Sherlock, Σεζόν 4η: Τελευταίο κεφάλαιο;
Έφτασε στο τέλος της και η 4η σεζόν του Sherlock.
Οι Cinepivates την είδαν και επιχειρούν… νεκροψία ανά επεισόδιο.
The Six Thatchers
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία σεζόν του Σέρλοκ έχει μείνει μακριά από τις πρώτες σεζόν τις σειράς. Προσπαθεί να αναβιώσει κάτι από την ένταση και την ενέργεια της πρώτης και της δεύτερης σεζόν (κατά τη γνώμη μας by far η καλύτερη σεζόν της σειράς), αλλά δεν φαίνεται να τα καταφέρνει, εν μέρει επειδή προσπαθεί να γίνει όλο και πιο σύνθετη, εν μέρει γιατί προσπαθεί να βασιστεί στο σοκ, εν μέρει γιατί ακόμα και σκηνοθετικά δεν σχετίζεται καθόλου με εκείνες τις πρώτες σεζόν.
Το πρώτο επεισόδιο με τίτλο The Six Thatchers βρίσκει τον Σέρλοκ να αναρωτιέται εάν ο Μοριάρτι είχε αφήσει κάποιο σχέδιο πίσω του, το οποίο θα έμπαινε σε εφαρμογή μετά τον θάνατό του. Ταυτόχρονα προσπαθεί να λύσει το μυστήριο ενός ληστή που καταστρέφει προτομές της Μάργκαρετ Θάτσερ. Μεγάλο ρόλο στο επεισόδιο έχει η Αμάντα Άμπινγκτον (Μέρι Γουάτσον) σε ένα επεισόδιο που έδωσε μεγαλύτερο βάρος στο κατασκοπικό κομμάτι και λιγότερο στον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του Σέρλοκ. Σίγουρα ένα από τα πιο αδύναμα επεισόδια της σειράς, αξίζει για την προσοχή που δίνεται επιτέλους στην κυρία Χάντσον (Ούνα Σταμπς με τέλειες ατάκες και ακόμα πιο τέλειο αυτοκίνητο) και για το πόσο ο Σέρλοκ μοιάζει να συναρπάζεται από τον τρόπο που λειτουργεί ένα… λαγωνικό!
The Lying Detective
Το καλύτερο επεισόδιο της σεζόν, σκηνοθετημένο από τον Νικ Χούραν βρίσκει τον Σέρλοκ να έρχεται αντιμέτωπος με έναν από τους πιο καλύτερους κακούς της σειράς: τον ισχυρό Κάλβερτον Σμιθ, ο οποίος κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό.
Υπέροχος ο Τόμπι Τζόουνς (πραγματικά ένας άξιος κακός για τον Σέρλοκ). Πρόκειται για το αντίπαλον δέος του Μοριάρτι: εκεί που ο Άντριου Σκοτ ήταν υπέροχα υπερβολικός, ο Τζόουνς είναι ανατριχιαστικά ψύχραιμος. Παράλληλα, επιστρέφουμε στη βάση της σειράς: στη σχέση του Γουότσον (Μάρτιν Φρίμαν) με τον Σέρλοκ (Κάμπερμπατς), η οποία περνά και πάλι κρίση, ενώ δίνουν και παίρνουν οι επαγωγικές δυνατότητες του διάσημου ντετέκτιβ και η μοντέρνα σκηνοθετική ματιά.
The Final Problem
Τελευταίο επεισόδιο με «άρωμα» φινάλε.
Εδώ αποκαλύπτεται ουσιαστικά ο «μεγάλος κακός» της σεζόν σε ένα φρενήρες επεισόδιο, όπου ο Σέρλοκ, ο Γουότσον και ο Μάικροφτ φαίνεται να περνάνε «πίστες». Ναι, όπως ήταν αναμενόμενο η οικογένεια Σέρλοκ παίζει σημαντικό ρόλο, όπως σημαντικό ρόλο παίζει και ο Μοριάρτι. Τα αδέλφια Χολμς και ο Γουότσον βρίσκονται εγκλωβισμένα στο κτίριο μιας φυλακής, όπου καλούνται να λύσουν μία σειρά γρίφων ενώ ταυτόχρονα ένα μικρό κορίτσι ζητά βοήθεια, καθώς βρίσκεται μόνο του σε ένα αεροπλάνο που κανείς δεν ξέρει πού κατευθύνεται.
Το επεισόδιο σού κρατάει το ενδιαφέρον, αλλά είναι πολλές οι στιγμές που μοιάζει υπερβολικό. Αρκετές από τις ανατροπές μοιάζουν να υπάρχουν μόνο και μόνο για την αξία της ανατροπής και όχι γιατί έχουν κάποια ιδιαίτερη ουσία (συν ότι διαπιστώνονται κάποιες απροσεξίες ιδιαίτερα σε ότι αφορά την ιστορία της σχέσης Σέρλοκ και σκύλου -βλέπε και το πρώτο επεισόδιο της 4ης σεζόν).
Στα συν της σειράς οι εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το καστ (αυτή τη σεζόν καλύτερος από όλους αποδείχθηκε ο Μάρτιν Φρίμαν), ενώ λατρέψαμε την «επιστροφή» του Άντριου Σκοτ. By far ο πιο απολαυστικός κακός της σειράς αν και εδώ η εμφάνισή του μάς έκανε να αναφωνήσουμε: «Κι άλλο!»
Παρ’ όλο που το Final Problem δεν είναι το φινάλε που θα θέλαμε να δούμε από μία εξαιρετική σειρά όπως ο Σέρλοκ, θα προτιμούσαμε η σειρά να συνεχιστεί μόνο εάν οι showrunner βρουν μια πραγματικά φρέσκια ιδέα να παρουσιάσουν.
