Πολκ (Polk)

Υπάρχει weird και weird σινεμά. Στην περίπτωση του Πολκ των Νίκου Νικολόπουλου και Βλαδίμηρου Νικολούζου, το «πείραμα» έχει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

Οι δύο σκηνοθέτες παίρνουν την ιστορία της δολοφονίας του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Ουάσινγκτον Πολκ, την αποδομούν και την ανασυνθέτουν μέσα από τα κανάλια της μνήμης, χρησιμοποιώντας τους «κανόνες» της παραδοξολογίας -αν μπορεί το παράδοξο να έχει κανόνες.

Εξαιρετική χρήση των ηχητικών μέσων, με τον ήχο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, υπέροχα κάδρα σαν πίνακες και μία συγκεκριμένη θεματολογία που αποτρέπει τους κινηματογραφιστές από το να «ξεφύγουν» στη σφαίρα του μη κατανοητού, ενώ επιτρέπει στον θεατή να παρακολουθήσει τις παράξενες διαδρομές του μυαλού.

Υπέροχη φωτογραφία, προσεγμένα σκηνικά και κοστούμια. Στα αρνητικά η συνεχής επανάληψη κάποιων σκηνών. Πόσα μπιζέλια με αστακούς να δεις τον Πολκ να τρώει;

Τελικά να τη δω;

Εάν σας ενδιαφέρει το weird cinema, αυτή η ταινία αποτελεί μία ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Fun trivia: Στο Πολκ, η Μαργαρίτα και η Μαριάννα, δύο πανέμορφα σκυλιά Δαλματίας κυρίως κοιμούνται ή συμπληρώνουν την ομορφιά του κάδρου. Είναι, πάντως, υπέροχα!