Pride

Μια ομάδα ομοφυλόφιλων Λονδρέζων ακτιβιστών φτάνει σε μια μικρή πόλη της Ουαλίας για να συμπαρασταθεί σε μια χούφτα απεργών ανθρακωρύχων και στις οικογένειες τους, που πεισματικά αντιστέκονται στην Θατσερική πολιτική της εποχής εκείνης.

Το Pride κινείται στο πνεύμα του Billy Elliot και του Άνδρες Έτοιμοι για Όλα, έχει όμως ένα πιο ακτιβιστικό προσανατολισμό και ένα μήνυμα που αξίζει να το έχουμε όλοι στο μυαλό μας: κανένας αγώνας, όσο ευγενικός και αν είναι ο σκοπός, δεν μπορεί να πετύχει μόνος του.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε την υποψήφια για Όσκαρ Ιμέλντα Στάουντον (Το Μυστικό της Vera Drake, Χάρυ Πότερ) και ο βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα Μπιλ Ναΐ (Πειρατές της Καραϊβικής, Αγάπη είναι…). Μαζί τους και ο εξαιρετικός Άντριου Σκοτ (απο το τηλεοπτικό Sherlock) που θα εμφανιστεί στην επόμενη ταινία του James Bond, Spectre. Το καστ είναι από τα δυνατά σημεία της ταινίας. Συγκεντρώνοντας την αφρόκρεμα του βρετανικού σινεμά, το Pride καταφέρνει και γίνεται «πραγματικό», μέσα από τον τρόπο που κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές προσεγγίζει τον ήρωά του -μικρό ή μεγάλο.

Η υπόθεση είναι μάλλον απλή. Η ομάδα των ακτιβιστών ομοφυλόφιλων έχει να αντιμετωπίσει τις προκαταλήψεις της μικρής κοινωνίας, αλλά και την αποδοχή και την στήριξη κάποιων από τα μέλη της. Εδώ υπάρχει η στενόμυαλη νοικοκυρά, αλλά υπάρχει και «η μεγάλη καρδιά». Υπάρχει ο νεαρός που δεν έχει αποδεχθεί ακόμα την ταυτότητά του, αλλά υπάρχει και εκείνος που μάχεται παθιασμένα, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.

Το Pride είναι μία ταινία τρυφερή, αλλά και συγκινητική. Όταν ο Μαρκ (Μπεν Σνέτσερ) υπόσχεται στους ανθρακωρύχους κάτι «εντυπωσιακό» και αυτοί απαντούν τραγουδώντας το Bread and Roses -στην αρχή οι γυναίκες, έπειτα όλοι μαζί- δυσκολεύεσαι να μην δακρύσεις. Μπορεί η μάχη των ανθρακωρύχων να μοιάζει με κάτι «βρετανικό», αλλά δεν είναι. Είναι συγκινητικό το να βλέπεις τη μία κοινωνική ομάδα να στέκεται δίπλα στην άλλη, με αμφιβολίες και προκαταλήψεις στην αρχή, με την ένταση της νίκης στη συνέχεια.

Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Μάθιου Γουόρκος, γνωστός για τις θεατρικές δουλειές του. Ο Γουόρκος θα είναι ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Old Vic, αναλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον Κέβιν Σπέισι.

Το Pride βάζει πολλά στο πιάτο του: θέλει να αφιερώσει χρόνο σε όλους του τους χαρακτήρες, στις σχέσεις τους, στην προσπάθεια του Τζο (Τζορτζ ΜακΚέι) να βρει ποιος είναι. Δεν καταφέρνει πάντα να κρατήσει ξεκάθαρη την γραμμή του. Παρ’ όλα αυτά, είναι μία ταινία για τα κινήματα, αλλά και για τους ανθρώπους. Κυρίως για αυτούς.

Τελικά να τη δω;

Αγωνιστική, τρυφερή, συγκινητική. Συγκεντρώνει τα πιο σπουδαία βρετανικά ταλέντα και αποτελεί σίγουρα μια καλή επιλογή.

Fun Trivia: Το τραγούδι «For a Friend» που ακούγεται στους τίτλους τέλους γράφτηκε για τον πραγματικό Μαρκ Άστον. Το έγραψαν και το ερμηνεύουν οι The Communards.