Στο Τέλος του τούνελ (Al final del tunel)

Το πιο αδύναμο από τα ισπανικά θρίλερ που είδαμε φέτος στη μεγάλη οθόνη, το «Στο Τέλος του Τούνελ» αφηγείται την ιστορία ενός παράλυτου άνδρα, ο οποίος δέχεται να νοικιάσουν ένα δωμάτιο του σπιτιού του μία νεαρή γυναίκα με την κόρη της. Από το διπλανό σπίτι, ο Χοακίν ακούει θορύβους και σύντομα διαπιστώνει ότι αυτοί δεν οφείλονται σε κάτι αθώο.

Εμπνευσμένο από την παράδοση ταινιών όπως το χιτσκοκικό Σιωπηλός Μάρτυρας, το Στο Τέλος του Τούνελ θέλει έναν άνδρα καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους για να «κοροϊδέψει» τους ληστές. Η ταινία βασίζεται στην περιστασιακή αγωνία και το σασπένς, ενώ ακόμα και τα twist (οι σεναριακές ανατροπές δηλαδή) θα φτάσουν να κουράσουν τον θεατή.

Σε αρκετά σημεία του θα σας θυμίσει το πρόσφατο Ποιος κλέβει ποιον; Και εκεί είχαμε μια ληστεία τράπεζας, οργανωμένη για να κρυφτούν τα μυστικά ενός ισχυρού προσώπου, όπως και εδώ και σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα πήγαιναν στραβά.

Η ταινία διαθέτει μεν ατμόσφαιρα, αλλά το μάλλον αφελές φινάλε της και οι αναμενόμενες ανατροπές, καθώς και οι χάρτινοι χαρακτήρες (η στριπτιζέζ που παραστράτησε αλλά έχει καλή καρδιά, ο άτυχος πρωταγωνιστής, ο σαδιστής «κακός») δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από ένα ενδιαφέρον θρίλερ.