Pele: Η Ιστορία ενός Θρύλου

Από τις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας στα γήπεδα ποδοσφαίρου των μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών οργανώσεων, ο Πελέ (το πραγματικό του όνομα ήταν Ντίκο) είναι ένας ποδοσφαιρικός θρύλος. Μία βιογραφία επιχειρεί να αφηγηθεί τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τα πρώτα του βήματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου και να μιλήσει για την «ψυχή» της Βραζιλίας και την παράδοση που αυτή φέρνει στο ποδόσφαιρο.

Σχηματική βιογραφία, η οποία χάνει την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα σύνθετο πορτραίτο ενός ανθρώπου – θρύλου. Το «Πελέ» μιλά περισσότερο για την «ψυχή» του Βραζιλιάνου και την προσπάθεια να βρει την ταυτότητά του μέσω του ποδοσφαίρου. Πώς γίνεται αυτό; Μέσω του λεγόμενου «τζίνγκα», ένα είδος ποδοσφαίρου – καποέιρα. Η ταινία δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς είναι το «τζίνγκα», απλά σημειώνει με κάθε ευκαιρία ότι είναι σωστό και βραζιλιάνικο σε αντίθεση με τον τρόπο των δυτικών που δεν λειτουργεί για τους Βραζιλιάνους. Είναι σαν να βλέπεις τον Μιγιάκι να κάνει μαθήματα στο νεαρό Karate Kid: είναι feelgood, αλλά δεν μοιάζει αληθινό. Κάθε λογής στερεότυπα χρησιμοποιούνται στην πορεία: ο ειρωνικός προπονητής της άλλης ομάδας, τα προσβλητικά σχόλια των «εκλεπτυσμένων» συμπαικτών και των ευρωπαίων αντιπάλων, σε μία ταινία που μοιάζει να απευθύνεται περισσότερο σε παιδιά που έχουν ως ήρωα τον Πελέ.

Η ταινία μιλά για τα παιδικά χρόνια του Πελέ, τις πρώτες του δυσκολίες στα γήπεδα και φτάνει μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλου στη Σουηδία. Χάνει, όμως, την ευκαιρία να αφηγηθεί μια πραγματικά συναρπαστική ιστορία, αν και φαίνεται ότι έχει την ευλογία του «δασκάλου». Ο Πελέ είναι παραγωγός, ενώ κάνει και μια cameo εμφάνιση στην ταινία.

Στα θετικά της, πάντως, πρέπει να σημειώσουμε την παρουσία του νεαρού Κέβιν Ντε Πάουλα, ο οποίος είναι ίσως αυτός που καταφέρνει να δώσει πνοή σε μία μάλλον αδιάφορη ταινία με διαλόγους γραμμένους στο πόδι και σχηματικούς χαρακτήρες.

Ίσως την απολαύσουν οι νεαροί φαν του ποδοσφαίρου. Για τους υπόλοιπους υπάρχει πάντα η επανάληψη των αγώνων του Πελέ.