Νυχτερινή Καταδίωξη (Run all Night)

Ο Τζίμι Κόνλον, πρώην εκτελεστής για λογαριασμό του καλύτερου φίλου του (και αφεντικού της μαφίας του Μπρούκλιν) Σον Μακγκούαϊρ ζει πλέον με τις τύψεις του και το αλκοόλ, καθώς και με τη βοήθεια που του προσφέρει ο φίλος του και πρώην εργοδότης του, Σον. Ο Τζίμι έχει αποξενωθεί από τον γιο του που προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή του μακριά από τις «αμαρτίες» του πατέρα του. Σε ένα γύρισμα της τύχης, ο γιος του θα μπει στο στόχαστρο του γιου του Σον και ο Τζίμι θα κληθεί να διαλέξει πλευρά. Και κάπως έτσι  θα ξεκινήσει ένα ολονύχτιο κυνηγητό.

Ο Λίαμ Νίσον συνεργάζεται ξανά με τον Χάουμε Κολέ-Σερά (μετά τον Άγνωστο και το Non-Stop) σε μία αξιοπρεπή περιπέτεια που όμως θυμίζει αρκετά άλλες ταινίες που είδαμε φέτος (όπως τα The Equalizer, John Wick και Τετάρτη 04:45). Όπως και στις δύο προηγούμενες συνεργασίες του με τον Λίαμ Νίσον, ο σκηνοθέτης φτιάχνει μια μάλλον αξιοπρεπή περιπέτεια που σέβεται τον θεατή, ο οποίος πάντως την ξεχνά μόλις φύγει από την κινηματογραφική αίθουσα.

Το στοιχείο του πρώην δολοφόνου που προσπαθεί να ακολουθήσει τον ίσιο δρόμο, αν όχι για τον ίδιο τουλάχιστον για το παιδί του -ή για κάποιον νεότερο- είναι μάλλον συνηθισμένο πρότυπο τα τελευταία χρόνια στο σινεμά. Όπως και το κυνηγητό κάθε ενός από τους “μαφιόζους” που σε έχουν αδικήσει/ σε κυνηγούν/ σου έχουν κάνει κακό (σκεφτείτε και το πρόσφατο Με σειρά εξαφάνισης). Αντί για κωμωδία, έχουμε εδώ μία σοβαρή περιπέτεια, με στοιχεία Heat, κυρίως όσον αφορά τους δύο βετεράνους πρωταγωνιστές της.

Οι πάλαι ποτέ φίλοι Τζίμι και Σον (δηλαδή Λίαμ Νίσον και Εντ Χάρις) θα κληθούν να έρθουν αντιμέτωποι και υπάρχει εδώ και μία α λα Heat σκηνή, όπου οι δύο χαρακτήρες πηγαίνουν σε ένα εστιατόριο για να μιλήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις πριν από την έξαψη της σύγκρουσης. Αν ήταν στη θέση τους οποιοιδήποτε άλλοι ηθοποιοί το θέαμα θα ήταν ίσως γελοίο, εδώ είναι αξιοπρεπές.

Υπάρχουν, βέβαια, σημεία που η ταινία μοιάζει υπερβολικά στυλιζαρισμένη, o Κολέ-Σερά μπορεί, όμως να κινηματογραφεί με ρυθμό και νεύρο μία περιπέτεια και το κάνει με τρόπο ώστε να κρατάει τουλάχιστον το ενδιαφέρον του θεατή. Έστω και για τις δύο ώρες της διάρκειάς της.

Τελικά να τη δω;

Ενδιαφέρουσα περιπέτεια στα χνάρια ταινιών όπως το Equalizer που κρατά τον θεατή για δύο ώρες.