Ο βιασμός στο Σινεμά

Αυτή τη βδομάδα ο βιασμός επί της μεγάλης οθόνης έχει την τιμητική του και στις δυο ελληνικές ταινίες που προβάλλονται (Miss Violence, του Αβρανά, Ο Εχθρός μου, του Τσεμπερόπουλου). Ανέτρεξα λοιπόν στις σκηνές βιασμού στις οποίες έχει υποβληθεί το σινεφίλ κοινό, όσο και τους λόγους για τους οποίους τον βλέπουμε τόσο συχνά στα φιλμ. Άλλες ταινίες τον χρησιμοποιούν για να τον κατακρίνουν, άλλες απλά για να σοκάρουν, άλλες ως στοιχείο αισθησιασμού, άλλες ακόμα και ως κωμικό συστατικό! Άρρηκτα συνδεδεμένος με ταινίες που διαδραματίζονται σε φυλακές, είτε ο σκηνοθέτης μας τον δείξει επί σκηνής είτε υπονοηθεί, ο βιασμός έχει επίσης μπει σε αρκετά σενάρια αντιρατσιστικών ταινιών και ταινιών που μιλούν για τα δικαιώματα των γυναικών.

Οι πιο γνωστοί βιασμοί επί της μεγάλης οθόνης:

– Straw dogs: Μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Ντάστιν Χόφμαν, σε ταινία που απαγορεύτηκε για δεκαετίες η κυκλοφορία της σε πολλές χώρες (στη Μ.Βρετανία ήταν απαγορευμένη ως το 2002). Ο διπλός βιασμός της Σούζαν Τζόρτζ (η οποία ξεκίνησε την καριέρα της σαν πορνοστάρ) είναι από τους πιο γνωστούς της μεγάλης οθόνης, όπως και η κόντρα για το αν η γυναίκα παρουσιάζεται να τον απολαμβάνει. Η ταινία γυρίστηκε το 2011 σε ριμέικ με  τους Τζέιμς Μάρσντεν – Κέιτ Μπόσγουορθ, που δεν είχε τίποτα από το στιλ του πρώτου του 1971.

– Irréversible: Η Μόνικα Μπελούτσι κακοποιείται αρκετή ώρα επί σκηνής όταν έκανε το λάθος να προσπαθήσει να διασχίσει μια υπόγεια διάβαση. Η ταινία είχε προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις αλλά και αποχωρήσεις από τις αίθουσες λόγω της γενικότερης σκληρότητας των σκηνών της και ειδικότερα λόγω της παρατεταμένης διάρκειας του βιασμού. Επίσης είχε γίνει ιδιαίτερος λόγος στο πρόσωπο του πατέρα της ηθοποιού που είχε παραβρεθεί στην πρεμιέρα του έργου. Το παράδοξο του έργου, ότι κινείται ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή το κάνει να γίνεται όσο περνά η ώρα πιο γλυκό και τρυφερό αποβλέποντας στο να εξυμνήσει τον έρωτα, αν και τελικά έμεινε στην ιστορία επειδή σόκαρε το κοινό.

– La ciociara (Two Women): Ένα σκληρό roadtrip μιας γυναίκας και της 13χρονης κόρης της που φεύγουν από τη Ρώμη που βομβαρδίζεται και προσπαθούν να φτάσουν στο χωριό τους. Η Σοφία Λόρεν και η κόρη της βιάζονται ομαδικά από αλλοδαπούς στρατιώτες μέσα σε μια εγκαταλελειμμένη, βομβαρδισμένη εκκλησία, όπου προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο. Πολύ σκληρή σκηνή για αυτή την ασπρόμαυρη ταινία του 1960, που μελετά το δέσιμο και τις σχέσεις μάνας και κόρης όταν μένουν μόνες στον κόσμο μην έχοντας κανέναν άλλο στον κόσμο από η μια την άλλη.

– American History X: Μια δυνατή αντιρατσιστική ταινία. Ο Έντουαρντ Νόρτον με τα ακροδεξιά πιστεύω βιάζεται στις ντουζιέρες της φυλακής από ναζιστές κατάδικους. Το συγκλονιστικό σημείο είναι ότι ο νεαρός φοβόταν τους “μαύρους” αλλά τελικά πέφτει θύμα των ‘δικών‘ του ομοϊδεατών. To δράμα κορυφώνεται όμως όταν ο πρωταγωνιστής έχοντας αλλάξει μυαλά προσπαθεί να αποτραβήξει από το κύκλωμα τον αδερφό του, δείχνοντας πόσο επικίνδυνες μπορούν να είναι οι ακραίες απόψεις ακόμα και για αυτούς που τις ενστερνίζονται.

