Στην ομίχλη του τηλεοπτικού the Mist
O συγγραφέας βιβλίων τρόμου Στίβεν Κινγκ συχνά γκρινιάζει ότι δε μεταφέρονται κινηματογραφικά τα βιβλία του όπως θα ήθελε. Σε μερικές περιπτώσεις έχει το δίκαιο με το μέρος του, σε άλλες πάλι όχι. Διότι μπορεί να μην είχε φανταστεί έτσι τη Λάμψη, όμως το έργο του Κιούμπρικ άφησε εποχή, όπως και Η Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ, το Στάσου στο Πλάι μου, το Πράσινο Μίλι… Τη στιγμή που παίζεται στις αίθουσες η μεταφορά του έργου του «Ο Μαύρος Πύργος» που κρίθηκε μάλλον ανέμπνευστο από την πλειονότητα, ένα άλλο του έργο απασχολεί την επικαιρότητα, αυτή τη φορά τηλεοπτικά.
Πρόκειται για την Ομίχλη (the Mist), που προβάλλεται ως τηλεοπτική σειρά, από το δίκτυο Spike.
Μια αφύσικη ομίχλη αρχίζει να σκεπάζει μια επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ. Γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι είναι υπερβολικά επικίνδυνη, καθώς εξαπλώνεται ταχύτατα και όποιος βρίσκεται μέσα της, βρίσκει μετά από λίγο τραγικό θάνατο, που κάθε φορά διαφέρει από θύμα σε θύμα.
Θυμίζουμε ότι η Ομίχλη μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο αρκετά επιτυχημένα το 2007, με πρωταγωνιστή τον αυστραλοθρεμένο Τόμας Τζέιν. Η ταινία μπορεί στο μεγαλύτερο μέρος της να μη ξεπερνά μια ταινία τρόμου της σειράς, διέθεται όμως ατμόσφαιρα, αλλά πάνω από όλα, ένα συγκλονιστικό, εντελώς ανατρεπτικό τέλος, που μένει αξέχαστο στη μνήμη! Μάλιστα, το τέλος αποτελεί προσθήκη του σεναρίου, που δεν υπήρχε στο βιβλίο, για το οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας, Στίβεν Κινγκ -που αρχικά ήταν τρομοκρατημένος στην ιδέα του πως θα φανεί το βιβλίο του στο πανί- απέδωσε τελικά τα εύσχημα στον σκηνοθέτη Φρανκ Ντάραμποντ (ο οποίος έχει επίσης σκηνοθετήσει το Πράσινο Μίλι και Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ και μετά το εκρηκτικό πρώτο επεισόδιο της σειράς the Walking Dead). Η τηλεοπτική μεταφορά, έρχεται λοιπόν ακριβώς δέκα χρόνια μετά την ταινία και ξεκίνησε να προβάλλεται την καλοκαιρινή περίοδο, που είναι ότι πρέπει για σειρά τρόμου.
Όπως φανερώνει και ο μεσότιτλος της αφίσας «Φοβού την Ανθρώπινη Φύση» (Fear. Human. Nature. – Φόβος, Άνθρωπος, Φύση), το επίκεντρο της σειράς δεν είναι η αντιμετώπιση της ίδιας της απειλής, αλλά το πως αυτή επηρεάζει την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι μαντρωμένοι σαν τα ζώα με την απειλή μόνιμη γύρω τους βγάζουν όλο και περισσότερο τα άγρια ένστικτα τους στην επιφάνεια και επανεξετάζουν έννοιες όπως αρχές, εξουσία, πίστη, ηγεσία, συμμαχίες και δεσμούς με βάση το κοινό ή προσωπικό συμφέρον.
