Rogue One: Και νεκρούς ανασταίνει
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα του Rogue One: A Star Wars Story είναι ότι «φέρνει ξανά στη ζωή» έναν ηθοποιό που έχει πεθάνει. Ο Πήτερ Κάσινγκ «επιστρέφει» για να ερμηνεύσει τον Grand Moff Tarkin, τον κυβερνήτη της Αυτοκρατορίας.
Μόνο που ο Κάσινγκ πέθανε το 1994. Παρ’ όλα αυτά στην ταινία μοιάζει πολύ ζωντανός και έχει και ρόλο. Δεν εμφανίζεται δηλαδή για να πει «γεια σας και αντίο», αλλά κάνει την εμφάνισή του σε αρκετές σκηνές της ταινίας.
Η εμφάνισή του μοιάζει απόλυτα φυσιολογική -τουλάχιστον από άποψη σεναρίου-, καθώς τα γεγονότα του Rogue One λαμβάνουν χώρα πριν από εκείνα του A New Hope. Και μπορεί να υπάρχει νέος κακός στην παρέα (ο Όρσον Κρένικ του Μπεν Μέντελσον), ωστόσο κρίθηκε απαραίτητη μια πιο ηγετική φιγούρα, ένα ενδιάμεσο εάν θέλετε στον Κρένικ και τον Darth Vader).
O Γκάρεθ Έντουαρντς δεν επέλεξε έναν άλλο ηθοποιό να ερμηνεύσει τον ρόλο -όπως έκανε με τη Μον Μόθμα που στο Return of the Jedi ερμήνευσε η Κάρολιν Μπλάκιστον, ενώ στο Rogue One ερμηνεύει η Ζενεβιέβ Ο’ Ράιλι).
Αντιθέτως επέλεξε έναν συνδυασμό από ειδικά εφέ και την ερμηνεία ενός ηθοποιού.
«Χρειάστηκε πολύ αίμα, ιδρώτας και δάκρυα από το (στούντιο ειδικών εφέ) Industrial Light and Magic» είπε ο σκηνοθέτης του Rogue One στο RadioTimes.com. «Ο Τζον Νολ είχε την ιδέα να κάνουμε αυτή την ταινία, να κάνουμε μια ταινία βασισμένη στο εναρκτήριο κείμενο του A New Hope».
«Επομένως, ήταν πάντα επιθετικός στο να προχωρά παραπέρα σχετικά με το τι μπορούσαν να κάνουν τα ειδικά εφέ. Το συζητούσαμε καθώς αναπτυσσόταν η ταινία, λέγαμε ότι έπρεπε να έχουμε κάποιους συγκεκριμένους χαρακτήρες και σκεφτόμασταν πώς θα το κάναμε» είπε ο Γκάρεθ Έντουαρντς.
Αναρωτιόμασταν: «Τι κάνουμε; Προσλαμβάνουμε κάποιον που τους μοιάζει; Δεν τους βάζουμε στην ταινία; Απλά ακούμε τη φωνή τους;»
Ήταν ο Νολ εκείνος που είχε διαφορετική άποψη για το τι μπορούσε να γίνει. «Ο Τζον έλεγε πάντα: “όχι μπορούμε να το κάνουμε, μπορούμε, μπορούμε”. Ήταν πολύ αισιόδοξος και για να είμαστε ειλικρινείς, πολλοί ήταν νευρικόι για το εάν θα τα καταφέρναμε. Τελικά αποφασίσαμε ότι ήταν ή όλα ή τίποτα» σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Προκειμένου να αποφύγει η παραγωγή το λεγόμενο «uncanny valley» (καθώς προσπαθούμε να κάνουμε τους χαρακτήρες πιο αληθοφανείς, αυτοί μας δημιουργούν μια παράξενη αίσθηση -uncanny- η οποία οφείλεται κυρίως στην μη απόδοση της έκφρασης και του συναισθήματος -μάτια, στόμα κλπ), ελήφθη η απόφαση να έρθει ένας ηθοποιός να ερμηνεύσει τη φυσική παρουσία του Τάρκιν και στη συνέχεια να ακολουθήσει η δουλειά της ομάδας των ειδικών εφέ στο Post Production.
Η παραγωγή επέλεξε τον Βρετανό Γκάι Χέρνι από την σειρά του BBC, Holby City. «Ήταν φανταστικός» λέει ο Έντουαρντς.
«Ήταν κάτι τεράστιο για εκείνον, ήταν πολύ ευγενικό. Ουσιαστικά δίνει μία μεγάλη ερμηνεία και δεν αναγνωρίζεται για αυτό» είπε ο Έντουαρντς. «Επρόκειτο να αντικατασταθεί πλήρως και έπρεπε να το κρατήσει μυστικό. Ήταν πολύ αυτό που του ζητήσαμε» σημείωσε ο σκηνοθέτης.
Ο Γκάι Χέρνι τα κατάφερε και ουσιαστικά η εμφάνιση του Grand Moff Tarkin -καθώς και ενός άλλου χαρακτήρα από τον οποίο αφαιρέθηκαν «αρκετά χρόνια» (αν και δεν είναι τόσο επιτυχημένη όσο το επίτευγμα της εμφάνισης του Κάσινγκ- ανοίγει δρόμους για την επιστροφή και άλλων ηθοποιών που έχουν πεθάνει στη μεγάλη οθόνη. Με το σύμπαν του Star Wars να επεκτείνεται συνεχώς -και να κινείται ανάμεσα σε σίκουελ και πρίκουελ- ίσως αυτή να είναι στο μέλλον μια τεχνική που θα χρησιμοποιηθεί ευρύτατα.
Το στοίχημα, πάντως, απέβη επιτυχημένο.
*Ευχαριστούμε για την ιδέα του τίτλου τον Τάσο Ντερτιλή.
