Καλοκαίρι με την Μόνικα (Sommaren med Monika)
Η Μόνικα, μια νεαρή κοπέλα που ονειρεύεται να αποδράσει από τη μιζέρια του σπιτιού της και τον πατέρα της, γνωρίζει τον Χάρι. Εκείνος ζει με τον άρρωστο πατέρα του. Τα δύο νεαρά παιδιά αποφασίζουν να αφήσουν πίσω τους τις μίζερες ζωές τους και τα σπίτια τους και παίρνουν μια βάρκα για να περάσουν κάποιες ρομαντικές βραδιές κάτω από τα αστέρια. Τελικά οι δύο νέοι, ο Χάρι και η Μόνικα, θα παντρευτούν. Καρπός του έρωτας τους θα είναι ένα παιδί, αλλά η Μόνικα δε θα αντέξει τη συμβατική οικογενειακή ζωή, η ευδαιμονία του ζευγαριού χάνεται και μοιραία η Μόνικα θα εγκαταλείψει τον Χάρι.
Τίποτα δεν μπορούσε να προϊδεάσει το 1953 κοινό και κριτικούς για την ταινία με την οποία ο Μπέργκμαν θα έκανε την δική του ψυχανάλυση και θα έβγαζε τα εσώψυχα του για την αγαπημένη ουτοπία στην οποία λαχταρούσε τόσο πολύ να ζήσει, απαλλαγμένος από καταναγκαστικούς έρωτες, οικογενειακές υποχρεώσεις και κάθε είδους κοινωνικού θεσμού. Όλα αυτά τα βρήκε και τα αποτύπωσε κινηματογραφικά στην Χάριετ Άντερσον, δηλαδή στην κινηματογραφική του Μόνικα. Μια ταινία που Γκοντάρ και Τρυφώ προσκύνησαν και την είχαν ως Ευαγγέλιο.
Πέρα όμως από οιαδήποτε προσέγγιση auter, το Καλοκαίρι με την Μόνικα είναι μια ταινία ορόσημο, ύμνος στον έρωτα ως μέσο διαφυγής από οποιαδήποτε κοινωνικό φραγμό, μια ελεγεία πάνω στην ελευθερία που αναζητάει ο άνθρωπος αλλά και κινηματογραφικά ένα εξαιρετικό δείγμα ευρωπαϊκού σινεμά που τόλμησε να σπάσει τους κανόνες προηγούμενων κινηματογραφιστών βάζοντας την ηρωίδα του να κοιτάει επί 40 δευτερόλεπτα την κάμερα, λίγο πριν παραδοθεί στα χέρια του αγαπημένου της. Από εκείνη την στιγμή, ως θεατές είμαστε και εμείς υπεύθυνοι με τις επιλογές και της πράξεις της Μόνικα.
Η ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, είναι ένα αντίδοτο στον γυναικείο χειμώνα, μια ταινία που ξεδιψάει την σινεφιλική δίψα για κινηματογράφο με ουσία, πέρα από κάθε νόρμα και ένα βήμα πιο κοντά στον παράδεισο που ο καθένας μας έχει στο μυαλό του. Ένα πραγματικό αριστούργημα, όχι από τους κριτικούς, αλλά από την ίδια την ζωή.