– Boys Don’t Cry: Η Χίλαρι Σουάγκ νιώθει, ντύνεται και φέρεται σαν αγόρι, προσπαθώντας να κρύψει την διαφορετικότητα της από την συντηρητική κοινωνία. Όταν όμως μια συμμορία αγοριών αντιλαμβάνονται την αλήθεια την γδύνουν για να  την ξεφτιλίζουν στα μάτια της φίλης της και ο ένας την βιάζει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του. Στο δραματικό τέλος ξεσπά ανθρωποκυνηγητό εναντίον της και την σκοτώνουν. Μια αντιρατσιστική ταινία αναφοράς για το gay κίνημα.

– Girl with the Dragon Tattoo: Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, το πρώτο της σουηδικής τριλογίας (με τη Νοόμι Ράπας) που μεταφέρθηκε με εξίσου επιτυχία και στο Χόλιγουντ με πρωταγωνιστές τους Ρούνι Μάρα και Ντάνιελ Κρεγκ. Ο υπεύθυνος εγγύησης της κοπέλας της ζητάει σεξουαλικά ανταλλάγματα, την δένει στο κρεβάτι του και την κακοποιεί άγρια. Η κοπέλα θα τον εκδικηθεί επίσης άγρια. Το συμβάν εξιστορείται για να μας ρίξει λίγο φως στο παρελθόν της σκοτεινής κοπέλας.

– Pulp fiction: Ο Μπρους Γουίλις (Μπουτς) αποφασίζει να σώσει τον εχθρό του Βίνγκ Ρέιμς (Μαρσέλους) που πριν λίγο αλληλοσκοτώνονταν, όταν τον βλέπει να βιάζεται από νεοναζιστές απαγωγείς. Ο αντίπαλος του μετά του ζητά να  δώσει το λόγο του ότι ποτέ δε θα ξαναμιλήσουν για αυτό. Ο Ταραντίνο αποβλέπει στο παράδοξο μαύρο χιούμορ που διακατέχει τόσο τον ίδιον όσο και την ταινία του. H ξακουστή ταινία του 1994, που έμαθε τον σκηνοθέτη και στις πέτρες, με έντονο 60’s ύφος, με μεγάλο καστ γνωστών ηθοποιών, βασισμένη ουσιαστικά σε μικρά σκετσάκια ανθρώπων υποκόσμου  που πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο με αρκετή βία, γέλιο και μουσική.

– Kika: O βιασμός υπάρχει σε πολλές ταινίες του Αλμοδοβάρ. Ας εστιάσουμε σε δυο από αυτές. Στο Kika ο βιασμός χρησιμοποιείται σαν κωμικό στοιχείο της πλοκής. Ένας κατάδικος που έχει δραπετεύσει λυσσασμένος για σεξ βιάζει επί ώρα την πρωταγωνίστρια που στο τέλος έχει απηυδήσει και αρχίσει να διαμαρτύρεται γκρινιάζοντας του για να τελειώσει. Μια από τις κλασικές ταινίες που δείχνει έντονα ο σκηνοθέτης το στιλ του, στους διαλόγους, στα χρώματα, στο ανακατωμένο σενάριο. Η ταινία απέσπασε αρκετά βραβεία στην Ισπανία και τα Goya Awards.

– Hable con ella: Στο ‘Μίλα της’ ο βιασμός παρουσιάζεται από τον Αλμοδοβάρ από μια εντελώς διαφορετική οπτική. Ο νοσοκόμος που είναι υπεύθυνος για μια κοπέλα που βρίσκεται σε κώμα ερωτεύεται την ασθενή η οποία τελικά μένει έγκυος. Το αποτέλεσμα, αυτός να καταλήξει στην φυλακή και η κοπέλα τελικά συνέρχεται. Σκηνοθετικό και αισθητικό ενδιαφέρον έχει η ωραία παρουσίαση της ερωτικής πράξης. Με τρόπο σουρεαλιστικό ο νοσοκόμος παρουσιάζεται μικροσκοπικός να ξαπλώνει πάνω στο γυμνό σώμα της κοπέλας και τελικά να μπαίνει ολόκληρος στο αιδοίο της.

