ΠροσεχώςΣινεμά

Red Lights

 Μεγαλόπνοο το σχέδιο αλλά τα φώτα έμειναν σβηστά!

Red Lights: Άλλη μια από τις αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες.

2popcorn

[highlight color=”eg. yellow, black”]Έχει αρκετούς και για τους δυο μας.. ας νικήσει ο καλύτερος νάνος! – Gimli[/highlight]

Μια ομάδα μελετητών απαρτιζόμενη από την παλαίμαχη Sigourney Weaver και τον νέο αλλά φιλόδοξο ερευνητή Cillian Murphy (Batman Begins-Dark Knight, In Time, 28 Days Later) αναλύουν μεταφυσικά φαινόμενα και ξεσκεπάζουν   “γιαλατζί” πνευματικούς διάμεσους, μέντιουμ και άτομα με υποτιθέμενες υπερφυσικές ικανότητες. Όλα δυσκολεύουν όταν στην πόλη επανεμφανίζεται μετά από πολλά χρόνια ο Robert De Niro, ένα τυφλό psychic με έντονες ικανότητες και σκοτεινό παρελθόν, όπου ως τώρα κάθε προσπάθεια να αποκαλυφθεί κάποιο κόλπο ή απατεωνιά στα νούμερα του έχει ναυαγήσει.

Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία δεν είχε ωραία ατμόσφαιρα μυστηρίου. Ούτε ότι οι ερμηνείες ήταν κακές. Ιδιαίτερα ο Cillian Murphy είναι αρκετά καλός στο ρόλο του και προσδίδει αρκετά στην ταινία. Νομίζω προσωπικά ότι με απογοήτευσαν οι υψηλές μου προσδοκίες. Έχοντας συνηθίσει τον Robert De Niro να πλάθει μαγικά τους ρόλους του και να ξεχωρίζει ιδιαίτερα σε κακούς ρόλους περίμενα κάτι πιο δυνατό ερμηνευτικά. Φυσικά τα χρόνια περνούν και δεν περίμενα να δω χαρακτήρα όπως στο remake Ακρωτήρι του Φόβου (Cape Fear-1991), όπου ο ηθοποιός έπλαθε μήνες την ερμηνεία του και προετοιμαζόταν για τον ρόλο, άλλαζε τη φωνή του και πολλές φορές και ολόκληρο το παρουσιαστικό του. Όμως πραγματικά θεωρώ ότι οι παραγωγοί εν μέρη πέταξαν τα λεφτά τους αφού τον ίδιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει ένας οποιοσδήποτε άλλος ηθοποιός εξίσου ικανοποιητικά, ή διαφορετικά ότι ο σκηνοθέτης δεν τον εκμεταλλεύτηκε.

Πράγματι, ο σκηνοθέτης Rodrigo Cortés που γνώρισε το Χόλιγουντ με το εξίσου σκοτεινό Buried (2010) με τον Ryan Reynold κλεισμένο πάνω από τη μισή ταινία σε ένα φέρετρο φτιάχνει ωραία ατμόσφαιρα. Παρουσιάζει ωραία τις εικόνες και αφήνει και πάλι την υπόθεση να αγχώσει το θεατή χωρίς περιττούς ήχους και βαριές μουσικές.  Αφήνει όμως ακόμα και μετά το τέλος αρκετά ερωτήματα αναπάντητα -τουλάχιστον σε εμένα και γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που τους εκνευρίζει αυτό! Επίσης μπλέκει διάφορα θέματα σαν να μην έχει αποφασίσει κι ο ίδιος που θέλει να το πάει κι όταν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δεν είναι και τόσο “φοβιστικός” όσο θα έπρεπε (θυμίζω το Hide and Seek -2005) δυστυχώς η ταινία δε μας φτάνει εκεί που θα θέλαμε και δε μπορεί να ξεπεράσει την μετριότητα.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Μια σκέψη για το “Red Lights

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *