Plus One

Ένα ξέφρενο νεανικό πάρτι, με άφθονο αλκοόλ , γυμνά κορμιά και ευκαιρίες για σεξ χωρίς όρια. Τρείς φίλοι με διαφορετικές προσδοκίες από αυτό το πάρτι: ένας φρεσκοχωρισμένος που ελπίζει σε επανασύνδεση, ένας απεγνωσμένος για σεξουαλική επαφή και μία κοπέλα κλεισμένη στον εαυτό της, που αναζητά οποιουδήποτε είδους επαφή. Τι μπορεί να το χαλάσει όλο αυτό; Ένας μετεωρίτης που προσκρούει στη γη και προκαλεί διακοπές ρεύματος, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός αντίγραφου του κάθε ανθρώπου. Τι θα συμβεί όταν ο κάθε ένας από τους ήρωες έρθει αντιμέτωπος, στην κυριολεξία, με τον εαυτό του; Όλοι θα σαστίσουν στο ακατανόητο, το να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς να μεσολαβεί καθρέπτης, κάποιοι θα τρομάξουν και θα προσπαθήσουν να εξουδετερώσουν το αντίγραφό τους, κάποιοι θα το αγαπήσουν και κάποιοι θα το δουν σαν ευκαιρία να διορθώσουν τα λάθη τους. Κι όμως η ταινία δεν είναι ένα υπαρξιακό δράμα, αλλά ένα νεανικό θρίλερ. Μια πολλή ενδιαφέρουσα ιδέα από τον Dennis Iliadis που όμως την αντιμετωπίζει σαν ένα αιματοκύλισμά μεταξύ κλώνων.

Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Ντένη Ιλιάδη έρχεται και αυτή από την Αμερική. Τέσσερα χρόνια μετά Το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά και εννιά μετά το ελληνικό Hardcore, επιστρέφει με το Ένας Ακόμα (Plus one). Μια ταινία στο είδος όπου φαίνεται να αγαπά ο Ιλιάδης, μια ταινία θρίλερ, και πιο συγκεκριμένα για το Plus one: teen movie thriller. Τρεις φίλοι, o David (Rhys Wakefield), o Teddy (Logan Miller) και η Alison (Colleen και Suzanne Dengel) πηγαίνουν σ ένα πάρτι. Ένα ξέφρενο πάρτι διοργανωμένο από έναν πλούσιο Ινδό φίλο τους και στο οποίο παίρνουν σάρκα και οστά όλες οι εφηβικές φαντασιώσεις: άφθονο αλκοόλ, ουσίες για να φτιαχτείς, γυναίκες πρόθυμες να σου δείξουν το γυμνό στήθος τους και ανεξέλεγκτο σεξ. (Ειδική μνεία παρακαλώ για το σούσι-μπουφέ, στον οποίο τα κομμάτια σούσι είναι απλωμένα στο ολόγυμνο κορμί μιας απόλυτα ακίνητης Κινέζας!) Και ξαφνικά πέφτει ένας μετεωρίτης, ένας «μαγικός» μετεωρίτης που έχει την ιδιότητα να κλωνοποιεί, να δημιουργεί έναν ακόμα από τον κάθε ένα από τους ήρωες, με μια διαφορά χρόνου προς τα πίσω. Μέσα από επαναλαμβανόμενες διακοπές ρεύματος τα νεοσχηματισμένα αντίγραφα, έρχονται όλο και πιο κοντά χρονικά, μέχρι τον τελευταίο απόλυτο συγχρονισμό. O David, θα είναι ο πρώτος που θα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν θα αντικρίσει την φονική διαμάχη των δύο εαυτών ενός περιθωριακού τύπου, ο οποίος δεν είναι καλεσμένος στο πάρτι και απλά περιμένει εξοργισμένος έξω από το σπίτι, θα δει – στην ουσία – τον Kyle (Adam David Thompson) να σκοτώνει τον Kyle.

Η ιδέα του Ιλιάδη, που μετατράπηκε σε σενάριο από τον Bill Gullo, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πως θα αντιδράσουν όλοι αυτοί οι νεαροί όταν πάνω στο μεθύσι και στο απόλυτο ξεφάντωμα θα αντικρίσουν απέναντι τους τον ίδιο τους τον εαυτό; Οι περισσότεροι θα τρομάξουν και θα αποφασίσουν ότι η καλύτερη λύση είναι να εξουδετερώσουν αυτό το αντίγραφο, μαζί τους και ο Teddy. Δύο αντίγραφα του ίδιου ατόμου είναι πολλά, πρέπει ένα από αυτά να επιβιώσει. Το θέμα όμως είναι ότι μετά από κάθε μάχη μεταξύ των κλώνων, αυτός που νικά είναι ο κανονικός ή το αντίγραφο; Ο David θα προσπαθήσει να διορθώσει τα λάθη του, θεωρεί ότι του δίνεται μια ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτεί. Και η Alison απλά θα αγαπήσει το αντίγραφό της, περίμενε κάποιον να την σώσει από αυτό το πάρτι, κάποιον να της δώσει σημασία και αυτό τελικά είναι μόνο ο εαυτός της.

Η ταινία είναι απολαυστική να την παρακολουθείς, εάν σου αρέσουν φυσικά αυτού του είδους οι ταινίες και μόνο. Ο Ιλιάδης έχει καταφέρει να έχει κάποιες στιγμές εξαιρετικής σκηνοθεσίας, με δική μου αγαπημένη την σκηνή όπου ανοίγει την πόρτα ο David και βλέπει τον εξοργισμένο Kyle να χτυπάει ρυθμικά και με μανία το καπό του αυτοκινήτου του. Ενώ στην επανάληψη του χρόνου, εκείνος δεν υπάρχει πια. Η ιδέα ίσως δεν απογειώνεται, κυρίως λόγω του είδους της ταινίας μέσα από την οποία πραγματοποιείται, πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις ένα αιματοκυλισμένο teen movie, εξάλλου; Αλλά παραμένει ένα ενδιαφέρον ερώτημα για μια συζήτηση συντροφιά με το ποπ κορν που θα έχει απομείνει. Πως θα αντιδρούσες αν ξαφνικά έβλεπες τον εαυτό σου να κάθεται δίπλα σου;