– The Accused: Η Τζόντι Φόστερ μπαίνει σε ένα μπαρ προκλητικά ντυμένη και τελικά βιάζεται ομαδικά από τους θαμώνες πάνω σε ένα φλιπεράκι. Μια δικηγόρος (Κέλι ΜακΓκίλις) αναλαμβάνει την υπόθεση της για αποδοθεί η δικαιοσύνη. Το επιχείρημα των κατηγορούμενων είναι ότι η κοπέλα ήθελε την πράξη ενώ η ίδια λέει ότι είχε πει αρκετές φορές όχι. Η ταινία είχε κάνει αίσθηση το 1988 προβάλλοντας τη δικαιοσύνη και κοντράροντας τη γνωστή δικαιολογία ‘τα ήθελε και τα έπαθε έτσι που ήταν ντυμένη’!

– Thursday: Μια διαολεμένη Πέμπτη, διαφορετική από τις προηγούμενες, ζει ο Κέισι που τον υποδύεται ο Τόμας Τζέιν (αργότερα γνωστός από τα the Mist, Deep Blue Sea, Hung), όταν στο σπίτι του έρχεται ο παλιός του συνεταίρος Νικ (Άαρον Έκχαρτ, επίσης όταν ακόμα δεν ήταν τόσο γνωστός). Δεν θα αργήσουν από το σπίτι του να παρελαύνουν διάφοροι κακοποιοί προσπαθώντας να του αποσπάσουν που έκρυψε ο Νικ τα κλεμμένα χρήματα. Περίπου στη μέση, καταφτάνει το εντυπωσιακό bubblegum roller-girl, η Ντάλας (Παολίνα Πορίσκοβα). Η Ντάλας αποφασίζει να τον βασανίσει, αναγκάζοντας τον να απατήσει την γυναίκα του μαζί της. Δεμένο σε μια καρέκλα, του κάνει στοματικό έρωτα και μετά γδύνεται και κάθεται πάνω του φτάνοντας αρκετές φορές σε οργασμό. Σκηνοθετημένη σε Ταραντινικό ύφος, μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του Σκιπ Γούντς μέχρι σήμερα, η ταινία, παραμένει μαζί με το Trainspotting, Go, Pi εκφραστής του νέου ρεύματος των 90’s.

– Original Sin: Η Αντζελίνα Τζολί υποβάλλεται σε ομαδικό βιασμό από χαρτοπαίχτες τους οποίους ο εραστής της (Αντόνιο Μπαντέρας) προσπάθησε να κλέψει. Παρόλο που η σκηνή κόβεται, η ταινία εδώ, όπως και στο σύνολο της, παραπέμπει περισσότερο στον αισθησιασμό παρά στο να καταδείξει την πράξη. H ‘Απόλυτη Αμαρτία’ στριφογυρίζει συνεχώς γύρω από τους δυο κεντρικούς πρωταγωνιστές που αλλάζουν ρόλους και τον περισσότερο χρόνο της ταινίας τον περνούν χωρίς ρούχα! Εντάξει, έχει ωραία αισθητική σε σημεία, ενώ μας δείχνει και τις δυσκολίες ενός ερωτευμένου άντρα να κατακτήσει την καρδιά της ‘αιώνιας μοιραίας γυναίκας’.

– Disclosure: Στην προσπάθεια να αντιστραφούν οι ρόλοι βγήκε αυτή η ταινία το 1994, όπου άντρας δέχεται στο γραφείο του σεξουαλική παρενόχληση από την διευθύντρια του και πρώην ερωμένη του. Παρά το καλό καστ της (Μάικλ Ντάγκλας, Ντέμι Μουρ, Ντόναλντ Σάδερλαντ) η ταινία είναι πολύ ελαφριά ως και αστεία, με τον πρωταγωνιστή να μη φαίνεται τόσο πιστευτός ότι υποκύπτει στους εκβιασμούς και τις απειλές της αφεντικίνας του, ούτε ότι προχώρησε στην πράξη παρά τη θέληση του. Είναι η εποχή μετά το Βασικό Ένστικτο (1992) που ο Μάικλ Ντάγκλας έπαιζε όλο σε ταινίες σεξουαλικού περιεχομένου. Επίσης λίγο μετά βγήκαν στη φόρα  κατηγορίες κατά του διάσημου ηθοποιού για βίαια συμπεριφορά και έντονα ξεσπάσματα θυμού. Αυτά ίσως του έμειναν από το War of the Roses ή το Falling Down!

