ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Μπερδέματα στο Μπρόντγουεϊ

1popcorn

Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας, ο Πήτερ Μπογκντάνοβιτς (The Last Picture Show) επιστρέφει στη σκηνοθεσία με μια σκρούμπολ κωμωδία που δεν θα είχε να ζηλέψει σε τίποτα από τις δημιουργίες του Γούντι Άλεν. Η Ίμοτζεν Πουτς ερμηνεύει μία νεαρή ιερόδουλη, η οποία είναι αθώα και αφελής και έχει ως όνειρο να τα καταφέρει στο Μπρόντγουεϊ. Για καλή της τύχη θα γνωρίσει έναν άνδρα που θα θελήσει να την βοηθήσει, για κακή του τύχη όμως, θα την ξαναβρεί μπροστά του όταν εκείνη έρθει να κάνει οντισιόν για τη θεατρική παράσταση που εκείνος ετοιμάζει. Τα πράγματα μπλέκονται, καθώς πρωταγωνίστρια της παράστασης είναι η σύζυγός του και ο συμπρωταγωνιστής της είναι ερωτευμένος μαζί της.

funny

Παρά τα εσωτερικά αστεία (ο Μπογκντάνοβιτς έχει τεράστια γνώση της κινηματογραφικής ιστορίας), το She’s all that, όπως είναι ο αγγλικός τίτλος της ταινίας, δεν ξεφεύγει από τα όρια του είδους της. Αντίθετα, αποδεικνύεται εξαιρετικά συμβατικό δείγμα.

Τα ερωτικά μπερδέματα των αυτάρεσκων ηρώων της ταινίας δεν κατάφεραν να με αγγίξουν, αλλά ούτε και να με κάνουν να γελάσω. Και αν το πρώτο δεν είναι απαραίτητο, το δεύτερο είναι το ζητούμενο σε μία κωμωδία τέτοιου τύπου.

Όσο για τις ερμηνείες, δεν είναι κάποια που να ξεχωρίζει. Η Ίμοτζεν Πουτς είναι χαριτωμένη, ο Όουεν Γουίλσον επαναλαμβάνει την αμήχανη περσόνα που είχαμε δει και στο Μεσάνυχτα στο Παρίσι του Γούντι Άλεν, ο Ρις Ίφανς είναι απλά ο… Ρις Ίφανς, ενώ η υστερική ψυχολόγος της Τζένιφερ Άνιστον είναι μάλλον εκνευριστική. Εκείνη που ξεχώριζε ήταν η Κάθριν Χαν στον ρόλο της ηθοποιού Ντέλτα Σίμονς.

funny-that-way-002

Η νέα ταινία του Μπογκντάνοβιτς ακολουθεί τους κώδικες μίας γουντιαλλενικής ταινίας -και των θεμάτων της, νέες σχέσεις, η απιστία, η επιθυμία, η ανδρική ανασφάλεια- αλλά με τρόπο κάτι παραπάνω από συμβατικό.

Τελικά το καλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι το κάμεο που κανει στο τέλος ο Κουέντιν Ταραντίνο.

Τελικά να τη δω;

Προτιμήστε το Trainwreck.

Fun trivia: Ένας από τους παραγωγούς της ταινίας είναι ο Ουές Άντερσον.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *