Ομάδα Αυτοκτονίας (Suicide Squad)
Ο κόσμος θρηνεί τον χαμό του Σούπερμαν και ενώ η πολιτεία ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα, η Αμάντα Γουόλερ των μυστικών υπηρεσιών έχει έτοιμο ένα σχέδιο που περιλαμβάνει τους χειρότερους κακούς που βρίσκονται υπό κράτηση.
Η Ομάδα Αυτοκτονίας έρχεται να ενισχύσει το προφίλ των αντι-ηρώων, που αυτή την φορά κατάγονται από την DC. O Deadshot (Γουίλ Σμιθ), η Harley Quinn (Μάργκοτ Ρόμπι), ο Boomerang (Τζάι Κόρτνεϊ), ο Diablo (Τζέι Χερνάντες), ο Killer Croc (Άντεγουελ Ακινουόγιε-Αγκμπάτζε), η Enchantress (Κάρα Ντελεβίν), ο Slipknot (Άνταμ Μπιτς), και η Katana (Κάρεν Φουκουχάρα) είναι η ομάδα των δαιμονικών ηρώων με ξεχωριστές δυνάμεις. Όλοι βρίσκονται υπό την ηγεσία της Αμάντα Γουόλερ (Βαϊόλα Ντέιβις) και υπό την εποπτεία του Συνταγματάρχη Ρικ Φλαγκ (Τζόελ Κίναμαν). Έχουν βέβαια και στο κατόπι τους έναν παρανοϊκό Τζόκερ (Τζάρεντ Λέτο).
Όταν το κακό χτυπάει την πόρτα σου, το να το αντιμετωπίσεις με το χειρότερο είναι μια λύση. Μια ομάδα όμως φυλακισμένων για σειρά εγκλημάτων μεταξύ των οποίων και πολλαπλοί φόνοι πόσο εύκολα μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αρχών; Δεν χρειάζεται να την κερδίσει, αρκεί να τους προσφέρει ελάφρυνση ποινής και ταυτόχρονα να απειλήσει τις ζωές τους με ένα νανοεκρηκτικό μηχανισμό που έχει φυτέψει στον λαιμό τους. Κάποιοι θα δεχτούν απρόθυμα και κάποιοι θα αρνηθούν, όπως ο θαμμένος στις ενοχές του Diablo που διαμαρτύρεται “I’m a man, not a weapon!”. Τα μέλη της Oμάδας όμως δεν θα τα μισήσουμε, όπως συνηθίζεται με τους κακούς ήρωες, αλλά θα κατανοήσουμε τις ιστορίες τους μέσα από flash back και στο τέλος θα διαλέξουμε το δικό μας αγαπημένο αυτοκτονικό μέλος.
Και όπως κάθε ομάδα έτσι και αυτή έχει τον αρχηγό της. Ο Deadshot είναι ο εκτελεστής που δεν αστοχεί ποτέ και πλουτίζει μέσα από τα συμβόλαια θανάτου που κλείνει. Μεγάλη του αδυναμία η ανήλικη κόρη του και μεγαλύτερος του εχθρός, ο Batman. Αλλά και το πιο σέξι μέλος της. Η Harley Quinn είναι μια γυναίκα τρελαμένη –κυριολεκτικά- από έρωτα για τον Τζόκερ, και αυτή φυσικά μισεί τον Μπάτμαν. Ο Γουίλ Σμιθ καταφέρνει να πείσει ως ο σκληροτράχηλος Deashot που δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του, αναγνωρίζει τον εχθρό στο πρόσωπο των αρχών, προφυλάσσει τους φίλους του και λιώνει στην ιδέα της κόρης του. Η Μάργκοτ Ρόμπι ίσως είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας καθώς η πνοή που δίνει στον ρόλο της Harley Quinn μοιάζει να είναι ικανή να δώσει ζωή σε μια ηρωίδα με ασταθή πορεία στην ιστορία της DC. Γλυκιά και ταυτόχρονα επικίνδυνη καταφέρνει να πείσει για την τρέλα που κουβαλάει αλλά και για την οργή με την οποία χτυπάει το ρόπαλο της.