– Lovely Bones: O Πίτερ Τζάκσον όταν δεν σκηνοθετεί b-movies ή επικές υπερπαραγωγές. Σε αυτή την τρυφερή ιστορία βλέπουμε τη μεταφυσική συνέχεια ενός βιασμού με φόνο. Ένα μικρό κορίτσι (Ρόναν) που έχει απηχθεί, βιαστεί, δολοφονηθεί και θαφτεί από έναν ανώμαλο παιδόφιλο ζυγίζει τα συναισθήματα της μεταξύ μίσους για τον άρρωστο άνθρωπο που τη σκότωσε και τον πόνο της οικογένειας της που τη θεωρεί ακόμη αγνοούμενη. Με καλό καστ (Σούζαν Σάραντον, Ρέιτσελ Γουέλς, Μάρκ Γουόλμπεργκ, Στάνλεϊ Τούτσι). Πρέπει να αναφέρουμε ότι η συγγραφέας του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε η ταινία είχε βιαστεί στην πραγματικότητα σε μικρή ηλικία.

– The Magdalene Sisters: Οι Κόρες της Ντροπής, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, αφηγείται την ιστορία τριών γυναικών που στάλθηκαν σε ένα περιβόητο άσυλο στην Ιρλανδία, γνωστό και ως ‘Πλυντήρια της Μαγδαληνής’ για ‘αμαρτίες’ σεξουαλικής φύσης, (βιασμό,  ‘ξελόγιασμα’ αντρών, εξώγαμα παιδιά). Το ίδρυμα συνδυάζει το ξέπλυμα των ψυχών προς την κάθαρση με το πλύσιμο των ρούχων από το οποίο η Εκκλησία κερδίζει χρήματα! Oι γυναίκες θύματα αντιμετωπίζονται σαν ‘ατιμασμένες και πρόστυχες’ πολλά από τα κορίτσια υφίστανται σεξουαλική και σωματική κακοποίηση από καλόγριες και τον ιερέα. Ο σκηνοθέτης, Πίτερ Μιούλαν ανέφερε ότι η Εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει τις τρόφιμες ως θύματα, δεν αποζημιώσε ούτε ζητήσε συγνώμη, ενώ πολλές από αυτές παρέμειναν σε όλη τους τη ζωή ευσεβείς Καθολικές, ενώ πρώην τρόφιμος είπε ότι τα Άσυλα της Μαγδαληνής ήταν πολύ χειρότερα από ότι απεικονίστηκαν στην ταινία.

– Sleepers: Τέσσερα μικρά αγόρια αχώριστοι παιδικοί φίλοι μπαίνουν στο αναμορφωτήριο όπου βιάζονται από τον ανώμαλο κακό δεσμοφύλακα τους. Χρόνια μετά θα πάρουν την εκδίκηση τους. Σε σκηνή που ευτυχώς απλά υπονοείται ο  Κέβιν Μπέικον βιάζει τους παιδικούς Μπράντ Πιτ, Τζέισον Πάτρικ, Μπίλι Κράνταμπ,  Ρον Ενλνταρτ. Ο μέντορας παπάς Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε άλλη μια ωραία ερμηνεία. Μια ταινία που μιλά για εκδίκηση αλλά περισσότερο για το δέσιμο και την αλληλοϋποστήριξη.

– The Shawshank Redemption: Στην Τελευταία Έξοδο Ρίτα Χέιγουορθ ο Τιμ Ρόμπινς εκτίει ποινή δις ισόβια για τη δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της, την οποία ισχυρίζεται ότι δεν έχει διαπράξει. Στη φυλακή ένα γκρουπ κατάδικων  του επιτίθεται, τον ξυλοφορτώνουν και τον βιάζουν σχεδόν επί καθημερινής βάσεως. Η καταπληκτική αυτή ταινία, στην οποία παίζει και ο Μόργκαν Φρίμαν, εστιάζει στον δύναμη της ανθρώπινης ψυχής που δε το βάζει ποτέ κάτω. Η καλή της φωτογραφία και η ερμηνεία του Τιμ Ρόμπινς την έκανε υποψήφια για 7 όσκαρ (από τα οποία όμως δεν πήρε κανένα!), ενώ ως και σήμερα έχει 9,3 στο imdb, μια από τις ψηλότερες βαθμολογίες.

