Σαββατιάτικες προβολές: Ο Άφθαρτος

Θα μπορούσε να είναι η ιστορία ενός πραγματικού σούπερ ήρωα. Ενός ανθρώπου δυνατού, άφθαρτου, που έχει τη δύναμη να επιζήσει από φονικές επιθέσεις, που πρέπει να βρει τον δρόμο του προς το καλό, αντισταθμίζοντας τον ρόλο του με το κακό που σε αυτή την περίπτωση σημαίνει απλά αδύναμο.

Η ιδέα του Μ.Νάιτ Σιάμαλαν είναι ευφυέστατη (από την εποχή που έκανε ακόμα καλές ταινίες). Σήμερα σκηνοθετεί ταινίες κατά παραγγελία (από τον Γουίλ Σμιθ), έχει χάσει το μαγικό του άγγιγμα, ενώ ούτε ο Μπρους Γουίλις θα μπορούσε να τον σώσει.

Ο Άφθαρτος, όμως, ήταν μια άλλη περίπτωση. Γυρισμένη αμέσως μετά την Έκτη Αίσθηση (ταινία έκπληξη για μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων), ο Άφθαρτος ήταν προορισμένος να απογοητεύσει αρκετούς. Όσους δεν έκατσαν να σκεφτούν πώς θα ήταν πραγματικά να διαθέτει κάποιος υπερ-δυνάμεις. Μπορεί να υπάρχουν σημεία που η ταινία πλατειάζει, ωστόσο, πρόκειται για μια από τις ταινίες του Σιάμαλαν που μάλλον άδικα υποτιμήθηκε τόσο.

Αξίζει, φυσικά, να αναφερθούμε στη θλιμμένη και χαμηλών τόνων ερμηνεία του Μπρους Γουίλις, σε αντιδιαστολή με την over-the-top (αλλά απόλυτα ταιριαστή) ερμηνεία του Σάμιουελ Τζάκσον.