Οι ταινίες που δεν είδαμε στις αίθουσες το 2017
Το τέλος κάθε χρονιάς, συνοδεύεται από κινηματογραφικούς απολογισμούς καλύτερων ταινιών, χειρότερων ταινιών, ακόμα και ταινιών που παρότι είχαν τις καλύτερες προοπτικές, δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν. Πολλές από αυτές δεν έφτασαν ποτέ στις κινηματογραφικές μας αίθουσες, ενώ άλλες δεν βρήκαν ανταπόκριση από το κοινό.
Αφού είδαμε τις καλύτερες ταινίες για το 2017, το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο ακριβώς στην τελευταία κατηγορία ταινιών:
«My cousin Rachel»
Εάν ζούσαμε σε έναν δίκαιο κόσμο, και το 2017 απέδειξε πως σίγουρα δεν ήταν έτσι, τότε το όνομα της επιτυχημένης ηθοποιού Rachel Weisz,θα ακουγόταν συχνά. Η ερμηνεία της στην ταινία « My Cousin Rachel», που αποτελεί την δεύτερη μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος της Daphne du Maurier (1951), ίσως είναι μία από τις καλύτερες της καριέρας της: μια δυναμική, εντυπωσιακή femme fatale, με αφοπλιστική γοητεία, μυστήρια και σαγηνευτική.
Η ταινία πάντως δεν είναι γυρισμένη και δομημένη αποκλειστικά γύρω από τον χαρακτήρα της. Το σενάριο και η σκηνοθεσία, προσπαθούν να κρατήσουν άθικτο το παιχνίδι μεταξύ των δύο φύλων και την τοξική υπεροχή του ανδρικού φύλου, όπως αυτό αποδίδεται από την συγγραφέα Μaurier. Είναι πράγματι απογοητευτικό το γεγονός πως η ταινία δεν είχε την απήχηση που της άξιζε από το κοινό, δεδομένου μάλιστα πως δεν πρόκειται απλώς για ένα δράμα εποχής αλλά για μια ανατομία-ανάλυση των σχέσεων.
«Dawson City: Frozen Time»
Το ντοκιμαντέρ του Bill Morrison αφορά στην αληθινή και παράδοξη ιστορία μιας συλλογής ταινιών (γύρω στις 500 σε αριθμό) στο Klondike. Αυτό το ντοκιμαντέρ, όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορία του κινηματογράφου, πρέπει να το δουν.
Το έργο του Morisson χαρακτηρίστηκε σαν μια περίεργη ωδή στο ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο παρελθόν, αποτελούμενο στο μεγαλύτερο μέρος του με εικόνες από το πραγματικό υλικό που ανακαλύφθηκε. Σε συνδυασμό μάλιστα με την επιβλητική μουσική του συνθέτη Alex Somer, πρόκειται για ένα αριστούργημα.
Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο της για τις κινηματογραφικές αίθουσες.
«The Lure»
Οι λάτρεις των ταινιών μιούζικαλ, οι οποίοι πάντως αναζητούν κάτι εντελώς διαφορετικό από το «La La Land», καλό θα ήταν να στρέψουν την προσοχή τους στην Πολωνία. Εκεί δημιουργήθηκε και μία μοντέρνα εκδοχή της «Μικρής Γοργόνας», με μία φεμινιστική ματιά.
Δύο ελκυστικές γοργόνες συμμετέχουν με εμφανίσεις σε μία σκηνή μπουρλέσκ. Τα μουσικά νούμερα που πραγματοποιούν έχουν μια ιδιαίτερη «νότα» και αυτό ακριβώς τις κάνει να ξεχωρίζουν σε σχέση με τα κοινά θεάματα. Το νούμερο τους δε, «Abracadabra» «ωμό» και αισθησιακό, θυμίζει πολύ στο θρυλικό Cabaret.
Προβλήθηκε το 2016 στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, αλλά δεν βγήκε στις αίθουσες.
«Testament of Youth»
Αφού έχει ήδη μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση το 1979, το ομώνυμο βιβλίο της Βέρα Μπρίτεν «Testament of Youth» βρήκε το δρόμο του και για την μεγάλη οθόνη. H ταινία δεν κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες και βγήκε κατευθείαν σε DVD (με ελληνικό τίτλο τον όχι και πολύ πρωτότυπο «Στον Έρωτα και στον Πόλεμο»).
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τζέιμς Κεντ, ενώ την Μπρίτεν υποδύεται η Αλίσια Βικάντερ. Μεταξύ των πρωταγωνιστών και ο μεγάλος σταρ του Game of Thrones, Κιτ Χάρινγκτον.
Η ταινία αφορά στην ιστορία της Βέρα Μπρίτεν, η οποία άφησε τις σπουδές της στην Οξφόρδη, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να γίνει εθελόντρια νοσοκόμα στο Λονδίνο, την Μάλτα και τη Γαλλία. Αντιμέτωπη με την καταπιεστική, κλειστή εδουρδιανή κοινωνία, γίνεται μέρος του κινήματος και επαναστατεί με τον δικό της τρόπο.
«Α ghost story»
Θάνατος και αγάπη. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα φάντασμα παγιδευμένο στον παρελθόν, προσπαθώντας να ενωθεί ξανά με την αγαπημένη του…
Με τα πλάνα της κάμερας αργά, με εξαιρετική φωτογραφία και με διαλόγους που προβληματίζουν τον θεατή, η ταινία ισορροπεί με απόλυτη επιτυχία ανάμεσα στο αληθινό και το μεταφυσικό.
O σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λόουερι του Ain’t Them Bodies Saints και του Pete’s Dragon σκηνοθετεί την ταινία, ενώ οι Ρούνι Μάρα και Κέισι Άφλεκ πρωταγωνιστούν. Παρά το γεγονός ότι η ταινία έχει συμπεριληφθεί σε αρκετά top ten με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο της προς τις ελληνικές αίθουσες.
«Inversion»
Η ταινία αυτή καταπιάνεται με ένα θέμα το οποίο είναι αρκετά διαδεδομένο στο σύγχρονο Ιρανικό σινεμά.
Το χημικό νέφος που πνίγει την Τεχεράνη, λειτουργεί με τρόπο συμβολικό, θίγοντας το θέμα της καταπίεσης των γυναικών και των δικαιωμάτων τους, και τι πώς αυτό έχει αντίκτυπο στην ιδιωτική τους ζωή, στην δυναμική των οικογενειών τους, ακόμα στο κομμάτι των σχέσεων. Δεν πρόκειται για μια ταινία που ξεχειλίζει οργή, αλλά την δύναμη ψυχής των καταπιεσμένων γυναικών.
Το φίλμ, αναφέρεται και στο μετεωρολογικό φαινόμενο το οποίο παγιδεύει την μόλυνση χαμηλά και κοντά στους δρόμους της πόλης, παράλληλα όμως και στις μικρές επαναστάσεις που οργανώνονται από τρείς γενιές γυναικών. Η ηθοποιός Sahar Dolatshahi με τον ρόλο της εμπνέει μια χαρισματική αυτοπεποίθηση υποδυόμενη μια εργαζόμενη γυναίκα που παλεύει να σώσει την ανεξαρτησία της, με την ελπίδα να βρεί αγάπη και ευτυχία.
«The autopsy of Jane Doe»
Μετά το «Troll Hunter» (2010) ο Νορβηγός σκηνοθέτης André Øvredal επιστρέφει με μια ταινία που συνδυάζει τρόμο και μυστήριο.
Η ταινία είναι ένα horror movie, στο οποίο πρωταγωνιστεί η σορός μιας νεαρής κοπέλας, της «Jane Doe», που κατά τη διάρκεια της νεκροψίας θα προκαλέσει διάφορα απρόοπτα και ανεξήγητα φαινόμενα…
Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD με τίτλο «Η Αυτοψία».
«Nobody’s Watching»
Την φετινή χρονιά, θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν υπήρχε πληθώρα ταινιών με θέμα την μετανάστευση. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία «Nobody’s watching», αποτελεί μια προσωπική εξιστόρηση, η οποία δίνει μια νέα πνοή στο θέμα της μετανάστευσης. Η σκηνοθέτιδα Julia Solomonoff, προσπαθεί να φωτίσει τα όνειρα εκείνα που είναι υποβαθμισμένα μέσα στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε.. Ο πρωταγωνιστής Nico (τον οποίον υποδύεται με απόλυτη επιτυχία ο Guillermo Pfening) προέρχεται από ένα προνομιακό περιβάλλον. Στην Αργεντινή, είναι διάσημος ηθοποιός σαπουνόπερας, με πολλούς θαυμαστές που τον αναγνωρίζουν ακόμη και στον δρόμο. Αυτή την ζωή εγκατέλειψε στην Αργεντινή για να πάει στην Νέα Υόρκη, με όνειρο έναν ρόλο σε μία Indie ταινία, που ωστόσο μοιάζει απίθανο να συμβεί..
Έχοντας μια ληγμένη κάρτα Visa στα χέρια του, ο Nico βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο ταυτότητες: αυτή ενός γοητευτικού σταρ σαπουνόπερας, και εκείνη ενός παράνομου μετανάστη που προσπαθεί να επιβιώσει.
«Certain Women»
Η σκηνοθέτιδα Κέλι Ράιχαρντ, ήδη είχε κερδίσει θετικές κριτικές με την πρώτη της ταινία «River of Grass» το 1994. Με την νέα της ταινία «Certain Women» επικεντρώνεται στις ζωές τριών διαφορετικών γυναικών (τις υποδύονται οι Κρίστεν Στιούαρτ, Μισέλ Γουίλιαμς και Λόρα Ντερν) στη Μοντάνα της Αμερικής.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως η ταινία απέσπασε και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου και μάλιστα από την κριτική επιτροπή με πρόεδρο την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη.
Η ταινία αποτελείται από τις ιστορίες τριών γυναικών, κάθε μία από τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη με επαγγελματικά-κοινωνικά ζητήματα, δίνοντας έναν καθημερινό αγώνα. Δυστυχώς δεν την είδαμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, αν και κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες σε DVD με τίτλο «Κάποιες Γυναίκες».
«Loving»
Απόδειξη ότι οι βραβεύσεις δεν αρκούν για να φέρουν μια ταινία στις αίθουσες αποτελεί το Loving. Η πρωταγωνίστρια Ρουθ Νέγκα βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία. Στην Ελλάδα την ερμηνεία αυτή την απολαύσαμε μόνο στο En Lefko Film Festival πριν η ταινία κυκλοφορήσει σε DVD.
Το «Loving» αφορά τον γάμο της Μίλντρεντ Τζέτερ και του Ρίτσαρντ Λάβινγκ. Συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση στην Βιρτζίνια, το 1958, εξαιτίας του νόμου που υπήρχε για την απαγόρευση γάμων διαφορετικών φυλών.
Πρόκειται για μια αληθινή και συγκινητική ιστορία, μια πολιτική κραυγή για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τζεφ Νίκολς 4 χρόνια μετά το «Mud», ωστόσο δεν πρόκειται τόσο για μια πολιτική ταινία παρά για μια ιστορία αγάπης.