Βιασμοί και Εκδίκηση:

Επίσης, υπάρχει ξεχωριστό είδος φιλμ τα επονομαζόμενα ‘rape and revenge films‘ στα οποία γυναίκες (κυρίως) που έχουν υποστεί βιασμό παίρνουν τελικά τον νόμο στα χέρια τους αποδίδοντας αυτές την δικαιοσύνη (συνήθως με τα όπλα) στους βιαστές τους. Στην κατηγορία αυτή εντάσσουν (ίσως άκυρα) και το Μη Αναστρέψιμο (Irreversible), όπως ορισμένοι και -εντελώς άστοχα κατά τη γνώμη μου- το Θέλμα και Λουίζ. Αυτό το είδος έχει κυρίως να υποδείξει B-movies και μεσουράνησε κυρίως στα τέλη 70’s και 80’s όταν δηλαδή οι γυναίκες διεκδικούσαν παράλληλα το δικαίωμα τους στην ισότητα.

– Spit on Your Grave: Η ταινία κυκλοφόρησε το 1978, έγινε όμως ρεμέικ ξανά το 2010. Η υπόθεση του ‘θα φτύσω στους τάφους σας’ όμοια και στα δυο θριλεράκια δεν έχει καμία σχέση με το ομότιτλο βιβλίο του Μπορίς Βιάν, όπου ένας νέγρος παίρνοντας εκδίκηση για τον αδερφό του βιάζει και σκοτώνει λευκές Αμερικάνες. Αντίθετα στις ταινίες πρωταγωνιστικό ρόλο έχει μια γυναίκα που κακοποιείται και βιάζεται ομαδικά και αφήνεται για νεκρή, αλλά στο τέλος παίρνει εκδίκηση πληρώνοντας τους βιαστές της με το ίδιο νόμισμα. To παλιό είχε κυκλοφορήσει με τον προσβλητικό κατά τη γνώμη μου υπότιτλο ‘Day of the Woman’. Μάλιστα φέτος κυκλοφόρησε και το I Spit on Your Grave 2!

–Ms.45: Μια ντροπαλή και χαμηλών τόνων κοπέλα παθαίνει παροξυσμό όταν βιάζεται δυο φορές την ίδια μέρα (!) και βγαίνει στους δρόμους της Νέας Υόρκης τα βράδια προκλητικά ντυμένη σκορπώντας τον θάνατο με το σαρανταπεντάρι της  όπλο. Σε αυτή την ταινία του 1981 η γυναίκα ντυμένη σαν πόρνη αποδίδει δικαιοσύνη σαν να είναι ένας μασκοφόρος εκδικητής των δικαιωμάτων των γυναικών έναντι στην ανδρική καταπίεση.

– Sudden Impact: O Κλίντ Ίστγουντ σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε έναν από τους ρόλους που τον ανέδειξαν, τον αμείλικτο, σκληροτράχηλο αστυνομικό ‘Dirty Harry’.  Αναλαμβάνει την υπόθεση ομαδικού βιασμού μιας κοπέλας και της μικρής της αδερφής, αφήνοντας το μικρό κορίτσι κατατονικό. O επιθεωρητής Κάλαχαν, ή Βρώμικος Χάρι παρέα με το μάγκνουμ του με τη μεγάλη κάννη θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

–Baise Moi (Rape Me): Η γαλλική αυτή ταινία που χαρακτηρίζεται από την ωμότητα των σκηνών σεξ, δείχνει δυο γυναίκες μετά τον βιασμό τους να βγάζουν την οργή τους κυριολεκτικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση βρουν και προς οποιονδήποτε. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι το φιλμ κατατάσσεται περισσότερο στην κατηγορία του πορνό.

– Eye for an Eye: H Σάλι Φίλντ, ο Κίφερ Σάδερλαντ και ο Εντ Χάρις πρωταγωνιστούν στη δραματική αυτή ιστορία του 1996. Η μάνα που το παιδί της βιάστηκε και δολοφονήθηκε βάναυσα προσπαθεί να πείσει την αστυνομία να κρατήσει τον ύποπτο στη φυλακή. Όταν δει ότι ο υπαίτιος κυκλοφορεί ελεύθερος αποφασίζει να τον καλέσει σπίτι της και να τον σκοτώσει επικαλούμενη αυτοάμυνα.

