Ένας Προδότης Ανάμεσά μας

Ρώσος ολιγάρχης (Στέλαν Σκάρσγκαρντ) -και μέλος της τοπικής μαφίας- αποφασίζει να αυτομολήσει στη Δύση και εμπλέκει έναν Βρετανό καθηγητή Πανεπιστημίου, ζητώντας του να παραδώσει στην MΙ6 ένα στικάκι, το οποίο περιλαμβάνει στοιχεία κατά των πρώην συντρόφων του, αλλά και πολιτικών και επιχειρηματιών στη Βρετανία. Κι ενώ η MI6 δεν φαίνεται πρόθυμη να βοηθήσει τον Ντίμα, ένας πράκτορας (Ντέιμιαν Λούις) θα θελήσει να φυγαδεύσει την οικογένεια των Ρώσων στις ΗΠΑ με τη βοήθεια του ζεύγους των Βρετανών (Γιούαν Μακ Γκρέγκορ – Ναόμι Χάρις).

Ο Τζον Λε Καρέ έχει ευτυχήσει να δει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μεταφορές του έργου του στη μικρή οθόνη: Ο Επίμονος Κηπουρός, Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι και το πρόσφατο The Night Manager αποτελούν μερικά μόνο από τα παραδείγματα μυθιστορημάτων του Τζον Λε Καρέ που έχουν μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία στην οθόνη, παρουσιάζοντας πολύπλοκους χαρακτήρες και ενδιαφέρουσες σκηνοθετικές στιγμές.

Δυστυχώς, το «Ένας Προδότης Ανάμεσά Μας» δεν αποτελεί το ίδιο ευτυχές δείγμα ενδιαφέρουσας μεταφοράς χαρακτήρων του Τζον Λε Καρέ. Μοιάζει να έχει το λάθος καστ, τη λάθος προσέγγιση, τη λάθος σκηνοθετική ματιά. Είναι αξιοπρεπές, αλλά δεν καταφέρνει να γίνει σε κανένα σημείο του συναρπαστικό.

Το πρόβλημα ξεκινάει από τους πρωταγωνιστές. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το The Night Manager που ήταν εξαιρετικά ερμηνευμένο, το φιλμ της Σουζάνα Γουάιτ μοιάζει σε στιγμές υπερβολικό (θεωρώ ότι δεν πρόκειται για μία από τις καλύτερες στιγμές του Σκάρσγκαρντ), ενώ παρ’ όλο που ο Γιούαν  Μακ Γκρέγκορ είναι ιδανικός στο να ερμηνεύει τον everyman που βρίσκεται αντιμέτωπος με εξαιρετικές καταστάσεις, εδώ είναι υπερβολικά «άχρωμος».

Αντιμέτωπη με σκηνοθετικά διλήμματα, η Σουζάνα Γουάιτ (γνωστή για τη «Νάνι ΜακΦι και τον Μεγάλο Σαματά») επιλέγει μάλλον την «εύκολη» λύση που εξαντλείται σε τόνους ψυχρούς, όπως τα περισσότερα κατασκοπικά θρίλερ που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στη μεγάλη οθόνη (αντίθετα η Σούζαν Μπίερ έφτιαξε και μία οπτικά συναρπαστική δημιουργία).

Σε επίπεδο ιστορίας, τώρα, η υπόθεση κυλά αναμενόμενα και οι όποιες εξελίξεις είναι μάλλον προβλέψιμες. Το βιβλίο δεν θεωρείται από τα καλύτερα του Τζον Λε Καρέ, αλλά παρ’ όλα αυτά θα μπορούσε να δώσει μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία του τι θεωρούμε ότι σημαίνει να υπηρετείς και να προστατεύεις την πατρίδα. Άλλωστε, ο ελληνικός τίτλος του βιβλίου -πολύ πιο επιτυχημένος από τον ελληνικό τίτλο της ταινίας- είναι «Ένας Προδότης στα Μέτρα Μας», δηλαδή ένας άνθρωπος που θέλουμε να τον χρησιμοποιήσουμε (και αυτός εξυπηρετεί άλλωστε τους δικούς του σκοπούς κατά πως τον συμφέρει), αλλά θέλουμε να τον χρησιμοποιήσουμε όπως νομίζουμε εμείς ότι είναι σωστό.

Όλα αυτά τα ηθικά διλήμματα αμβλύνονται στην ταινία και αυτό που τελικά μένει είναι ένα αξιοπρεπές κατασκοπικό θρίλερ και τίποτα παραπάνω.