Το Αλάτι της Γης (Salt of the Earth)
Ένας πλανήτης γεμάτος στιγμιότυπα. Ένα ταξίδι σε διάφορα μέρη της γης μέσα από τον φακό ενός εμβληματικού φωτογράφου. Το ντοκιμαντέρ του Βιμ Βέντερς και του Τζουλιάνο Σαλγάδο που έφτασε μέχρι την πεντάδα των Όσκαρ, ασχολείται με το έργο και την προσωπικότητα του φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγάδο.
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την ανάμνηση του Βέντερς για την πρώτη φορά που είδε ένα έργο του Σεμπαστιάο Σαλγάδο. Η εντυπωσιακή εικόνα των εργατών σε ένα ορυχείο της Λατινικής Αμερικής προβάλλεται στην οθόνη και ο θεατής μένει έκθαμβος από την απίστευτη ομορφιά της. Ο Βέντερς περιγράφει με λεπτομέρειες αυτή την εικόνα, καθώς και την εικόνα μιας γυναίκας που ακολουθεί. Είναι η πρώτη φορά που μαθαίνει για τον Σαλγάδο και σύντομα θα θελήσει να μάθει περισσότερα.
Στο μεγαλύτερο μέρος του, το ντοκιμαντέρ αποτελείται από τις απίστευτες εικόνες του Σαλγάδο: όμορφες, σοκαριστικές, σίγουρα δυνατές εικόνες, οι οποίες προβάλλονται την ώρα που η φωνή του φωτογράφου ακούγεται. Ο Σαλγάδο δεν περιγράφει τις εικόνες που βλέπουμε. Αφηγείται ιστορίες. Ένας σαμάνος, ένας φίλος που τον βοήθησε, μία έγκυος γυναίκα που περίμενε στην ουρά για νερό.
Έχοντας αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη Βραζιλία για τη Γαλλία, ο Σαλγάδο χρησιμοποίησε τη χώρα ως βάση του για να ταξιδέψει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Από τους εργάτες στη Λατινική Αμερική στην Αφρική, ο Σαλγάδο, θεωρώντας ότι οι άνθρωποι είναι το «αλάτι του κόσμου» αποφάσισε να τους απαθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή.
Μετά τη σκληρότητα και τη βία που αντίκρισε στην Αφρική (όπου συνεργαζόταν με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα), ο Σαλγάδο αγάπησε την άγρια φύση ακόμα περισσότερο και αφιερώθηκε στη φωτογράφηση άγριων ζώων. Επιστρέφοντας κάποια στιγμή στην Αφρική, ξεκίνησε με τη σύζυγό του ένα πρότζεκτ αναδάσωσης που οδήγησε στην αναδημιουργία τμήματος του Ατλαντικού Δάσους και στην ίδρυση μιας ΜΚΟ για την ενημέρωση και την αναδάσωση.
Η ταινία του Βέντερς και του υιού Σαλγάδο αποτελεί ένα ιδιαίτερο ταξίδι με τον φωτογράφο, στους τόπους όπου εργάστηκε και ταξίδεψε, ένα εντυπωσιακό οδοιπορικό με σταθμούς τα έργα του.
Πρόκειται για ένα οπτικό ποίημα που αποτελείται κυρίως από τις φωτογραφίες του Σαλγάδο, τις οποίες εξηγεί ο ίδιος στους θεατές -με την εικόνα του προσώπου του να προβάλλεται πάνω στις φωτογραφίες.
Αντικειμενική ματιά δεν υπάρχει εδώ, αλλά δεν πειράζει, καθώς το ντοκιμαντέρ αποτελεί από μόνο του ένα συναρπαστικό ταξίδι στο μυαλό του ίδιου του Σαλγάδο, αλλά και στην ψυχή ενός ολόκληρου πλανήτη.
Τελικά να τη δω;
Ένα οπτικό ποίημα, ένα οδοιπορικό στο έργο του Σεμπαστιάο Σαλγάδο του σπουδαίου φωτογράφου που αγάπησε τους ανθρώπους και τους τοποθέτησε μπροστά από την κάμερά του. Δικαίως έφτασε μέχρι τα Όσκαρ.
