Πώς το 20ό ΦΝΘ γιόρτασε τα Όσκαρ (και τι άλλο έγινε την Κυριακή)

Με μία οσκαρική βραδιά στον κινηματογράφο Ολύμπιον, γεμάτη εκπλήξεις, γιόρτασε το 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την βραδιά των Όσκαρ. Το Φεστιβάλ σε συνεργασία με την Cosmote TV αποφάσισε να προβάλει το pre-show και την τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας, επιφυλάσσοντας μάλιστα αρκετές εκπλήξεις στους παρευρισκόμενους.

Κάτι αντίστοιχο έγινε και στον κινηματογράφο Τριανόν στην Αθήνα αν και το event διοργανώθηκε κάπως βιαστικά.

Να σημειωθεί ότι το υποψήφιο για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ Faces, Places της Ανιέ Βαρντά ήταν η ταινία έναρξης του 20ού ΦΝΘ. Μάλιστα, το Φεστιβάλ πραγματοποιεί αφιέρωμα στην Βαρντά, η οποία δεν κατάφερε να παραστεί στη Θεσσαλονίκη, πιθανότατα γιατί έπρεπε να βρίσκεται στο Λος Άντζελες για την τελετή.

✔red carpet speech#TDF20 #COSMOTETV #OSCARSOLYMPION COSMOTE TV pic.twitter.com/octtBPctBS

— Thessaloniki IFF (@filmfestivalgr) March 4, 2018

Εκτός των άλλων, το Φεστιβάλ είχε φροντίσει να παρέχει… κολατσιό στους ξενύχτηδες με πρωτότυπες food bags.

Και πέρα από τα Όσκαρ…

Δεν ήταν όμως η χθεσινή ημέρα του Φεστιβάλ μόνο Όσκαρ. Η διοργάνωση συνεχίστηκε με την προβολή πολλών ντοκιμαντέρ και την έναρξη του αφιερώματος «Θαυμαστος Καινούριος Κόσμος».

Στο αφιέρωμα αυτό -που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση Δημόσιου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους- οι προβολές είναι δωρεάν. Πέντε ταινίες τεκμηρίωσης περιλαμβάνονται σε αυτό:

• Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας που μέλλει να γίνει πραγματικότητα είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ Σάιμποργκ ανάμεσά μας του Ράφελ Ντουράν Τόρεντ (Γαλλία-Ισπανία): μια κοινωνία από cyborgs, δηλαδή πλάσματα που συνδυάζουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά με τεχνολογικά επιτεύγματα. Ποια είναι τελικά τα όρια ανθρώπου και μηχανής; Τα πολλαπλά οφέλη της ανθρωπότητας απ’ την αλματώδη τεχνολογική πρόοδο δείχνουν προς μια ουσιαστική επανάσταση στον τομέα της υγείας, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει.
• Έναν τεχνητό ήλιο, που θα μας εξασφαλίσει ενέργεια για εκατομμύρια χρόνια, επιχειρούν να δημιουργήσουν επιστήμονες από όλο τον κόσμο, στο ντοκιμαντέρ Κι εγένετο φως των Μίλα Ονγκ-Τουίν και Βαν Ρόικο (Καναδάς). Πώς; Με πυρηνική σύντηξη, το ιερό δισκοπότηρο της επιστήμης. Ένα τιτάνιο project που τρελαίνει τους επιστήμονες εδώ κι έναν αιώνα, ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Και ταυτόχρονα, μια άνευ προηγουμένου, προσπάθεια για την εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης υγείας του είδους μας, και μάλιστα με το μικρότερο δυνατό κόστος.
• Δύο νεαροί ιταλοί μελισσοκόμοι τολμούν να εκτρέψουν μέλισσες με φυσικό, οικολογικό τρόπο. Αφιερώνονται στο στόχο τους με πάθος. Προσπαθούν, πετυχαίνουν, αποτυγχάνουν, προσπαθούν ξανά. Αυτή η πιθανότητα μιας άλλης διαχείρισης του –πολύτιμου για την ανθρώπινη υγεία και την ισορροπία του περιβάλλοντος- έργου των μελισσών, αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Το πείραμά τους θα δοκιμάσει τις αντοχές, τις γνώσεις, αλλά και τη φιλία τους, στο ντοκιμαντέρ Ο καιρός των μελισσών των Ροσέλα Ανιτόρι και Ντάρελ ντι Γκρεγκόριο.
• Η χρεοκοπία της Polaroid το 2008 άφησε πλήθος ανθρώπων να περιπλανιούνται στον σκοτεινό λαβύρινθο της ανεργίας. Ωστόσο, μια ομάδα καλλιτεχνών και τεχνικών αγοράζουν ένα παλιό εργοστάσιο της εταιρείας στην Ολλανδία, ξαναζωντανεύουν το στιγμιαίο φιλμ και προσφέρουν νέες δυνατότητες εργασίες σε άτομα που το έχουν ανάγκη, στο ντοκιμαντέρ Στιγμιαία όνειρα του Βίλεμ Μπάπτιστ (Ολλανδία).
• Μια ομάδα επιστημόνων με το όνομα Science Reactors μοιράζεται με το κοινό την αγάπη της για την επιστήμη με τον πιο απλό, κατανοητό και διασκεδαστικό τρόπο: το stand-up comedy, στο ντοκιμαντέρ Science Reactors: Επικοινωνώντας την επιστήμη αλλιώς της Λίλας Μώκου (Ελλάδα). Διότι το έργο της επιστήμης δεν βρίσκεται μακριά απ’ τους ανθρώπους, αλλά βρίσκει την απόλυτη δικαίωσή του στην αρένα της καθημερινότητας, βελτιώνοντας θεμελιωδώς τις συνθήκες της ζωής μας.

Κατά τα άλλα στο Φεστιβάλ προβλήθηκε σε επανάληξη το ντοκιμαντέρ του Ντάρεν Μαν, Τούτη η Ψυχρή Ζήση. Στο Λονγκγιαρμπάιεν, την μοναδική κοινότητα στο νορβηγικό αρχιπέλαγος Σβαλμπάρντ ταξιδεύει ο σκηνοθέτης Ντάρεν Μαν. Ο Αμερικανός κινηματογραφιστής μέσα από συνεντεύξεις με κατοίκους της περιοχής παρουσιάζει τα προβλήματα και τις προσπάθειες των κατοίκων να διατηρήσουν ζωντανή μια κοινότητα που έχει να αντιμετωπίσει την απομόνωση, αλλά και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ορισμένοι από τους κατοίκους σκέφτονται να φύγουν από την περιοχή, άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι καινούριο -ένα ζυθοποιείο για παράδειγμα- προκειμένου να καταφέρουν να παραμείνουν στον τόπο που αγαπούν. Ο Μαν παρακολουθεί με κατανόηση τους «πρωταγωνιστές» της ιστορίας του, παρουσιάζοντας και τις διαφορετικές απόψεις των κατοίκων σε σχέση με την αντιμετώπιση των υπόλοιπων ζώντων οργανισμών (δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε βαλσαμωμένες πολικές αρκούδες ή αλεπούδες του χιονιού). Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα φιγούρα της παρέας -μαζί με την κυρία με τις γούνες- είναι ο Σάσα, ένας Ρώσος ξεναγός στα απομεινάρια του σοβιετικού παρελθόντος της περιοχής Ένα ολοκληρωμένο πορτραίτο μιας περιοχής που βρίσκεται στην άκρη του κόσμου.

Στους Όρχεις του Ταρζάν του Αλεξάντρου Σόλομον παρακολουθούμε μια ομάδα ερευνητών στην Αμπχαζία που κάνει πειράματα σε μαϊμούδες. Ο Σόλομον συνδέει τη μοίρα των ζώων με εκείνη των πολιτών της Αμπχαζίας που είναι εγκλωβισμένοι σε έναν μικρό θύλακα και καλούνται να αντιμετωπίσουν τις έξωθεν παρεμβάσεις και τους πολέμους. Ο σκηνοθέτης δεν επικρίνει ουσιαστικά τους ερευνητές -αλλά βάζει αρκετούς να έχουν δεύτερες σκέψεις για τα πειράματα ή να μιλούν για το πώς έσωσαν κάποιες από τις μαϊμούδες που συμμετείχαν στα πειράματα. Ωστόσο η σύνδεση με την κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι της Αμπχαζίας δεν φαίνεται να μπορεί να στηριχθεί με σθεναρά επιχειρήματα. Παρ’ όλα αυτά το ντοκιμαντέρ ρίχνει μια ενδιαφέρουσα ματιά στη ζωή στην Αμπχαζία και στους ανθρώπους της. O Σόλομον επιστρατεύει, επίσης, υπέροχα κοντινά πλάνα των πιθήκων.