστή ανάπτυξη των χαρακτήρων.

Τελικά να τη δω;

Δεν είναι κακή, αλλά σίγουρα μπορείτε να περιμένετε να τη δείτε και σε DVD.

 

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *