15o fff: Η γαλλική άνοιξη

Η τελετή έναρξης του 15ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου έλαβε χώρα στην υπέροχη μεγάλη αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Μια λιτή και απέριττη τελετή με σύντομους αλλά περιεκτικούς χαιρετισμούς από τον διευθυντή του Φεστιβάλ κύριο Olivier Descotes που τόνισε ότι φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά καθώς συμπληρώνονται 40 χρόνια από την αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και την βράβευση του Θόδωρου Αγγελόπουλου στις Κάννες για τον Θίασο. Τόνισε επίσης ότι ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Γιώργος Χωραφάς είναι το σύμβολο της ελληνογαλλικής συμμαχίας. Από την πλευρά του ο πρέσβης της Γαλλίας ο κύριος Jean Loup Kuhn -Delforge ευχαρίστησε την ανάδοχο του Φεστιβάλ Nathalie Baye επισημαίνοντας ότι ήταν παρούσα στο πρώτο Φεστιβάλ και στη συνέχεια επικεντρώθηκε στο πολιτιστικό διάλογο Ελλάδας και Γαλλίας μέσω των συμπαραγωγών των ταινιών του Πάνου Κούτρα και του Γιώργου Λάνθιμου και τις εκδηλώσεις που θα γίνουν στα σχολεία με τη συνδρομή του Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας.

Η ανάδοχος του Φεστιβάλ Nathalie Baye δήλωσε συγκινημένη  που βρίσκεται στη  Ελλάδα και ότι θα ήθελε να παίξει σε ταινία εδώ πριν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την ταινία του Jalil Lespert  που πήρε και αυτός το λόγο για να μας θυμίσει ότι είχε έρθει πριν από χρόνια, που δεν θέλει να μετρήσει τόνισε με χιούμορ, για να παρουσιάσει την ταινία  Ο Περιπατητής του πεδίου του Άρεως, και μας ευχήθηκε να απολαύσουμε την ταινία του όσο ο ίδιος απόλαυσε τα γυρίσματα . Και τα φώτα έσβησαν…

Το παιδί από το Οράν 

 Η παρουσίαση μιας  ιδιοφυΐας της μόδας; Μια τρελή ιστορία αγάπης; Ένα  πορτραίτο μιας εποχής;  Η ταινία Yves Saint Laurent  είναι όλα αυτά. Η ταινία  αρχίζει στο Oran, ενώ ο σχεδιαστής είναι ακόμα πολύ νέος, και ακολουθεί την άνοδο του σχεδιαστή, τα πρώτα του βήματα στον οίκο Dior, την δημιουργία του  δικού του οίκου μόδας που ιδρύθηκε το 1962, με το σύντροφό του και  εραστή Pierre Bergé. Ο σκηνοθέτης μας διηγείται τις καλές και τις άσχημες πλευρές του τρομερού παιδιού της γαλλικής μόδας, από τη μια την ευγένεια του και την ανασφάλεια του και από την άλλη τις κρίσεις τρέλας , την απιστία και την βουτιά σε αλκοόλ και ναρκωτικά στα τέλη του 1960. Κατορθώνει να  συνδυάσει επιδέξια το οικείο και το δημόσιο, τα συναισθήματα και τη δημιουργία, την πτώση και την υπερβολή, τις νευρώσεις και το πάθος, τα παρασκήνια και την πασαρέλα.

Το εγχείρημα ήταν παράτολμο . Πως να παρουσιάσεις την δημιουργική ελευθερία του σχεδιαστή χωρίς να πληγώσεις τον μύθο; Ο Lespert τα καταφέρνει με ένα πολύ απλό τρόπο σκιαγραφώντας το πορτραίτο του Saint Laurent μέσα από την ματιά του μαικήνα, εραστή και πιστού συντρόφου του. Ο Guillaume Gallienne, τέλειος στο συνδυασμό ευαισθησίας, αυταπάρνησης, επιχειρηματικής  νοημοσύνης και σκληρότητας όταν χρειάζεται, γίνεται το μάτι του θεατή σχολιάζοντας σε voix off την άνοδο και την πτώση του αγαπημένου του. Ο Pierre Niney γίνεται ένα με τον χαρακτήρα του σχεδιαστή και είναι συγκλονιστικός στο ρόλο του απόλυτου δημιουργού που δεν μπορεί όμως να διαχειριστεί την ζωή έξω από τις σελίδες των σχεδίων του.  Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί τις αντιθέσεις του χαρακτήρα με διακριτικότητα, η φωτογραφία και τα σκηνικά είναι άρτια , η τζάζ μουσική του Ibrahim Maalouf αιθέρια και διακριτική και όλα αυτά μας δίνουν μια ταινία γλυκά μελαγχολική. Ένα πορτραίτο με άρωμα παιδικής ηλικίας μιας εποχής που χάθηκε, μια προσωπογραφία ενός δημιουργού μελαγχολικού  που μέσα από την δημιουργία μάχεται τους δαίμονες του, που βλέπει τα νεανικά του χρόνια να περνούν χωρίς να τα  ζήσει πραγματικά. Η ταινία του Jalil Lespert είναι ένα γράμμα αγάπης σε όλες αυτές τις εύθραυστες ψυχές που αναζητούν το χαμένο χρόνο.