Step Up All In

Μετά από πολλές προσπάθειες στο Χόλιγουντ η ομάδα του Σον (Ράιαν Γκούζμαν) διαλύεται και επιστρέφει στο Μαϊάμι χωρίς εκείνον. Αρνούμενος να εγκαταλείψει το όνειρο του, ο Σον μένει στο Λος Άντζελες. Όταν μαθαίνει για έναν επερχόμενο διαγωνισμό χορού στο Λας Βέγκας, που θα μπορούσε να αποτελέσει μοναδική ευκαιρία ζωής, θα συνεργαστεί με ορισμένους εξαιρετικούς χορευτές, για να δημιουργήσουν μια νέα ομάδα χορού.

Η πέμπτη ταινία της σειράς δεν πάσχει από χορούς (και τραγούδια), αλλά είναι υπερβολικά προβλέψιμη. Ο ήρωας που μένει μόνος του, αναγκάζεται να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, συνεχίζει να αγαπά αυτό που κάνει και προσπαθεί να βγει νικητής σε μία (ακόμα) αναμέτρηση χορού.

Κινηματογραφικά έχει ενδιαφέρον γιατί κάτι τέτοιο δίνει ρυθμό και νεύρο στην ταινία, αλλά σεναριακά είναι τόσο βαρετό όσο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Στην πέμπτη ταινία επιστρέφει σε κεντρικό ρόλο ο συμπαθέστατος Μους (Άνταμ Σεβάνι), ο οποίος καλείται να επιλέξει ανάμεσα στις υποχρεώσεις του έγγαμου βίου και στο πάθος του για τον χορό.

Από υπόθεση δεν πάσχει η ταινία: το αντίθετο μάλιστα. Προσπαθεί να συνδέσει τα χορευτικά νούμερα με μία σειρά από υπο-πλοκές που σε τέτοια είδη ταινιών μονίμως σου θυμίζουν κάτι (ανταγωνισμός, προδοσία) και τελικά κάνουν την ταινία να μοιάζει σαν να περιλαμβάνει χορευτικά διαλείμματα.

Υπάρχει το απαραίτητο ερωτικό ενδιαφέρον, η αντιζηλία με τους πρώην φίλους που μετατρέπεται σε ανταγωνισμό, η προσπάθεια να τα καταφέρεις.

Παράλληλα, από την οθόνη περνούν μία σειρά δευτερεύοντες χαρακτήρες (το μεγαλύτερο μέρος της νέας ομάδας χορού) που η ταινία δεν ενδιαφέρεται αρκετά να τους αναπτύξει και έτσι μοιάζουν κομπάρσοι που μόνος σκοπός τους είναι να κάνουν τα χορευτικά να φαίνονται πιο εντυπωσιακά.

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο που προσδίδει ενδιαφέρον, αυτό είναι ο προβληματισμός των χορευτών σχετικά με το για πόσο μπορούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν μέρος σε οντισιόν, ή να κερδίζουν διαγωνισμούς χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γρήγορα, όμως και αυτό ξεχνιέται και η κόντρα μετατρέπεται απλά σε άλλον ένα διαγωνισμό χορού (όπου ξέρεις ότι η ομάδα του πρωταγωνιστή θα κερδίσει).

Τελικά να τη δω;

Τα χορευτικά έχουν νεύρο και ένταση και θα ικανοποιήσουν τους φαν αυτού του είδους ταινιών. Η πλοκή, βέβαια, είναι υπερβολικά προβλέψιμη.