Σύμπτωμα (Symptom)

Είχα μάλλον υψηλές προσδοκίες για τη νέα ταινία του Άγγελου Φραντζή -όπως έχω πάντοτε υψηλές προσδοκίες αφού μου είχε αρέσει πολύ το Όνειρο του Σκύλου.

Το Σύμπτωμα είναι μία ταινία που γύρισε με χαμηλό προϋπολογισμό. Ένα παράξενο πλάσμα με φωτεινά μάτια και μάσκα με κέρατα εμφανίζεται σε ένα απομονωμένο νησί. Οι κάτοικοι θα το θεωρήσουν δαίμονα και θα προσπαθήσουν να το διώξουν, με πρώτη μία κοπέλα από το νησί. Ποιος είναι, όμως, αυτός ο δαίμονας και από πού έχει έρθει;

Η ιδέα του Φραντζή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και βασίζεται στην ερώτηση «τι νομίζουμε ότι είναι ο διάβολος;»

Το Σύμπτωμα είναι γεμάτο ενδιαφέροντες συμβολισμούς -αν και σχετικά απλοϊκούς. Η ένστασή μου έγκειται στην εκτέλεση. Χρησιμοποιώντας τους κώδικες του weird cinema στο πρώτο μέρος -ελάχιστες λέξεις, τουλάχιστον στο πρώτο μέρος της ταινίας, έντονος και απίστευτα καθαρός ήχος, κινήσεις που μοιάζουν να μην έχουν νόημα και που δοκιμάζουν την αντοχή του θεατή, αμήχανες ερμηνείες-, αποξενώνει τον θεατή, πριν διακοπεί περίπου στη μέση από μία σκηνή φυσιολογικής αφήγησης. Πρόκειται για μία κουβέντα σε μία παρέα ανθρώπων που εξηγεί όλα αυτά που μοιάζουν να συμβαίνουν σε ένα ασυνείδητο επίπεδο. Χωρίς αυτή τη σκηνή, η ταινία απλά δεν θα λειτουργούσε.

Ο Φραντζής κάνει μια βουτιά στο υποσυνείδητο και ίσως αν η σκηνή της συζήτησης είχε τοποθετηθεί στην αρχή, να λειτουργούσε με ακόμη καλύτερο τρόπο. Ως έχει, ο θεατής νιώθει μονίμως ότι κάτι της λείπει. Κι είναι κρίμα, γιατί με τα κατάλληλα υλικά θα μπορούσε να απογειωθεί (για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια όταν το θρίλερ παντρεύεται με τον συμβολισμό, έχουμε δει διαμαντάκια).

Παρ’ όλα αυτά είναι δύσκολο να μην εντυπωθούν στο μυαλό σου οι γοητευτικές εικόνες της ταινίας του Φραντζή. Ο τρόπος που στήνει τα κάδρα του και κινηματογραφεί τους χώρους είναι υπέροχος, ενώ έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στη φωτογραφία (Ηλίας Αδάμης), αλλά και στον ήχο.

Όσο για τις ερμηνείες, αν εξαιρέσουμε εκείνη της υπέροχης και άκρως κινηματογραφικής Κάτιας Γκουλιώνη -μία σχεδόν ασκητική φιγούρα που σε στιγμές θυμίζει καλόγερο-, οι υπόλοιπες είναι μάλλον αμήχανες.

Τελικά να τη δω;

Ενδιαφέρουσα απόπειρα από τον Αγγελο Φραντζή, έναν από τους καλύτερούς μας κινηματογραφιστές, η οποία, όμως, δεν καταφέρνει να απογειωθεί.

Fun trivia: Η ταινία είναι γυρισμένη στην Αμοργό και την Τήνο. Στην Αμοργό πραγματοποίησε, μάλιστα, την πρεμιέρα της.