Θανατόφιλοι και ερωτοπαθείς
O Ενώχ ένας φαινομενικά εύθραστος νεαρούλης, με χόμπι τη “Ναυμαχία” και να πηγαίνει απρόσκλητος σε κηδείες ,μνημόσυνα αγμώστων σε αυτόν ανθρώπων. Με τραγική προσωπική ιστορία ,αφού είναι ορφανός και απο τους δύο γονείς του, λογω αυτοκινητιστικού ατυχήματος, με τον ίδιο να μενει σε κώμα για 3 μήνες. Ολοι νομιζαν πως θα περάσει οριστικά στην άλλη όχθη αλλά όμως τους διέψευσε κι επεζησε. Εχει έναν κολλητο φίλο-φάντασμα, κυριολεκτικά, τον Χιρόσι.
Η ‘Αναμπελ, για τους οικελιους της, Αννι, ειναι μια επίσης φαινομενικά εύθραστη νεαρή ύπαρξη, καρκινοπαθής. Πανέξυπνη,παθιασμενη με τον Δαρβίνο και με το ίδιο “χόμπι”.
Οταν δυο δροσοσταλίδες περιφερονται μόνες σ’αυτον τον τεράστιο κόσμο , είναι επιτακτική ανάγκη να συναντηθούν. Και αυτό συμβαίνει. Η ταινία Restless του Gus van Sant μοιάζει μ’αυτά τα μικρά γλυκάκια ,τα cup-cakes. Τρως, τρως, αλλα δεν χορταίνεις. Σου μενει το παράπονο να υπονομευει την επίγευση της σοκολατένιας τρούφας.
Εάν δεν ληταν το τοσο ταιριαστό πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Mia Wasikowska-Henry Hopper( και οι δύο πολύ καλοί στους ρολους τους και γλυκύτατοι),νομίζω πως θα ξεχνουσα αμεσως αυτη την ταινία. Η ομορφιά, η φρεσκάδα τους και η “χημεία” μεταξύ τους είναι τοσο εμφανής, που αποτελούν πιστεύω τον εναν εκ των δύο λόγων που κανουν αξιοπρόσεκτη την ταινία.
Εάν δεν ληταν το τοσο ταιριαστό πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Mia Wasikowska-Henry Hopper( και οι δύο πολύ καλοί στους ρολους τους και γλυκύτατοι),νομίζω πως θα ξεχνουσα αμεσως αυτη την ταινία. Η ομορφιά, η φρεσκάδα τους και η “χημεία” μεταξύ τους είναι τοσο εμφανής, που αποτελούν πιστεύω τον εναν εκ των δύο λόγων που κανουν αξιοπρόσεκτη την ταινία.
Ο δεύτερος λόγος ειναι η ανάλαφρη, “μελέτη θανάτου” που κανει εδώ ο van Sant. Δύο φρεσκαρούδια ,με περίεργο χόμπι. Δύο νεότατοι ανθρωποι οι οποίοι είτε ήρθαν προσωπο με πρόσωπο με το θάνατο, κι αυτος τους προσπέρασε ξεφυσώντας στο πρόσωπό τους(Ενώχ) ή ετοιμάζονται να τον συναντήσουν.Τους πλησιάζει με το μάυρο του άλογο και τους απλώνει το χέρι(Άναμπελ).
Η γνωριμία τους και κατοπινή ερωτική σχέση , δεν έχει να αντιπαλέψει εξωτερικά εμπόδια -τον εχθρικό ή ακατανόητο περίγυρο φερειπείν, ώστε να την καθιστά τραγική. Ισως γιαυτο και δεν με απογείωσε. Η μονη απειλή στη σχέση τους φαίνεται να ειναι το προδιαγεγραμμένο τέλος, λόγω της ασθένειας της Αναμπελ. Η κλεψύδρα αδειάζει αλλά όπως στο διήγημα του Μπόρχες Το Μυστικό Θαύμα ο χρόνος διαστέλλεται. Ετσι κι εδω, οι λιγοι μήνες που περνούν μαζί τα παιδιά ειναι γεμάτοι εμπειρίες. Εξαιρετική η σεκάνς οπου οι δύο ερωτευμένοι υποδύονται πρόσωπα από ταινίες, βιβλία, φορώντας τα αναλογα κοστούμια και κάνοντας ό,τι θα εκαναν οι χαρακτήρες που υποδύονται.
Ο επικείμενος θάνατος της Αναμπελ, γινεται το κίνητρο για να ζήσουν τη ζωή τους τριπλή. Γνώριμο μοτίβο στο σινεμά.
Ο Gus van Sant έφτιαξε μία χαμηλοτονη, στα όρια της υπνηλίας, ταινία για το τέλος του βίου και πως αυτο επηρεάζει δύο ανθρώπους που εξ ορισμού βρίσκονται στην αρχή του.
Φράνσις
