Oscars 2018: Στη «Μορφή του Νερού» τα δύο βασικά βραβεία, «μοιρασμένες» οι διακρίσεις

Με τα δύο βασικά κινηματογραφικά βραβεία (Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας) έφυγε από την 90ή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ η ταινία Η Μορφή του Νερού του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Στο δίλημμα πολιτική ή σινεμά η απάντηση φαίνεται πως ήταν η δεύτερη. Κι αυτό γιατί ενώ φαινόταν πως οι Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι και το μήνυμά τους για αποδοχή σε μία Αμερική που γίνεται ολοένα και πιο συντηρητική θα μπορούσαν να κερδίσουν, τελικά το μήνυμα της διαφορετικότητας επικράτησε. Αλλά όχι αυτό του Τρέξε! (άλλος ένας από τους πιθανούς υποψήφιους), αλλά η διαφορετικότητα παρουσιασμένη με τρόπο κινηματογραφικό, μέσα από ένα παραμύθι που ευαγγελίζεται την αγάπη.

• Διαβάστε λεπτό προς λεπτό τι έγινε στην τελετή απονομής

Τέσσερα συνολικά -από τα 13 για τα οποία ήταν υποψήφιο- Όσκαρ κέρδισε η ταινία του Ντελ Τόρο. Εκτός από Ταινίας και Σκηνοθεσίας απέσπασε Όσκαρ Σκηνικών και Μουσικής. Ακολούθησε με 3 η Δουνκέρκη (όλα τεχνικά: Ηχητικό Μιξάζ, Ηχητικό Μοντάζ και Μοντάζ), ενώ από 2 απέσπασαν οι ταινίες Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ στο Μιζούρι (Α Γυναικείου Ρόλου και Β Ανδρικού Ρόλου), Coco (Τραγουδιού και ταινίας Animation), Η Πιο Σκοτεινή Ώρα (A Aνδρικού Ρόλου και Μακιγιάζ) και Blade Runner 2049 (Ψηφιακά Εφέ και Φωτογραφίας). Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου απέσπασε το Get Out κάνοντάς μας -για λίγο είναι η αλήθεια- να πιστέψουμε ότι ίσως η κούρσα για την καλύτερη ταινία να ήταν ανοιχτή, ενώ το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου πήγε όπως αναμενόταν στον Τζέιμς Άιβορι και το Call Me By Your Name.

«Μοιρασμένα» λοιπόν τα Όσκαρ για να είναι όλοι ικανοποιημένοι, κατά πως θέλει η μόδα των τελευταίων ετών. Και παρ’ όλο που σαφείς αναφορές στον Τραμπ δεν υπήρξαν, ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι η τελετή απονομής σε αυτόν απευθυνόταν. Η διαφορετικότητα και η εκπροσώπηση όλων των ομάδων έμοιαζε με σκοπό της τελετής, καμιά φορά και με αυτοσκοπό. Έτσι για το αφιέρωμα στην ανάγκη για εκπροσώπηση όλων των ομάδων, είχαμε και ένα αντίστοιχο αφιέρωμα σε στρατιωτικές ταινίες με Αμερικανούς φαντάρους (γιατί καλή η διαφορετικότητα, αλλά λίγος πατριωτισμός είναι απαραίτητος). Κι αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα της τελετής απονομής: το γεγονός ότι προσπαθούσε υπερβολικά για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα ή να βγαίνουν φυσικά. Όχι λοιπόν στη θυματοποίηση των γυναικών, όπως αυτή φάνηκε με την παρουσία της Άσλεϊ Τζαντ και της Σάλμα Χάγεκ στη σκηνή, αλλά ναι στην δυναμική προσέγγιση της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ που κάλεσε όλες τις γυναίκες δημιουργούς να σταθούν όρθιες και να «δηλώσουν» την παρουσία τους.

Ένα δεύτερο πρόβλημα -που μένει να φανεί πώς θα μεταφραστεί στα νούμερα τηλεθέασης- είναι η απουσία mainstream ταινιών από τις κατηγορίες και το γεγονός ότι τις κατηγορίες παρουσίαζαν συχνά άνθρωποι άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Πού είναι οι εποχές που τα μεγάλα ονόματα ανέβαιναν στη σκηνή; Πλέον κανείς δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για τους παρουσιαστές των Όσκαρ, μερικοί εκ των οποίων είναι κάπως γνωστοί μόνο στην Αμερική (είναι ο συνθέτης του Hamilton τόσο αναγνωρίσιμη προσωπικότητα;)

Όσο για την παρουσίαση του Τζίμι Κίμελ σε αρκετά σημεία ήταν μάλλον άνευρη. Υπήρχαν οι καλές στιγμές (ειδικά στον εναρκτήριο λόγο του), αλλά σε γενικές γραμμές ο παρουσιαστής υπήρξε συντηρητικός, σε μια προσπάθεια να μην γίνουν ξανά τα περσινά λάθη. Σε αυτό το πλαίσιο, χαμένη ευκαιρία -αν και πανέξυπνη ιδέα- ήταν η παρουσίαση του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πάλι από τη Φέι Νταναγουέι και τον Γουόρεν Μπίτι που μεταφράζεται περισσότερο σε προσπάθεια «εξιλέωσής» τους παρά σε επιθυμία αυτοσαρκασμού για το περσινό «φιάσκο».

Αναλυτικά τα βραβεία:

Όσκαρ Β΄Αντρικής Ερμηνείας: Σαμ Ρόκγουελ (Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έντιγκ στο Μισούρι)
Όσκαρ Μακιγιάζ Make-Up και Κομμώσεις: Η Πιο Σκοτεινή Ώρα
Όσκαρ Κοστουμιών: Η Αόρατη Κλωστή
Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: Icarus
Όσκαρ Ηχητικού Μοντάζ: Δουνκέρκη
Όσκαρ Ηχητικού Μιξάζ: Δουνκέρκη
Όσκαρ Σκηνικών: Η Μορφή του Νερού
Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας: Μια Φανταστική Γυναίκα
Όσκαρ Β΄Γυναικείας Ερμηνείας: Άλισον Τζάνεϊ (Εγώ Η Τόνια)
Όσκαρ Μικρού Μήκους Animation: Dear Basketball (Κόμπι Μπράιαν)
Όσκαρ Animation: Coco
Όσκαρ Ειδικών Εφέ: Blade Runner 2049
Όσκαρ Μοντάζ: Δουνκέρκη
Όσκαρ Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ: Heaven is a Traffic Jam on the 405
Όσκαρ Μικρού Μήκους Ταινίας: The Silent Child
Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου: Να Με Φωνάζεις με το Όνομα σου
Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου: Get Out
Όσκαρ Φωτογραφίας: Blade Runner 2049
Όσκαρ Μουσικής: Αλεξάντρ Ντεσπλά (Η Μορφή του Νερού)
Όσκαρ Τραγουδιού: Remeber Me (Coco)
Όσκαρ Σκηνοθεσίας: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (Η Μορφή του Νερού)
Όσκαρ Α′ Αντρικής Ερμηνείας: Γκάρι Όλντμαν (Η Πιο Σκοτεινή Ώρα)
Όσκαρ Α′ Γυναικείας Ερμηνείας: Φράνσις ΜακΝτόρμαν (Τρεις Πινακίδες έξω από το Έντινγκ στο Μισούρι)
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας: Η Μορφή του Νερού