Όσκαρ 2014: Οι προβλέψεις μας
Θα μπορούσε να ονομαστεί και η χρονιά της μεγάλης αδικίας: Μεγάλες απουσίες από τις υποψηφιότητες των Όσκαρ (όπως τα: All is Lost, Inside Llewyn Davis, Η Ζωή της Αντέλ ανάμεσα σε άλλα) και δέκα υποψηφιότητες για τον -τουλάχιστον- υπερεκτιμημένο Οδηγό Διαπλοκής.
– Δείτε αναλυτικά τις υποψηφιότητες
Σχεδόν όλοι συμφωνούμε ότι η τάση που θέλει τα τελευταία χρόνια τα μεγάλα Όσκαρ να μοιράζονται, θα συνεχιστεί και φέτος. Έτσι, στις τέσσερις βασικές κατηγορίες (ταινίας, σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού και Α’ Γυναικείου Ρόλου) βλέπουμε ως φαβορί: 12 Χρόνια Σκλάβος, Αλφόνσο Κουαρόν (Gravity), Κέιτ Μπλάνσετ (Θλιμμένη Τζάσμιν) και Μάθιου Μακ Κόναχι (Dallas Buyers Club).
Έξι από τους Cinεπιβάτες είδαν τις υποψήφιες ταινίες, τις έβαλαν κάτω, μέτρισαν τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους και σας δίνουν τις προβλέψεις τους.
Το 83,3% ψηφίζει 12 Χρόνια Σκλάβος, ενώ το ίδιο ποσοστό δίνει το Όσκαρ στον Αλφόνσο Κουαρόν. Δηλώνουμε, επίσης, 100% σίγουροι ότι ο Μάθιου ΜακΚόναχι θα φύγει με το χρυσό αγαλματάκι το βράδυ της Κυριακής, ενώ ένα ποσοστό 83,3% δίνει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου στην Κέιτ Μπλάνσετ. Αντίστοιχα, το 100% δίνει το αγαλματάκι στον Τζάρεντ Λέτο για το Dallas Buyers Club (φαίνεται ότι οι θυσίες των δύο αγοριών αποδίδουν καρπούς). Μοιρασμένα τα πράγματα στην κατηγορία του Β’ Γυναικείου Ρόλου που παραδοσιακά δίνει και τις μεγαλύτερες εκπλήξεις. Ποσοστό 50% δηλώνει ότι το Όσκαρ θα πάει στην Λουπίτα Νιονγκ’ο, ενώ ποσοστό 33,3% θέλει νικήτρια τη Τζένιφερ Λόρενς. Κάποιος από εμάς, πάντως, είναι σίγουρος ότι η Τζουν Σκουίμπ θα το κερδίσει τελικά το αγαλματάκι. Λέτε να κάνει την έκπληξη; Στα σενάρια, τώρα, τρεις στους πέντε θεωρούν ότι θα κερδίσει το Her, ενώ από ένας ψηφίζει τα Nebraska και Θλιμμένη Τζάσμιν.
(Πατήστε πάνω στους πίνακες για μεγέθυνση)
Και ενώ στις προβλέψεις τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, στις προσωπικές επιλογές είναι μάλλον πιο σύνθετα (και παρουσιάζουν και μεγαλύτερο ενδιαφέρον). Μόνο ένας από τους Cinεπιβάτες προτιμά το 12 Χρόνια Σκλάβος για το Όσκαρ, δύο ψηφίζουν Nebraska, ενώ από μία ψήφο παίρνουν τα Gravity και Dallas Buyers Club. Στο βραβείο σκηνοθεσίας, δύο θέλουν Στιβ ΜακΚουίν (12 Χρόνια Σκλάβος) και δύο τάσσονται υπέρ του Αλφόνσο Κουαρόν (Gravity), ενώ η Bridget επιμένει… ελληνικά και θέλει να δώσει το αγαλματάκι στον Αλεξάντερ Πέιν. Στο βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου 3/5 θέλουν Λεονάρντο Ντι Κάπριο για τον Λύκο της Γουόλ Στριτ, μόνο ένας θέλει Μάθιου ΜακΚόναχι, ενώ ένας επιλέγει τον Μπρους Ντερν του Nebraska. Και χωρίς να το περιμένουμε, στην κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου, οι 4/6 ψηφίζουν Τζούντι Ντεντς, ενώ από μία ψήφο παίρνουν οι Έιμι Άνταμς και Μέριλ Στριπ.
Δεν αφήσαμε εκτός την αγαπημένη μας κατηγορία: τους αδικημένους. Σε αυτούς έχουμε συμπεριλάβει, φυσικά, το Inside Llewyn Davies και τους αδελφούς Κοέν, αλλά και την Έμμα Τόμσον που άξιζε μία ερμηνεία για το Saving Mr Banks, καθώς και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ για το Α’ Ανδρικού Ρόλου. Θα θέλαμε μερικές υποψηφιότητες και για τη Ζωή της Αντέλ, ενώ θεωρούμε ότι αδικήθηκε το Monster’s University που δεν ήταν υποψήφιο, όπως και το Young and Beautiful της Λάνα Ντελ Ρέι στην κατηγορία του τραγουδιού. Επίσης, αναρωτιόμαστε; Ποιος άφησε εκτός υποψηφιοτήτων στα εφέ το θεαματικό Oblivion;
Και κάποια επιπλέον σχόλια από το Νέμο, τον Gimli και τον Ε.Τ.:
Μια χρονιά με περιορισμένο κινηματογραφικό ενδιαφέρον για μένα, το οποίο εντοπίζεται κυρίως στο εκπληκτικό τεχνοτροπικά Gravity, που με εντυπωσίασε, και στην προτίμηση μου για το 2013 The Great Beauty. Από τις υπόλοιπες ταινίες της χρονιάς, εκείνη που διαφέρει είναι «Η Ζωή της Αντέλ», η οποία λόγω καθυστερημένης διανομής της στην Γαλλία, δεν συμπεριλαμβάνεται στις υποψηφιότητες –τουλάχιστον όσον αφορά την ξενόγλωσση ταινία, που σύμφωνα με την γνώμη μου θα πρέπει να βρίσκεται στις περισσότερες από αυτές.
Πέρα λοιπόν από την αδικία της Αντέλ, θα λέγα ότι στην κατηγορία της ταινίας υπάρχει και η αδικία του Inside Llewyn Davis, την απουσία του οποίου δυσκολεύομαι να κατανοήσω ειδικά όταν υπάρχουν ταινίες όπως το American Hustle στις υποψηφιότητες (που το μόνο που ίσως αξίζει είναι αυτό του Μοντάζ). Στις ερμηνείες, περιμένω πως και πώς να πιάσει το αγαλματίδιο στα χέρια του ο αγαπημένος μου Jaret Leto, (αν και ειλικρινά λυπάμαι για τον Barkhad Abdi του Captain Phillips, που έτυχε τέτοιου συναγωνισμού!).
Για το Α’ Γυναικείο, πέρα από τις ηθοποιούς μεγαθήρια που είναι υποψήφιες, εγώ θα πρότεινα και κάτι διαφορετικό, όπως την Scarlett Johanson, που πραγματικά ερμηνεύει απλά και μόνο με την φωνή της (και αντίστοιχα θα ‘θελα τον Joaquin Phoenix στον Α’ αντρικό για το γεγονός ότι παίζει μόνος του στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας!).
Τελειώνοντας, θα ήθελα να έχω άποψή για το αγαπημένο μου Όσκαρ Φωτογραφίας για το οποίο διχάζομαι μεταξύ Gravity και Inside Llewyn Davis, το πρώτο θα πάρει πολλά – που αξίζει- και το δεύτερο πρέπει να πάρει και κάτι (συγγνώμη Φαίδωνα!).
