Τί άκουσαν τα χτένια

Η ταινία του Michael Winterbottom The Trip αποτελεί μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της ομώνυμης κωμικής σειράς του BBC, 6 επεισοδίων, με πρωταγωνιστές τους Steve Coogan(΄καραδιάσημος και βραμευμένος Άγγλος κωμικός , ταυτισμένος με τον χαρακτήρα του Αλαν Πάρτριντζ που υποδύετο)και τον εξίσου διάσημο, εξίσου κωμικό ειδικευμένο στις μιμήσεις έτερων διάσημων(έχει μία εμμονή με τον Al Pacino και τον Michael Caine) Rob Brydon.
O ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ Steve Coogan, υποδύεται τον εαυτο του στην ταινία, δηλαδη έναν ηθοποιό ονόματι Στηβ Κούγκαν, ο οποίος έχει επιφορτιστει απο το περιοδικό Observer με την αποστολή να περιηγηθεί επι μια βδομάδα στα πιό σπουδαία εστιατόρια της Βόρειας Αγγλίας. Όλα πληρωμένα βεβαιως. Νομίζω πως η Ελλην.Πολιτεία και ειδικότερα το Υπουργείο Πολιτισμού, πρέπει να συμβουλευθεί το συντομότερο τον κύριο Winterbottom. Διότι αυτή η ταινία αποτελεί, αν μη τι άλλο, μία πανεξυπνη και αστεία προβολή της φυσικής ομορφιάς της Βόρειας Αγγλίας, των εστιατορίων της , των καταλυμάτων της και της λογοτεχνίας της. Οι δύο φίλοι Στηβ, και Ρομπ, φίλοι επί 11 χρόναι σημειωτέον, διανθίζουν τις συζητήσεις τους εκτός από εξαντλητικές μιμήσεις, με λογοτεχνικά χωρία, και απαγγέλουν Wordsworth και Coleridge. Ο Coogan ειναι ΥΠΕΡΟΧΟΣ.Όχι μόνο ένας πολύ γοητευτικός και ωραίος άντρας, αλλά οι εκφράσεις του, οι γκριμάτσες του, ο τροπος που τρώει, ο τροπος που κινείται τον κανουν επικίνδυνα ερωτεύσιμο. Δεν μπορουσα βεβαια παρακολουθώντας την ταινια, να μη σκεφτώ πως όλο αυτο αποτελεί ίσως ένα καλοστημενο όντως, εγχείρημα για την προβολή της υποκριτικής δεινότητας του Coogan, παρά το ότι πλεόν είναι 45 ετών κ.λ.π., εν ολίγοις το “αξιόμαχον” του ηθοποιού. Ειναι εμφανης ένας ανταγωνισμός, καλός εννοούμενος, μεταξυ των δύο φίλων-ηθοποιών, ο ενας κοντραρει τον αλλο με την καλύτερη ερμηνεία κ.λ.π.
Η ταινία είναι απολαυστική ιδίως στις σκηνες με το λεκτικό πινγκ-πονγκ μεταξυ Στηβ και Ρομπ, με τον Στηβ-προσωπική άποωη- να τρώει λάχανο τον Ρομπ. Απο εν σημείο και μετά βέβαια οι συνεχείς μιμήσεις κουράζουν κι ενιοτε εκνυρίζουν, αλλα προσωπικά με τον Coogan στα πλάνα, άντεχα τα πάντα. Του πηγαίνουν τρελά τα μακριά μαλλιά,δειτε τον στο Around the World in 80 Days ως Φιλέας Φογκ και θα καταλαβετε, και ειναι παίδαρος, κυριολεκτικά. Οχι όμως αποκρουστικά θηριώδης λογω του ύψους του, σαν τον Gerard Depardieu ας πούμε.
Εάν αυτο δεν σας ειναι αρκετό, σημειώστε την πολύ καλή μουσική επένδυση, που κυμάινεται μεταξύ Michael Nyman και Joy Division παρακαλώ( φοβερή η σκηνή με το αυτοκίνητό τους να τρεχει στον έρημο επαρχιακό δρόμο μεσα στα κτηματα, κατω απο έναν μολυβένιο ουρανό, και ν’ακούγεται το εκπληκτικό Atmosphere των Joy Division).
Πολύ φαγητό, πολυ κρασί, πολλή πεζοπορία στα αξιοθέατα των περιοχών που επισκέπτονται και ένα ανοιχτό σε ερμηνείες, “απότομο” φινάλε. Ο Στηβ είναι ένας 45άρης ηθοποιός σε τέλμα, με γιό απο προηγούμενο γάμο, και μιά κοαινούργια σύντροφο στη ζωή του τη Μίσα(η Margo Stiley, παλιά μας γνώριμη απ΄το 9 Songs του ίδιου σκηνοθέτη), με την οποία αντιμετωπίζει μια κατασταση όπως λέει “φθοράς και αφθαρσίας”. Ενα πολυ αστείο road movie,με το γνωστο κολπο του εσωτερικού ταξιδιού να βάινει παράλληλα με το εξωτερικό, και πάνω απ΄όλα με τον σέξι και απιστευτα cool Στηβ, να σου μεταδίδει μία άνεση και χαλαρότητα, κι ας τον κατηγορεί ο φίλος του ο γλωσσοκοπάνας για σφιχτοκώλη.
Σε εμφάνιση cameo και ο Ben Stiller σε ρολο ατζέντη, μεσα σε έναν απ΄τους παλαβούς εφιάλτες που ταλανίζουν τον Στηβ. Θεωρώ πως μ’αυτη την ταινία ο Coogan επιβεβαιώνει μια κοινη διαπίστωση που γίνεται για τους καλούς κωμικούς ηθοποιούς: ότι είναι εξίσου καλοί και σε δραματικούς ρόλους, η εστω τραγελαφικούς.
Νοστιμη ταινία, οπτικά τουλάχιστον, με μπόλικο Coogan “μπαχαρικό”. Οσοι γουσταρετε τα καυτερά εδέσματα, προσέλθετε. Your table is ready.
Φράνσις