Υπόσχεση

Ταινία του 2012 που έφτασε με καθυστέρηση στις ελληνικές αίθουσες,  ίσως και λόγω των γνωστών ηθοποιών που παίζουν σε αυτή. Πρόκειται για μία απόπειρα από πολλούς διαφορετικούς σκηνοθέτες, φοιτητές της σχολής του N.Y.U να αποδώσουν τη ζωή και το έργο του αμερικανού ποιητή Τσαρλς Κένεθ Γουίλιαμς.

Η ταινία δεν έχει ακριβώς σενάριο, είναι απλά εικόνες, λέξεις και ποιήματα. Εικόνες ποιητικές από μόνες τους. Τολμώ να πω ότι είναι ένα εγχείρημα πιο έντιμο από το «Δέντρο της Ζωής» του Τέρενς Μάλικ για παράδειγμα -η ταινία θυμίζει αρκετά Τέρενς Μάλικ-, καθώς η αποσπασματικότητά της, η εμμονή της στις μικρές λεπτομέρειες (ένα χαμόγελο, ένα φύλλο, ένα φιλί, μια εικόνα) είναι ίσως αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στην ποίηση.

Μπορεί η ταινία να είναι αποτέλεσμα συνεργασίας διαφορετικών σκηνοθετών, δεν μοιάζει, όμως, έτσι καθώς μοιράζεται την ίδια μουσική και τον ίδιο διευθυντή φωτογραφίας -η φωτογραφία είναι εξαιρετική. Ενδιαφέρουσα και η επιλογή να ειπωθεί η ιστορία του βραβευμένου με Πούλιτζερ ποιητή μέσα από φλασμπάκ.

Σαν πείραμα έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν ωφελείται ιδιαίτερα από τις ερμηνείες. Ο Τζέιμς Φράνκο απλά μοιάζει να θέλει να δείξει για άλλη μία φορά διανοούμενος, η Μίλα Κούνις είναι «λίγη», ενώ η Τζέσικα Τσαστέιν παίζει ελάχιστα.

Στο κοινό μεταφέρεται περισσότερο μια αίσθηση, παρά η κατανόηση του ποιος είναι ο Τσαρλς Κένεθ Γουίλιαμς.

Τελικά να τη δω;

Ως πείραμα έχει ενδιαφέρον, αλλά η έλλειψη συνοχής μάλλον δύσκολα θα κρατήσει τον θεατή…