ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ένα φιλί για το τέλος (Song One)

1popcorn

song one 000

Ένας νεαρός αρέσκεται να παίζει μουσική σε υπόγειους σταθμούς μετρό και να τριγυρνά στην πόλη τη νύχτα ανακαλύπτοντας νέες indie μουσικές και προσπαθώντας να μοιάσει στο ίνδαλμα του, το νεαρό μουσικό Τζέιμς Φόρεστερ. Όταν ένα ατύχημα θα τον αφήσει σε κώμα η μητέρα του πανικοβλημένη καλεί την αδερφή του, μια νεαρή ανθρωπολόγο να επιστρέψει από το Μαρόκο. Η νεαρή κοπέλα, μεγαλύτερη αδερφή του άτυχου νεαρού, είχε πάνω από έξι μήνες να επικοινωνήσει με τον αδερφό της. Στην προσπάθεια της να τον επαναφέρει από το κώμα θα ανακαλύψει τον κόσμο που ζούσε ο αδερφός της, αλλά και θα γνωρίσει τον νεαρό Φόρεστερ.

song one 001Τελικά, φαίνεται ότι το Μία Φορά / Once (2006) του Τζον Κάρνεϊ, δημιούργησε τη δική του μόδα, με το Παρ’ το απ’ την Αρχή / Begin Again (2013) που είδαμε πέρσι να το ακολουθεί. Εδώ η σκηνοθέτης Κέιτ Μπάρκερ Φρόιλαντ στην πρώτη της μεγάλου μήκους μοιάζει να προσπαθεί να κάνει κάτι παρόμοιο, με τη διαφορά ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο ικανοποιητικό.

song one 002Κλασική περίπτωση υποτιθέμενης διανοουμενίστικης ταινίας, το Song One είναι στην ουσία του ένα αποστασιοποιημένο love story που αισιοδοξεί να πουλήσει περισσότερο το soundtrack παρά την ίδια την ταινία. Οι αργοί ρυθμοί και η κινηματογράφιση της νύχτας έχουν την αίγλη τους, αλλά τα πολλά αδιάφορα στην πλειοψηφία τους τραγούδια και το δράμα της Αν Χάθαγουεϊ στο ρόλο της αδερφής και της Μαίρης Στινμπέργκεν στο ρόλο της μάνας απλά δεν πείθουν. Οποιαδήποτε σύγκριση με το Inside Llewyn Davis θα σας πείσει. Μπορείς τελικά να χωρέσεις ένα δυνατό οικογενειακό δράμα και μια χαλαρή αισθηματική ιστορία σε μια ταινία; Σίγουρα πάντως όχι με τον τρόπο που προσπαθεί να μας το παρουσιάσει η σκηνοθέτης. Πραγματικά μουδιασμένη ερμηνεία για την Αν Χάθαγουεϊ που έχει αναλάβει μαζί με τον άντρα της και την παραγωγή της ταινίας. Ο μόνος που διασώζεται κάπως, είναι ο νεαρός Τζόνι Φλιν στο ρόλο του μουσικού Τζέιμς Φόρεστερ.

Τελικά να το δω; Όχι. Είναι αργό, καταθλιπτικό και άσχημα ανεπτυγμένο, ενώ θα σας απογοητεύσει και η Αν Χάθαγουεϊ και θα σας προκαταβάλει αρνητικά και για τα Intern, Alice through the Looking Glass και Burning Woman που ακολουθούν. Αποφύγετε το πάση θυσία.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *