Μήπως είσαι ο τύπος μου;

Ο Κλεμέν, φιλόσοφος και συγγραφέας, μετατίθεται από το Παρίσι σε μία επαρχιακή πόλη. Εκεί, γνωρίζει και ερωτεύεται την Τζένιφερ, νεαρή και χαμογελαστή κομμώτρια. Δύο άνθρωποι από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους μάς προετοιμάζουν πάνω-κάτω για το τι θα δούμε.

Η ταινία του Λ.Μπελβό δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα αναμενόμενα. Ένας άνδρας που θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο, που παρ’ όλο που αγαπά την σύντροφο του, ντρέπεται να την εντάξει στη ζωή του εξαιτίας της δουλειάς που κάνει. Την ώρα που εκείνη τον λατρεύει σαν θεό και προσπαθεί να τον κάνει ευτυχισμένο.

Περιμένετε συζητήσεις περί Καντ, μουσικής ντίσκο και ελαφρά λογοτεχνία.

Η ταινία θα ήταν παντελώς αδιάφορη εάν το πρωταγωνιστικό δίδυμο ήταν άλλο. Ο Λοΐκ Κορμπερί είναι πολύ καλός στον ρόλο του ήσυχου καθηγητή, ενώ αγνώριστη είναι η Εμιλί Ντεκέν (Ροζέτα). Χαμογελαστή και φωτεινή, δίνει λάμψη στην οθόνη και αποδεικνύει πόσο υπέροχη ηθοποιός είναι, σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτούς που την έχουμε δει να ερμηνεύει μέχρι σήμερα.

Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η εναλλαγή ύφους μοιάζει σχεδόν αμήχανη και απότομη, ενώ το τέλος αν και καλοδεχούμενο, φαίνεται να μην ταιριάζει με το ύφος της υπόλοιπης ταινίας.

Τελικά να τη δω;

Καλές ερμηνείες, αλλά όχι πολλά παραπάνω, από μία ταινία που ακολουθεί αρκετά την πεπατημένη.

Fun trivia: Η ταινία έχει κερδίσει τρία βραβεία Μαγκρίτ, ενώ ήταν υποψήφια για δύο Σεζάρ (καλύτερης ηθοποιού και διασκευασμένου σεναρίου). Το σενάριο βασίζεται σε βιβλίο του Φιλίπ Βιλέν.