– Death and the Maiden: Ο Πολάνσκι σκηνοθετεί αυτό το κλειστοφοβικό σχεδόν θρίλερ (επωνομαζόμενο και ως ‘θρίλερ δωματίου’) με τη Σιγκουρνι Γουίβερ και τον Μπεν Κίνσλεϊ. Ο χαρακτήρας της γυναίκας (Παολίνα Εσκομπάρ) ζει μια ήρεμη ζωή κουβαλώντας μέσα της κρυμμένες τις πληγές του παρελθόντος, όταν μια μέρα λόγω καταιγίδας ο δικηγόρος άντρας της  φέρνει σπίτι έναν γείτονα (Δρ Μιράντα). Η Παολίνα είναι πεπεισμένη ότι ο καθηγητής είναι ο πρώην βασανιστής της, αξιωματούχος μιας ομάδας φασιστών που την είχαν αιχμάλωτη, την βίαζαν και την κακοποιούσαν. Οι ψυχολογικές εντάσεις εναλλάσσονται όσο το μυστήριο ξεδιπλώνεται. Ο καθηγητής βρίσκεται κατηγορούμενος, εγκλωβισμένος και  απειλούμενος σε ένα σπίτι μακρυά από την οικογένεια του, η πρώην ακτιβίστρια διχασμένη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, ενώ ο άντρας της σε απόγνωση ανάμεσα στον νόμο και τη γυναίκα που αγαπά.  H Γουίβερ, σκληρή αλλά και αισθησιακή ύπαρξη, παρά τα χρονάκια της, προβάλλει ένα εναλλακτικό θηλυκό πρότυπο. Για την ιστορία, τη δημοφιλή ηθοποιό έχουν αποπειραθεί να βιάσουν και στα Ghostbusters, Alien 3, ενώ το τέλος του Γορίλες στην Ομίχλη αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο.

Oι κατηγορούμενοι για βιασμούς:

– the Woodsman: Η ιστορία ενός ανθρώπου που έχει κατηγορηθεί για παιδεραστία και προσπαθεί να επανενταχθεί στην κοινωνία αντιμετωπίζοντας δυσκολίες τόσο από τον κοινωνικό περίγυρο όσο και από τον ίδιο του τον εαυτό. O Κέβιν Μπέικον προσπαθεί να αλλάξει αλλά δεν τον εμπιστεύεται κανείς. Η ταινία δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση, δεν τον κρίνει, ούτε μας δείχνει πράγματα από το παρελθόν του, απλά μας δείχνει τις προσπάθειες επανένταξης του στην κοινωνία.

– Το Κυνήγι: Εδώ ο κατηγορούμενος είναι αθώος. Ένας νηπιαγωγός (εκφραστικότατος Μαντ Μίκελσεν) έχει ιδιαίτερη αγάπη στα παιδιά που του το ανταποδίδουν, ενώ παράλληλα προσπαθεί να πάρει την κηδεμονία του γιου του μετά το χωρισμό του. Όταν ένα μικρό κοριτσάκι λέει ψέματα ότι το ‘άγγιξε’ όλη η πόλη στρέφεται εναντίον του και ξεκινά ένας ανελέητος διωγμός στο πρόσωπό του και νιώθει όλο το άδικο μίσος των ανθρώπων στο κορμί του. Μια καταπληκτική ταινία για τη ‘ρετσινιά’ από τον Τόμας Βίντεμπεργκ.

– Η Ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ: Ο ακτιβιστής Κέβιν Σπέισι δικάζεται για τον βιασμό και τη δολοφονία της ακτιβίστριας φίλης του. Η ταινία φυσικά δεν δείχνει τον ‘υποτιθέμενο’ βιασμό, αντίθετα δείχνει μια από τις πιο όμορφες σκηνές σεξ. Ο κατηγορούμενος καταδικάζεται σε θάνατο όταν νέα στοιχεία της υπόθεσης σιγά σιγά βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Στόχος της ταινίας είναι να εναντιωθεί στη θανατική ποινή και το πόσο άδικη και λανθασμένη μπορεί να είναι η δικαιοσύνη αρκετές φορές. Ετυμηγορία: Αθώος ο κατηγορούμενος.