Θα γελάσω πολύ φέτος:
Είναι η μεγαλύτερη γιορτή του κινηματογράφου τα όσκαρ; Δε μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά, είναι πάντως σίγουρα η πιο γκλαμουράτη. Οι αδικίες στα βραβεία κυρίως με κριτήρια στάτους και εταιρειών έναντι ποιότητας και ταλέντου δεν είναι καινούργια μόδα, από μια ακαδημία που έχει κάνει τέρατα στο παρελθόν, όπως το να μη βραβεύσει ποτέ τον Κιούμπρικ ή τον Χίτσκοκ (παρά μόνο με ένα τιμητικό βραβείο), τον Τσάρλι Τσάπλιν (μέχρι τα γεράματα του που είδε το Limelight του 1952 να βραβεύεται το 1973). Τα τελευταία χρόνια το αστειάκι έχει παρατραβήξει, κάνοντας τη βραδιά των όσκαρ για τους ανθρώπους που ασχολούνται με το χώρο, κριτικούς και σινεφίλ, να είναι κάθε χρονιά όλο και περισσότερο αδιάφορη και βαρετή. Πλέον τα στοιχήματα στις παρέες δεν πέφτουν για τα “σιγουράκια” αλλά περισσότερο για τις εκπλήξεις. Έτσι λοιπόν, αντιμετωπίζοντας πιο αποστασιοποιημένα τα βραβεία έχω μια πρώτη ιδέα για τυχόν βραβεύσεις που θα με κάνουν να γελάσω, από τη χαρά της έκπληξης μέχρι την χαζομάρα αυτών που επιλέγουν.
Θα γελάσω πολύ αν τελικά πάρει το βραβείο Καλύτερης ταινίας ο Λύκος της Γουόλ Στριτ, μια από τις ταινίες που με εκνεύρισαν περισσότερο πέρσι με τους κριτικούς τη μια στιγμή να το γιουχάρουν και την επόμενη (οι ίδιοι) να το εκθειάζουν. Ομοίως, αν πάρει το α’ αντρικού ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, που θα είναι σαν να το παίρνει για Λύκο και τον Gatsby μαζί, μιας που ήταν ο ίδιος ρόλος πάνω-κάτω. Θα γελάσω τρανταχτά αν πάρει το α’ γυναικείο η συμπαθέστατη κατά τα άλλα Μέριλ Στριπ, αλλά πραγματικά θα κυλιστώ στο πάτωμα κρατώντας την κοιλιά μου από τα γέλια αν πάρει το β’ αντρικό ο Τζόνα Χιλ. Μα, πραγματικά δηλαδή, πιστεύω ότι αυτοί που τον ψήφισαν για υποψήφιο και μόνο είχαν πολύ χιούμορ. Θα γελάσω αν το β’ γυναικείο πάει προς Notting Hill-Τζούλια Ρόμπερτς, η οποία εκ παραδρομής έπαιξε καλύτερα από τη Μέριλ Στριπ. Ομοίως αν πάρει του σεναρίου ο Γούντι Άλεν και του animation το Frozen -που πιθανότατα έτσι θα γίνει. Αβίαστο το γέλιο αν βραβευτεί και το βραχνιασμένο τραγούδι του Frozen, Let it Go ή το Lone Ranger για οπτικά έφε. Δηλαδή αυτή η Disney πόσο επιρροή να έχει πια; Τέλος. για ξενόγλωσση θα είναι άκρως διασκεδαστικό αν το πάρει το Broken Circle Breakdown επιβεβαιώνοντας ότι το φιλοαμερικάνικο στοιχείο μπήκε στην ταινία αποβλέποντας σε αυτό ακριβώς το σκοπό.
Gimli
Θέλω:
– Να δω να βραβεύεται ο Φαίδων Παπαμιχαήλ για το Nebraska, όχι γιατί είναι Έλληνας αλλά γιατί είναι η δουλειά του που έφερε το Nebraska στην επιφάνεια παράλληλα με τον πρωταγωνιστή της.
– Να πάρει το Πρωτότυπο Σενάριο το Her γιατί είναι πραγματικά… “πρωτότυπο”!
– Να πάρει το Διασκευασμένο Σενάριο το Before Midnight γιατί… είναι γυρισμένο στα μέρη μας!
