Κινηματογραφικές Εμπειρίες: Αιχμάλωτη ενός Περιστεριού
Σήμερα στο γραφείο δέχτηκα αδυσώπητη επίθεση από καλή φίλη και συνάδελφο η οποία έκανε το λάθος να επιλέξει να δει κάτι που θεώρησε «ποιοτικό» και τελικά έφυγε με αφρούς στο στόμα από την αίθουσα…
Το Χρονικό μιας αποτυχημένης επιλογής:
Η αίθουσα γεμάτη με κόσμο από τους οποίους οι περισσότεροι έφυγαν νευριασμένοι στα μισά, ενώ η ίδια η φίλη μου, εγκλωβισμένη στη μέση ενός διαζώματος με κόσμο αριστερά – δεξιά δε μπορούσε να βγει και αναγκάστηκε να το δει όλο. Ντυνόταν, ξεντυνόταν, έβαζε το κασκόλ της, το ξανάβγαζε, στο τέλος μετρούσε βασανιστικά τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα… Ποιο ήταν το λάθος της; Επίλεξε να πάει να δει ένα σουηδικό «κουλτουριάρικο» μου είπε. Την ταινία στο πρόγραμμα περιέγραφαν ως κωμωδία, η φίλη μου όμως έφυγε με κατάθλιψη από τον κινηματογράφο. Δεν ήθελε πολύ για να καταλάβω ότι πήγε στην ταινία σιδηρόδρομο: Ένα Περιστέρι Έκατσε σε Ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξη του.
Που πας κυρία μου να δεις Ρόι Άντερσον, μάλιστα στο τρίτο μέρος της τριλογίας του, χωρίς να έχεις δει τις προηγούμενες δυο και χωρίς να έχεις διαβάσει για το ύφος του και τον παράδοξο τρόπο παρουσίασης του;
Από τις τόσες επιλογές πήγε σε αυτό, ήταν βλέπετε και η πρόταση της εβδομάδας, ήταν και ο μεγάλος νικητής του χρυσού Λέοντα της Βενετίας. Άντε τώρα εγώ να εξηγήσω ότι πρόκειται ουσιαστικά για μικρά σκετσάκια, ότι έχουν ως βάση τους το παράδοξο, ότι ο σκηνοθέτης έχει ένα ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ που δεν ταιριάζει σε όλους, ότι πρώτα σκιτσάρει τους χώρους και τα σκηνικά του και μετά εμπνέεται για τους διαλόγους…
Μάθετε να διαβάζετε πίσω από τις λέξεις μιας κριτικής:
Φυσικά, φταίμε και εμείς οι κριτικοί μερικές φορές που εκθειάζουμε ένα έργο από τη δική μας οπτική γωνία χωρίς να σκεφτούμε τον μέσο θεατή. Ορισμένοι μάλιστα ξεκινούν την ανάλυση τους χωρίς να σταθούν στην υπόθεση ή στην ιδιαιτερότητα κάθε έργου. Για τη συγκεκριμένη ταινία όσοι διαβάσατε την κριτική μου θα είδατε ότι ούτε εγώ την θεωρώ αριστούργημα της έβδομης τέχνης. Είναι όμως πιστή στο στόχο της και έχει τη δική της σημασία και βαρύτητα ως μέρος της τριλογίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρόι Άντερσον έχει έντονο εσωτερικό σαρκασμό επιχειρώντας κάτι σαν τους Μόντι Πάιθον της σκανδιναβίας. Διαβάζοντας μια κριτική βλέπουμε την υποκειμενική άποψη ενός ανθρώπου. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει είτε πριν δούμε μια ταινία είτε να μας δώσει μια άλλη οπτική πάνω σε κάτι που είδαμε. Μπορεί για παράδειγμα να διαβάσουμε μια κριτική που να «στάζει μέλι» για μια ταινία και από τα συμφραζόμενα να καταλάβουμε ότι εμάς δε θα μας συγκινήσει. Και αυτό είναι πολύτιμη βοήθεια.
Υπάρχουν ταινίες που δεν είναι για όλους:
Κάθε ταινία σε άλλους ταιριάζει και σε άλλους δεν ταιριάζει. Υπάρχουν άνθρωποι που είδαν το Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο -από τις αγαπημένες μου ταινίες- και ανακατεύτηκαν. Δεκτή και η δική τους άποψη. Προσωπικά, δεν έχω αποχωρήσει ποτέ από αίθουσα και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που το μετάνιωσα που δε το έκανα, όμως θεωρώ πως πρέπει μια ταινία να την παρακολουθούμε ολόκληρη αν θέλουμε να την κρίνουμε. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που μια ταινία αρχίζει μουδιασμένα και προς το τέλος «τα δίνει όλα» αποκτώντας ενδιαφέρον. Εντάξει, το Περιστέρι δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Ήρθε να προστεθεί στις φετινές απογοητεύσεις αρκετού κόσμου, μαζί με το Interstellar, το Under the Skin, ή τα Nymphomaniac και πολλά άλλα που προβάλλονται αλλιώς και παρουσιάζουν άλλα.
>> Διαβάστε επίσης: Γιατί το κοινό μίσησε το Κάτω από το Δέρμα;
Υπάρχουν και τα τρέιλερ;
Συχνά βοηθούν για να καταλάβουμε τι περίπου θα δούμε αν και υπάρχουν και φορές που ξεγελούν. Το χειρότερο με τα τρέιλερ είναι ότι ουκ ολίγες φορές αυτο-σποϊλάρονται μόνα τους, αποκαλύπτοντας ένα κρυφό χαρτί της υπόθεσης ή μας δείχνουν όλη την ταινία μέσα σε ενάμιση λεπτό.
Προς μελλοντικούς αιχμάλωτους περιστεριών ή άλλων πτηνών:
To μόνο σίγουρο με τον κινηματογράφο είναι ότι μπορεί κανείς εύκολα να πάρει το αίμα του πίσω. Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με τα χρήματα του εισιτηρίου. Παρόλα αυτά, μια και μόνο καλή ταινία μπορεί να «σώσει την παρτίδα» και να κάνει μια μέτρια κινηματογραφική χρονιά να μας μείνει αξέχαστη. Και υπάρχουν καλές ταινίες και είναι εκεί έξω. Το μόνο που μένει είναι να αρπάξετε την απόχη σας και να δείτε τι θα πιάσετε. Μπορεί να είναι περιστέρι ή μπεκάτσα, μπορεί όμως να είναι και μια υπέροχη πεταλούδα.
>> Διαβάστε επίσης: Τι συμβαίνει όταν βλέπεις ένα «κάποιο» Nymphomaniac
