Σιωπηλή Δολοφόνος (The Assassin)

Μία νεαρή δολοφόνος που μιλά ελάχιστα διαπιστώνει ότι λειτουργεί περισσότερο με την καρδιά της. Η μοναχή και ηγέτιδα, η οποία την έχει πάρει υπό την προστασία της, τής αναθέτει να δολοφονήσει τον ξάδελφό της, σε μία προσπάθεια να μάθει να απεμπλέκεται συναισθηματικά από τα υποψήφια θύματά της.

Η νέα ταινία του Χου Χσιάο Χσιέν μέ απασχόλησε πάρα πολύ. Κι αυτό γιατί είναι ο θρίαμβος της εικόνας έναντι της πλοκής. Ελάχιστα συμβαίνουν, ελάχιστα ακούγονται (καθώς οι χαρακτήρες ελάχιστα μιλούν), σε μία ταινία που εντυπωσιάζει με τον πλούτο των εικόνων της.

Ορισμένοι κριτικοί σπεύδουν να την παρομοιάσουν με το Μπάρι Λίντον του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αλλά θα διαφωνήσω κάθετα. Ναι, μπορεί -όπως και η ταινία του Κιούμπρικ- να περιλαμβάνει νωχελικές, υπέροχα φωτισμένες σκηνές, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει τον νοηματικό πλούτο του Μπάρι Λίντον. Η ταινία του Κιούμπρικ βλέπεται όπως διαβάζεις ένα μυθιστόρημα που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου: απνευστί. Ενώ η ταινία του Χου Χσιάο Χσιέν θα σε βάλει στον κόσμο της με τις εικόνες της -φτάνοντας στο σημείο να σε μεταφέρει σε μία άλλη εποχή-, αλλά θα σε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ στην κατανόησή του. Δεν είναι μόνο μία απαιτητική ταινία· είναι και εξεζητημένη.

Υπέροχα ποιητικά πλάνα, ένα απίστευτο χτίσιμο ατμόσφαιρας που αναβιώνει μπροστά στα μάτια σου μια ολόκληρη εποχή, ήχοι, εικόνες χρώματα και ένα τετράγωνο κάδρο που αναδεικνύει τα απολύτως απαραίτητα, στο οπτικά αριστοτεχνικό φιλμ του Χου Χσιάο Χσιέν. Οι εικόνες μπορεί να μένουν μαζί σου αρκετά μετά το τέλος της ταινίας, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο με τους χαρακτήρες.

Σύνθετα παιχνίδια εξουσίας, πλήθος χαρακτήρων και ένα αδύναμο σενάριο, εγγυώνται ότι ο θεατής δεν θα έχει τη δυνατότητα όχι απλά να κατανοήσει πλήρως τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης, αλλά δεν θα μπορέσει και να αισθανθεί το δράμα των ηρώων. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο «ατόπημα» της ταινίας του Χου Χσιάο Χσιέν (ο οποίος στις Κάννες κέρδισε βραβείο Σκηνοθεσίας).

Μπορεί να μιλάει ελάχιστα στην ταινία, αλλά ο θεατής δεν χορταίνει να βλέπει την πανέμορφη πρωταγωνίστρια Τσι Σου.

Τελικά να τη δω;

Μοιάζει με μια σειρά από πανέμορφες καρτ ποστάλ που τις χαζεύεις, μάλλον αποστασιοποιημένος.

Fun trivia: Στη διάρκεια των γυρισμάτων χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα από 152 μέτρα φιλμ.