Βέβαια, υπάρχει και ο ρόλος του πολυσυζητημένου Τζόκερ. Ένας ρόλος που αρχίζει τελικά να παίρνει την μορφή κατάρας για τους ηθοποιούς. Μετά τον Τζακ Νίκολσον και τον Χιθ Λέτζερ, που σφράγισε την ερμηνεία του με τον πρόωρο θάνατο του, ο Τζάρεντ Λέτο τολμά να δώσει μια νέα εικόνα του Τζόκερ. Ο Τζόκερ της Ομάδας Αυτοκτονίας έχει αποπλανήσει την ψυχίατρο του, την έχει μετατρέψει στην Harley Quinn, και κάνει τα πάντα για να την σώσει από το κλουβί που την κρατούν φυλακισμένη. Και ενώ ο ρόλος του δεν είναι αυτό που θα λέγαμε πρωταγωνιστικός- αθροίζοντας τις σκηνές που εμφανίζεται μιλάμε για κάποια λεπτά- είναι και εκείνος που έχει δεχθεί την περισσότερη κριτική. Εφ’ όσον δεν μιλάμε για την ίδια έκταση ρόλου αλλά ούτε και για το ίδιο πνεύμα ταινίας – μη ξεχνάμε ότι η DC ήθελε να δημιουργήσει την δική της κωμική εκδοχή υπερηρώων απέναντι στους Guardians of the Galaxy και Deadpool της Μάρβελ- θεωρώ άδικη την σύγκριση με τους προκατόχους του ρόλου. Ο Λέτο είναι εξαιρετικός στις μεταμφιέσεις, το έχει αποδείξει περίτρανα ως τώρα (Κεφάλαιο 27, Dallas Byers Club), και το ίδιο καταφέρνει και αυτή τη φορά με λαχανί μαλλιά και χρυσά δόντια. Στις μικρές σκηνές που εμφανίζεται είναι σίγουρα υπερβολικός, κάτι το οποίο απαιτείται όμως για να δοθεί άμεσα η διάσταση ενός πολυτάραχου μυαλού από την στιγμή που δεν έχει τον δικό του χρόνο στην ταινία.
Με μουσική επένδυση από κλασσικά κομμάτια, όπως 7 Nation Army και Bohemian Rapsody, μπαίνεις γρήγορα στον κινηματογραφικό ρυθμό της Ομάδας. Για την ακρίβεια τόσο γρήγορα που όταν κάποια στιγμή θα πέσουν οι ρυθμοί θα ξενερώσεις. Η σκηνοθεσία αλλά και η σεναριακή διαμόρφωση του Ντέιβιντ Έιρ χωρίζει την ταινία σε δύο μέρη, το πρώτο που βασίζεται στην παρουσίαση των ηρώων και της ζωής τους και στο δεύτερο που όλοι μαζί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν στον στρατό που δημιουργεί η Enchantress.
Η Ομάδα Αυτοκτονίας δύσκολα θα απογοητεύσει τους φανατικούς του κόμικ, που περίμεναν να δουν επιτέλους την κινηματογραφική ενσάρκωση των σκοτεινών ηρώων. Σκοτεινοί βέβαια όσον αφορά στο βιογραφικό τους γιατί όσον αφορά στην ταινία, αυτή είναι «λούνα παρκ», με την Harley Quinn να δεσπόζει με τις πολύχρωμες κοτσίδες της και το καυτό σορτς. Για τους πιο δύσκολους θεατές, από την άλλη, θα αποτελέσει μια όχι και τόσο επιτυχημένη προσπάθεια. Τζόκερ δεν έχει, Μπάτμαν δεν έχει, πολύ φαντασμαγορικούς κακούς δεν έχει – βασικά εδώ λίγο χάνεται η μπάλα, γιατί όλοι κακοί είναι-, γενικά στην φαντασμαγορία υστερεί. Τα ειδικά εφέ δεν μοιάζει να ήταν προτεραιότητα του σκηνοθέτη και ίσως τελικά γι’ αυτό να το έριξε και στο χιούμορ.
Αν αγαπάς τις ταινίες με υπερήρωες να δεις και αυτήν για να εμπλουτίσεις την συλλογή σου! Αν πάλι όχι, να μην δεις αυτήν – ρισκάρω να χαλάσει η γνώμη σου και άντε μετά να σε πείσω να δεις τα αριστουργήματα του είδους.
