Αμαρτωλή Πόλη 2: Η Κυρία Θέλει Φόνο

Χρειάστηκε να περάσουν εννέα χρόνια μέχρι να δούμε τελικά στις αίθουσες το πολυαναμενόμενο σίκουελ της Αμαρτωλής Πόλης. Κι ενώ το πρώτο μέρος ήταν γροθιά στο στομάχι, το δεύτερο αν και δεν είναι ακριβώς κακό είναι μάλλον… απογοητευτικό.

Η ιστορία συνεχίζει από εκεί που την είχαμε αφήσει. Η Νάνσι θρηνεί τον χαμό του Τζον Χάρντιγκαν και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση. Η ταινία ξεκινά με τον Μαρβ που βρίσκεται εν μέσω μίας σφαγής και προσπαθεί να καταλάβει τι τον οδήγησε μέχρι εκεί. Ο Τζόνι, ένας νεαρός τζογαδόρος, φτάνει στην Αμαρτωλή Πόλη και δεν διστάζει να τα βάλει με την πιο ισχυρή της δύναμη, τον γερουσιαστή Ρόαρκ, ενώ ο Ντουάιτ ΜακΚάρθι συναντά ξανά την μεγάλη του αγάπη, την Έιβα Λορντ.

Το να κάνεις ένα σίκουελ και να το συνεχίζεις ακριβώς από το σημείο που το είχες αφήσει εννέα χρόνια πριν (και να το κάνεις και καλά) χρειάζεται κότσια. Τα κότσια τα διαθέτουν οι Ρόμπερτ Ροντρίγκες και Φρανκ Μίλερ, αλλά όχι και τη μαεστρία που απαιτείται για να φέρουν το εγχείρημά τους εις πέρας. Εκεί που το Sin City ήταν βίαια ρομαντικό, το Sin City 2 είναι κλισέ. Εκεί που το Sin City ήταν συναρπαστικό, το Sin City 2 καταντά τουλάχιστον βαρετό.

Ο Μίκι Ρουρκ είναι ο μόνος από την αρχική πρωταγωνιστική ομάδα (μαζί με τη Τζέσικα Άλμπα) που διατηρεί σημαντικό ρόλο στην ταινία. Ο Μίκι Ρουρκ είναι ίσως και η πιο ενδιαφέρουσα παρουσία της ταινίας. Ο Τζος Μπρόλιν που αναλαμβάνει τον ρόλο του Ντουάιτ από τον Κλάιβ Όουεν δεν παίζει τόσο «ηλεκτρισμένα» όπως εκείνος, ενώ η απουσία του Μπρους Γουίλις γίνεται φανερή (κάνει απλά ένα cameo). Η ιστορία του Ντουάιτ είναι η πιο ενδιαφέρουσα, αλλά βαδίζει υπερβολικά πολύ στα χνάρια του κλασικού φιλμ νουάρ –με ό,τι καλό και κακό έχει να προσφέρει αυτό. Συμπαθητική μου φάνηκε και η ιστορία του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, χωρίς να κινείται σε επίπεδο εξαιρετικό. Πιο αδύναμη από όλες η ιστορία που κλείνει την ταινία, εκείνη της Νάνσι (Τζέσικα Άλμπα) σε ρόλο εκδικήτριας. Ενδιαφέρον κλείσιμο του ματιού η ιστορία του Μαρβ στην αρχή της ταινίας.

Οπτικά δεν αλλάζουν και πολλά σε σχέση με το πρώτο φιλμ. Το Sin City 2 διαθέτει ατμόσφαιρα και στυλ, στην ψυχή είναι που πάσχει. Οι ιστορίες διαπλέκονται, η σκληρή αφήγηση παραμένει στη θέση της, αλλά τελικά η ταινία δεν φαίνεται να σε πηγαίνει πουθενά. Και παρά το σεξ και τη βία, σε αφήνει παγερά αδιάφορο.

Τελικά να τη δω;

Αν είχατε λατρέψει την πρώτη ταινία, αυτή εδώ θα σας απογοητεύσει. Διαθέτει τα ίδια «τερτίπια» αλλά όχι και την ψυχή του αρχικού Sin City. Σαν ξαναζεσταμένο φαγητό που κανείς δεν έχει πια όρεξη να φάει. Οι Μίλερ και Ροντρίγκες θα πρέπει να κοπιάσουν πολύ για το τρίτο μέρος…

ΥΓ. Η Κυρία Θέλει Φόνο; Αυτόν τον τίτλο ποιος τον σκέφτηκε;