Επίκεντρο της ιστορίας μας, η οικογένεια του Κέβιν και της Ίβ, με την κόρη τους Άλεξ. Η νεαρή κοπέλα, πριν εμφανιστεί η ομίχλη, πήγε με τον γκέι κολλητό της, Άντριαν, σε ένα σχολικό πάρτι που την κάλεσε το ομορφόπαιδο της τάξης της, ο Τζέι, όπου ήπιε πολύ, έχασε της αισθήσεις της και κακοποιήθηκε σεξουαλικά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του φίλου της Άντριαν, κατηγορούν τον Τζέι για αυτό, σε μια υπόθεση που από την αρχή μοιάζει ύποπτη. Την ώρα που η ομίχλη φτάνει στην πόλη, μητέρα και κόρη είναι στο εμπορικό κέντρο για να χαλαρώσουν, ενώ ο πατέρας και ο Άντριαν είναι στο αστυνομικό τμήμα, που διευθύνει ο αστυνόμος Χέιζελ, πατέρας του Τζέι. Στη φυλακή είναι ένας άνδρας με στρατιωτικά ρούχα, που ονομάζεται Μπράιαν Χάντ και ισχυρίζεται ότι είναι ο πρώτος που είδε την ομίχλη αλλά κατά τα άλλα φαίνεται να έχει γενικότερη αμνησία, καθώς και η εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες Μία η οποία κατηγορείται για φόνο. Είπαμε μικρή πόλη, όλοι στα ίδια μέρη τρυγυρνάνε κι έτσι στο πολυκατάστημα είναι μεταξύ άλλων και ο Τζέι, που εγκλοβίζεται εκεί μαζί με την Ίβ και την Άλεξ.
Η σειρά, (όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις), ασχολείται περισσότερο με όλα τα άλλα τριγύρω ζητήματα, πέραν της απειλητικής ομίχλης! Το θέμα του βιασμού της Άλεξ, η σεξουαλική προτίμηση του Άντριαν, παλιές έχθρες και δολοπλοκίες συνεχίζουν να βγαίνουν μπροστά στο προσκήνιο, ενώ παράλληλα -καθώς οι μέρες περνούν και τα τρόφιμα λιγοστεύουν- οι άνθρωποι γίνονται πιο βίαιοι και ξεχωρίζουν οι ηγετικές φυσιογνωμίες από τις υπόλοιπες. Έχουμε, λοιπόν, την ομάδα του Κέβιν που θέλει να φτάσει στο πολυκατάστημα, την ομάδα που έχουν συρρεύσει στην εκκλησία, όπου η ηλικιωμένη Νάταλι θα αναπτύξει μια δική της θεωρία και θα κονταροχτυπηθεί με τον ιερέα Ρόμανωφ, την ομάδα ανθρώπων που βρίσκονταν στο νοσοκομείο και την ομάδα ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν στο εμπορικό κέντρο, που προσπαθεί να κουμαντάρει ο διευθυντής Γκας.
Επίσης, όπως συναντάμε συχνά σε αντίστοιχα σενάρια, άνθρωποι χωρίζονται και πασχίζουν να ξαναβρεθούν, μαζεύονται και ξαναχωρίζονται, ενώ όροι όπως λογική και ανθρωπιά, μένουν προνόμια των λίγων. Η σειρά πετυχαίνει να έχει ατμόσφαιρα και διατηρεί ένα χαλαρό ενδιαφέρον στην εξέλιξη της πλοκής και τους διαφορετικούς θανάτους και εκφάνσεις της ομίχλης. Αφήνει σχεδόν από την αρχή να εννοηθεί ότι η ομίχλη επιτήθεται στον καθένα ανάλογα με τις φοβίες του, ενώ για κάποιον που είναι πραγματικά προετοιμασμένος να πεθάνει είναι πρακτικά ακίνδυνη. Σε αυτό το σημείο διαφέρει αρκετά από την ταινία του 2007. Ωραίες ερμηνείες από τα πιτσιρίκια, την Άλεξ, τον Άντριαν και τον Τζέι. Η αυστραλιανή καλλονή Αλίσια Σάδερλαντ, γνωστή και από τη δημοφιλή σειρά Vikings, στο ρόλο της μητέρας Ίβ, αποτελεί μεν ωραία παρουσία αλλά είναι άνιση ερμηνευτικά. Χωρίς υψηλές προσδοκίες, η σειρά μπορεί να αποτελέσει μια χλιαρή παρέα, ενώ από τα επεισόδια που προβλήθηκαν ως τώρα, το όγδοο ήταν πιθανότατα το πιο δυνατό.
