SUPER 8
Είναι απλό… αυτή η ταινία αφορά ένα ειδικό κοινό. Αν ανήκεις εκεί, έχει καλώς. Αλλιώς μπορεί να την θεωρήσεις παιδική, απλοϊκή και συνηθισμένη.
Το Super 8 είναι αυτό για το οποίο μας είχε από πριν προετοιμάσει ο σκηνοθέτης του (J.J.Abrams) με διάφορες δηλώσεις του: ένας φόρος τιμής στον «μέντορά» του StevenSpielbergκαι στο είδος του κινηματογράφου που τον μάγεψε.
Είναι λάθος να δει κάποιος αυτή την ταινία αποκομμένη από τα συναισθήματα που δημιουργεί ο συσχετισμός της με το παρελθόν. Τον Spielberg, τον «E.T. τον εξωγήινο» και τις «Στενές επαφές τρίτου τύπου», τα «Goonies» και το «Standbyme», το σινεμά της δεκαετίας του ’80 και τα παιδικά χρόνια των σημερινών 30άρηδων.
Μην βιαστείτε να πείτε ότι η ταινία δεν δείχνει τίποτα νέο. Σίγουρα δεν υπάρχει παρθενογέννεση, αλλά εδώ ο σκηνοθέτης δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρες. Το έκανε γιατί το γούσταρε και γιατί ήθελε να αποδώσει τιμές.
Το Super 8 είναι μια ταινία που παρουσιάζει την άλλη πλευρά του νομίσματος του «Ε.Τ.», που δείχνει τι θα είχε συμβεί αν ο E.T. είχε πέσει σε λάθος χέρια. Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η αθώοτητα ενός παιδιού, η άγνοια κινδύνου και η καλή του η καρδιά οδηγούν τον εξωγήινο σπίτι του!
Οκ…εδώ ο εξωγήινος μπορεί να μην έχει την αξιολάτρευτη φατσούλα του Ε.Τ., στο τέλος όμως σε πείθει ότι δεν είναι από την φύση του κακός. Οι άνθρωποι με την συμπεριφορά τους τον οδήγησαν στην κατάσταση που βρίσκεται, με τον τρόπο που τον εκμεταλλεύθηκαν, όπως γίνεται τις περισσότερες φορές που ο ανθρωπος αψηφά την φύση.
Αυτά τα συναισθήματα μου γέννησε η ταινία, αλλά επειδή ως E.T. (το ψευδώνυμο προδίδει τις διαθέσεις) μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι αυτός ο σχολιασμός δεν είναι αντικειμενικός, ας δούμε και τα πρακτικά μέρη της ταινίας.
Ο J.J. Abramsέχει βάλει σε αυτή την ταινία την γνωστή του μαεστρία γύρω από το μυστήριο. Παίζει πολύ έξυπνα με την κάμερα και δεν σου προδίδει μεμιάς όλα τα στοιχεία της ταινίας. Σε κάνει να αγωνιάς και να αναρωτιέσαι… Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τρόπος με τον οποίο αποφεύγει να δείξει τον εξωγήινο στη μισή ταινία. Δεν λείπουν όμως και οι μεγαλεπίβολες σκηνές δράσης, με κορυφαία αυτή του εκτροχιασμού του τραίνου στο ξεκίνημα της ταινίας, εκεί που ο Abramsπροσθέτει μερικά στοιχεία από το νεότερο σινεμά. Και βέβαια δεν λείπει το συναίσθημα.Η ιστορία αφορά ένα πιτσιρίκι που έχει να αντιμετωπίσει τον θάνατο της μαμάς του και τις δυσκολίες της σχέσης του με τον πατέρα του, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και τις σχέσεις μιας παρέας. Όχι, το συναίσθημα δεν λείπει!
Και πάμε στα πιτσιρίκια, που είναι και οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Ο 15χρονος πρωτοεμφανιζόμενος πιτσιρικάς JoelCourtneyείναι καταπληκτική φάτσα και αν το διαχειριστεί σωστά θα έχει μέλλον, σε αντίθεση με τον HenryThomasτου Ε.Τ. που ξεκίνησε με απίστευτες προοπτικές και στη συνέχεια έχασε τον στόχο. Η δε ElleFanning (13 ετών), γνωστή μας από το “Somewhere” της SofiaCoppola, δίνει ρεσιτάλ και σε κάνει να απορείς πως ένα παιδί σε αυτή την ηλικία μπορεί να έχει τόσα εκφραστικά μέσα! Η υπόλοιπη «παρέα» τους πλαισιώνει επάξια.
Η ταινία γενικά είναι καλογυρισμένη και προσεγμένη ως και την παραμικρή λεπτομέρεια για να αποδώσει με ακρίβεια την εποχή της. Από τα κουστούμια και την μουσική μέχρι τα comicmemorabiliaστο παιδικό δωμάτιο του πιτσιρικά.
Τα παιδιά πάντως, σίγουρα θα διασκεδάσουν!
Ε.Τ. ο εξωγήινος
