Star Trek: Beyond
Ο Κάπτεν Κερκ (Κρις Πάιν) συνεχίζει την αποστολή του με το Enterprise για λογαριασμό της Ομοσπονδίας, φαίνεται, όμως, ότι έχει χάσει την αίσθηση σκοπού που τον διέκρινε. Και καθώς βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι θα δεχθεί να αναλάβει μία αποστολή διάσωσης σε ένα επικίνδυνο νεφέλωμα του Γαλαξία. Εκεί θα αντιμετωπίσει έναν θανάσιμο εχθρό, ο οποίος θα θέσει το Enterprise και το πλήρωμά του σε τεράστιο κίνδυνο.
Εάν υπήρχε κάτι που έκανε τα Star Trek του Τζέι Τζέι Άμπραμς να ξεχωρίζουν, ήταν το γεγονός ότι πέτυχε -όπως έκανε και στο Star Wars- να κάνει τον κόσμο να ενδιαφερθεί ξανά για την παρέα του Star Trek, σε μία περίοδο που το σύμπαν του Τζιν Ροντενμπέρι έμοιαζε να έχει πει όσα ήταν να πει. Ο Άμπραμς μάς απέδειξε ότι κάναμε λάθος και χωρίς να παραδίδει αριστουργήματα μίλησε στις δύο πρώτες ταινίες για τη δύναμη της ομάδας, ενώ έφερε τους ήρωες αντιμέτωπους με τον πόνο και το σκοτάδι που κρύβουν μέσα τους.
Στο Star Trek: Beyond ο Τζάστιν Λιν (γνωστός από τα Fast and Furious) επιχειρεί να κάνει τη σειρά ταινιών πιο ανάλαφρη, πιο περιπετειώδη. Το αποτέλεσμα δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αλλά σίγουρα δεν προσφέρει τίποτα καινούριο. Θυμίζει ένα όχι και τόσο καλό επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς, όπου παρακολουθείς για μία ώρα τα παθήματα των ηρώων, χωρίς να εμπλέκεσαι συναισθηματικά στις περιπέτειές τους.
Το σενάριο έγραψε ο Σάιμον Πεγκ (ο Σκότι της ταινίας) και ο Νταγκ Γιουνγκ και η έμφαση έχει σίγουρα δοθεί στην περιπέτεια με μεγάλες σε διάρκεια σκηνές δράσης που μέχρι να φτάσουν στη μέση τους έχουν ήδη κουράσει. Και κάτι ακόμα: αν και στόχος του σινεμά είναι να σε μεταφέρει σε έναν νέο κόσμο, εδώ τα πάντα (από τις ατάκες μέχρι τις χορογραφημένες σκηνές δράσεις) συχνά «πετάνε» τον θεατή εκτός υπόθεσης και μοιάζουν να τονίζουν ότι αυτό που βλέπεις είναι μυθοπλασία.
Σε μία εποχή που πολλοί Ευρωπαίοι αναρωτιούνται τι σημαίνει το να ανήκεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν είναι καλύτερη μία φαινομενική ενότητα που δεν ισχύει για όλους ή η επιστροφή στη μονάδα, το Star Trek έρχεται να αναφερθεί σε αυτή ακριβώς τη διαμάχη, βάζοντας τον μεγάλο «κακό» της ταινίας, τον Κραλ, να είναι κατά της Ομοσπονδίας (για λόγους που μαθαίνουμε προς το τέλος της ταινίας). Όλα αυτά γίνονται, βέβαια, σε ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο και αυτή δεν είναι μια διαμάχη που θα λύσει το Star Trek, περισσότερο σαν τέχνασμα χρησιμοποιείται για να κάνει πιο ενδιαφέροντα τον Κραλ. Ο Ίντρις Έλμπα δεν μοιάζει να ξέρει πώς να χειριστεί τον ρόλο και σίγουρα δεν καταφέρνει να φτιάξει έναν από τους αξιομνημόνευτους κακούς του κόσμου του Star Trek.
Κι αν το Star Trek δεν κατάφερε να φτιάξει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του, ας μην ανησυχούμε: υπάρχει πάντα η νέα τηλεοπτική σειρά που έρχεται καθώς και η επόμενη ταινία που ήδη ανακοινώθηκε.