– O Δράκος: Η ταινία του Νίκου Κούνδουρου με την εξαιρετική ερμηνεία του Ντίνου Ηλιόπουλου (σε μη κωμικό ρόλο) θεωρείται σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Το σενάριο είναι του Ιάκωβου Καμπανέλη. Ο κεντρικός χαρακτήρας λόγω εμφάνισης παρεξηγείται για τον γνωστό κακοποιό και βιαστή και χαίρει εκτίμησης στον υπόκοσμο. Τελικά αρχίζει να διασκεδάζει την προσοχή που λαμβάνει και διοργανώνει μια ληστεία.

Οι περισσότερο βιασμένοι ηθοποιοί:

– Τιμ Ρόμπινς: Στο Σκοτεινό Ποτάμι κακοποιείται από μικρός, που του αφήνει εμφανή προβλήματα, ενώ πάνω που προσπαθεί να ορθοποδήσει τελικά δολοφονείται άδικα από τον παιδικό του φίλο. Η ερμηνεία που του χάρισε το όσκαρ. Επίσης καταπληκτική ερμηνεία στο Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγορθ που αναφέραμε πιο πάνω. O Τιμ Ρόμπινς έχει μια περίεργη εκφραστικότητα στο βλέμμα που τον έκανε να πάρει ρόλους κακού, όπως στον Ύποπτο της οδού Άρλιγκτον που υποδύεται τον περίεργο γείτονα του Τζέφ Μπρίτζες ή τον ψυχωτικό στο War of the Worlds, αναγκάζοντας τον Τομ Κρούζ να τον σκοτώσει.

– Νικόλ Κίντμαν: Η δημοφιλής ηθοποιός εξαναγκάζεται να κάνει έρωτα με τον ελληνικής καταγωγής απαγωγέα της (Μπίλι Ζέιν) στο θριλεράκι Dead Calm (1989). Ακολουθεί o βιασμός της το 2003 στο πρωτότυπα αφαιρετικό Dogville  του Λαρς φον Τρίερ. Την ίδια χρονιά στο αισθηματικό γουέστερν Cold Mountain, ενώ εκείνη περιμένει τον αγαπημένο της Inman (Τζουντ Λο) να γυρίσει από τον πόλεμο τρεις στρατιώτες θα αποπειραθούν να βιάσουν την Σάρα (Νάταλι Πόρτμαν) που ανταμείβει τον στρατιώτη Inman που προσπάθησε να την βοηθήσει με μια ζεστή σφαίρα! Δυο χρόνια πρίν, το 2001, στο Moulin Rouge του Μπαζ Λούρμαν, η Σάτιν-Κίντμαν θα κινδυνεύσει να βιαστεί από τον Duke, αλλά θα την σώσει ο Le Chocolat. Τελικά, στο κατά τα άλλα αρρωστημένο περσινό Paperboy του Λι Ντάνιελς, η προκλητική Σάρλοτ-Κίντμαν θα κακοποιηθεί και τελικά δολοφονηθεί από τον κατάδικο Τζον Κιούζακ (-ίσως στον πιο αταίριαστο ρόλο της καριέρας του).

– Mόνικα Μπελούτσι: Στο Malèna μια γυναίκα μόνη στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου προσπαθεί να επιβιώσει. Η Μαλένα αναγκάζεται να γίνει πόρνη εξ ωθούμενη από τους συμπολίτες της. Για να μπορέσει να επιβιώσει πηγαίνει με τους Γερμανούς κατακτητές και γίνεται μισητή στην πόλη της που την διαπομπεύει όταν φεύγουν τα στρατεύματα εισβολής. Επίσης, στο Μη Αναστρέψιμο (Irreversable) που αναφέραμε πιο πάνω.

Οι ελληνικοί βιασμοί:

Εδώ φυσικά μεσουρανεί η Αγιούπα, η Ζωή Λάσκαρη και ο ‘εξπέρ’ του είδους Ανέστης Βλάχος με το ιδιαίτερο ύφος του και το γυάλινο μάτι του. Ας δούμε μερικές από τις πάμπολλες χαρακτηριστικές σκηνές που έχουν μείνει.

