Ένας Άνθρωπος Παντός Καιρού: Προβολή στη μνήμη του Θανάση Βέγγου
Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται στις 3 Μαΐου χωρίς τον Θανάση Βέγγο, τον ηθοποιό που άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.
Για να τιμήσει την μνήμη του μεγάλου αυτού ηθοποιού, η New Star προβάλλει την Κυριακή 3 Μαΐου στις 12:00 το μεσημέρι στον κινηματογράφο Αλκυονίς new star art cinema την ταινία «Ένας άνθρωπος παντός καιρού» του Γιάννη Σολδάτου. Μια ταινία – αφιέρωμα στον Θανάση Βέγγο, τον πολυαγαπημένο μας «καλό μας άνθρωπο», από τον στενό του φίλο και συνεργάτη Γιάννη Σολδάτο.
Μέσα από υλικό αρχείου, σπάνιες μαρτυρίες του ίδιου του Θανάση Βέγγου, φίλων, συγγενών, συνεργατών, κινηματογραφιστών, παρακολουθούμε την πορεία του λαϊκού ανθρώπου, του εξόριστου αγωνιστή της Μακρονήσου, του ηθοποιού, του παραγωγού, του σκηνοθέτη, την καθιέρωσή του στη συνείδηση του Έλληνα, ένα από τα ελάχιστα πρόσωπα της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας που γνωρίζει την πάγκοινη αποδοχή, αναγνώριση, εκτίμηση και συμπάθεια. Ο γιος του, Βασίλης Βέγγος, σε μια σπάνια εμφάνιση, καταθέτει τις δικές του εμπειρίες από την άγνωστη, και επιμελώς κρυμμένη από τον ίδιο τον Θανάση Βέγγο καθημερινότητά του. Δεκάδες κινηματογραφιστές σχολιάζουν ο καθένας με τον τρόπο του, το πώς βλέπουν τον Θανάση Βέγγο.
Όπως αναφέρει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης της εταιρείας New Star «για περισσότερα από πενήντα χρόνια, ο Θανάσης Βέγγος διέτρεχε -σχεδόν κυριολεκτικά- το σώμα του ελληνικού κινηματογράφου».
«Η πρώτη επαφή με τον Βέγγο ήταν για τον καθένα μας στα σινεμαδάκια του ’60 ή στις hi tech οθόνες του 21ου αιώνα, οι πολυάριθμες κωμωδίες της “χρυσής περιόδου” του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. Τα απανωτά καρτουνίστικα, παροξυσμικά, συχνά σουρεαλιστικά γκαγκ, οι μνημειώδεις ατάκες του, το θέαμα ενός κορμιού σε διαρκή κίνηση να αλλάζει δωμάτια, χώρους, πόλεις, καταστάσεις, τα πάθη ενός “ανθρώπου σαν κι εμάς”» αναφέρει ο κ. Κοσσυβάκης.
«Ο Θανάσης Βέγγος, η ανθρώπινη κι η καλλιτεχνική του πορεία, η έστω και ετεροχρονισμένη αποτίμηση της μοναδικής του προσφοράς, η αναγνώριση του ως γνήσιου λαϊκού μύθου-συμβόλου μιας ηθικής σταθεράς σε μια κοινωνία όπου το ψευδεπίγραφο και η ρέπλικα προτείνονται ως μοναδικά προϊόντα άξια προς μαζική κατανάλωση, αποτελούσε σίγουρα (ίσως άθελα του και παρά τις αντιρρήσεις του), μια αναπόσπαστη παράμετρο της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας μετά τον πόλεμο, τη συνέχεια μιας μακραίωνης ελληνικής καλλιτεχνικής κοινωνικής παράδοσης. Ο Αριστοφάνης και ο Καραγκιόζης, οι Κατοχές και η Στέρηση, οι κοινωνικοί αγώνες και οι θυσίες, ο καθημερινός έντιμος μόχθος, η παιδική αθωότητα και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο, ζουν και ενσαρκώνονται σε αυτό το κινητικό κορμί, στην ζεστή σταθερή φωνή, στα υγρά μάτια» τονίζει ο κ. Κοσσυβάκης.