Ο Κατήφορος: ταινία αναφοράς στο δράμα μιας κοπέλας. Μπορεί να μην έχει την κατεξοχήν σκηνή βιασμού αλλά υπάρχουν η σκηνή με τον Λαυρέντη Διανέλλο ‘Δεν θα σε κάνω εγώ ποτάνα’ και φυσικά η σκηνή στα πουρνάρια που Κούρκουλος και Βουτσάς γδύνουν τη Λάσκαρη και την παρατάνε γυμνή.

Στον Αστερισμό της Παρθένου: Η Ζωή Λάσκαρη μια πόρνη που αφηγείται σε κάθε πελάτη της και διαφορετική ιστορία για το πως κατέληξε να κάνει αυτό το επάγγελμα. Εκτός όλων των άλλων να σταθούμε στην τραγελαφική ιστορία που η κοπέλα χάνει την παρθενιά της σε παιδική ηλικία λόγω ατυχήματος! Όπως λέει ο γιατρός ‘Δεν ήταν από ντροπή από καρέκλα ήτανε‘! Φυσικά η νοοτροπία του ‘Πωπω ρεζιλίκια‘ αναγκάζουν την οικογένεια να αποφασίσει να ράψουν το παιδί, συντάσσοντας ένα πιστοποιητικό ενώπιον του παπά και του δάσκαλου. Οι αστείες ατάκες δίνουν και παίρνουν!

Στέλλα: του Μιχάλη Κακογιάννη βασισμένη στο θεατρικό του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον Φούντα και την Μελίνα Μερκούρη. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος από τις λίγες φορές σε ρόλο μισητό -μη κωμικό, αυτό του νταβατζή. Ο βιασμός υπονοείται καθώς η πόρτα κλείνει.

Οι Γενναίοι του Βορρά: με το Λάκη Κομνηνό και τη Αιμιλία Υψηλάντη. Αυτή βιάζεται σε ένα στάβλο φωνάζοντας ‘Μητέρα‘ υπό τους ήχους ηχογραφημένων γέλιων.

Η Μαρία της Σιωπής: η Βουγιουκλάκη είναι κωφάλαλη και ζει με τον πατέρα της Παντελή Ζερβό. Η κοπέλα θα βιαστεί και θα μείνει έγκυος από τον ισχυρό του χωριού Σπύρο Καλογήρου, που στη συνέχεια θα προσπαθήσει με τη γυναίκα του να της πάρει το παιδί που θα γεννήσει.

Ο Φόβος: Ο Ανέστης Βλάχος και η Έλλη Φωτίου. Για αρκετά λεπτά η κοπέλα παλεύει με τον βιαστή, δαγκώνονται, σπρώχνονται, χαστουκίζονται, παλεύουν. Τελικά ο βιαστής σκοτώνει την άμοιρη κοπέλα και ακολουθεί η cult σκηνή που αναφωνεί στη μάνα του (Μαίρη Χρονοπούλου) “Δεν το ‘θελα μάνα, μη κοιτάς άλλο“!

Τα Δίχτυα της Ντροπής: Η Άννα Φόνσου, Γιώργος Βόγλης, Βασίλης Αυλωνίτης. Η Μαρία ζει σε ένα ψαράδικο με τη μητέρα της ώσπου πέφτει θύμα βιασμού από το γιο του προέδρου του χωριού και μένει έγκυος.

Οι επικίνδυνοι: Του Γιάννη Δαλιανίδη. Η πρώτη ταινία που η Καίτη Φίνου δείχνει το στήθος της. Ο Μιχαλόπουλος την βιάζει και στη συνέχεια της λέει ‘Συγνώμη ρε Κορίτσι μου‘ και αυτή του λέει ‘Δεν Πειράζει‘. Τελικά… τα φτιάχνουν!

Αγιούπα, το κορίτσι του Κάμπου: Η σκηνή του βιασμού που παρουσιάζεται με συμβολισμό. Η κοπέλα (Άννα Μπράτσου) κρατούσε ένα μικρό πουλάκι στα χέρια της και κατά τη διάρκεια του βιασμού το έλιωσε. Η νεαρή αλαφροΐσκιωτη κοπέλα που ζούσε σαν αγρίμι στα στάχυα βιάζεται συχνά στη διάρκεια της ταινίας από χωρικούς μιας που της άρεσε να κάνει γυμνή μπάνιο στο ποτάμι. Φυσικά, ένας από αυτός είναι ο Ανέστης Βλάχος! Το χωριό την αποκαλεί ξωτικό και την λιντσάρει.